Ελένη Μπετεινάκη

Ίσως κάποιοι την έχετε συναντήσει στον δρόμο, πάνω σε δύο ρόδες να σεργιανίζει τα σοκάκια της πόλης. Η νηπιαγωγός, κ. Ελένη Μπετεινάκη, έχει στην κατοχή της τρία όπλα: τη φωτογραφική της μηχανή, την πένα και το ποδήλατό της. Ο δικός της… πόλεμος δεν έχει θύματα, μόνο νικητές, στόχος της είναι να κάνει και άλλους ανθρώπους, εκείνους που σήμερα περνούν έξω από μνημεία και δεν τους ρίχνουν ούτε μια ματιά, να αγαπήσουν την πόλη μας, την ιστορία της, το χθες και το σήμερα.

Τα καταφέρνει μέσα από τις φωτογραφίες αλλά και τα κείμενά της, ορισμένα από τα οποία περιλαμβάνονται στο όγδοο κατά σειρά βιβλίο της «Με το ποδήλατό μου στις γειτονιές του Μεγάλου Κάστρου!» που είναι συγκέντρωση των κειμένων της στην “Π”.

«Η οποιαδήποτε ανάδειξη των υπέροχων σημείων της πόλης μας είναι κέρδος», αναφέρει η ίδια, σε συνέντευξή της στην «Π».

Το κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:

Κόσμος περπατάει στην πόλη βιαστικός, μέσα από τις βόλτες σας και τις δικές αναζητήσεις διαπιστώνετε πως προσπερνά όσα όμορφα υπάρχουν γύρω του;

«Κυρία Μυλωνά χαίρομαι πολύ για αυτήν σας την ερώτηση. Είναι το έναυσμα για να σας πω πως ο λόγος που ξεκίνησα να φτιάχνω τα κείμενα μου για την πόλη μας ήταν και αυτός.

Η Λότζια, τα Λιοντάρια, ο Κούλες, όλες οι ομορφιές αυτού του τόπου πρωταγωνιστούν στα κείμενά της
Η Λότζια, τα Λιοντάρια, ο Κούλες, όλες οι ομορφιές αυτού του τόπου πρωταγωνιστούν στα κείμενά της

Ναι, οι περισσότεροι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι μας αγνοούν πολλά από την Ιστορία και τον τεράστιο πλούτο μνημείων που έχει η πόλη μας. Τα προσπερνούν αδιάφορα. Το Ηράκλειο είναι από πολλούς, ιδιαίτερα τα παλαιότερα χρόνια, μια παρεξηγημένη πόλη. Την έλεγαν άσχημη, κακά δομημένη, βρώμικη και ….και… Για μένα ήταν και είναι  μια πόλη μαγική. Το ‘χω γράψει και στον πρόλογο του βιβλίου μου πως:

« Για τους ανθρώπους της πόλης μου –κατοίκους και επισκέπτες– τα έκανα τούτα τα κείμενα βιβλίο. Για να μάθουν, να ψάξουν, να συνειδητοποιήσουν πως η πόλη μας έχει πολλές όμορφες γωνιές και πως η κάθε πέτρα της κρύβει έναν πολύτιμο θησαυρό. Είναι ποτισμένη με πολύ αίμα· είναι περήφανη σαν τους λέοντες που σμίλεψαν κάποτε οι Ενετοί σε όλα τους τα μνημεία· έχει μυρωδιές που δεν φεύγουν όσο κι αν φυσήξουν οι άνεμοι ή περάσουν τα χρόνια – αρκεί να θέλουν τα παιδιά της να τις μυρίσουν. Έχει, και τί δεν έχει! μέσα στις εκκλησιές της, τις κρήνες της, τις Πύλες της, μέσα στα σπλάχνα της, σε κάθε σημείο που το προσπερνούν σχεδόν αδιάφορα…»»

Έχετε δύο «όπλα» στα χέρια σας, τη φωτογραφική σας μηχανή και τη γραφή σας. Τα χρησιμοποιείτε για να κάνετε τον κόσμο να αγαπήσει λίγο περισσότερο την πόλη του;

«Τα «όπλα» αυτά που λέτε είναι για μένα η ζωή μου. Ξεχάσατε το ποδήλατό μου επίσης. Είναι ένας τρόπος να δείξω λίγο παραπέρα, μέσω των social media, μέσω των κειμένων μου σε πόσο σπουδαία και υπέροχη πόλη έχουμε την τύχη να ζούμε. Νομίζω πως κάτι μικρό έχω καταφέρει μέσα από τα κείμενα και τις φωτογραφίες μου. Η οποιαδήποτε ανάδειξη των υπέροχων σημείων της πόλης μας είναι κέρδος. Για την δική μας ισορροπία και αισθητική αλλά και για τον κάθε ταξιδιώτη ή τουρίστα που την επισκέπτεται. Ξέρετε όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας και γνώσης της Ιστορίας ενός τόπου. Μόνο αλλάζοντας ματιά και εμβαθύνοντας στα ακούσματα και τις μικρές αναφορές για ένα σημείο, μνημείο, δρόμο, κτίριο, τότε μόνο τα αγαπάμε και τα σεβόμαστε πραγματικά.»

Κείμενά σας έγιναν βιβλίο, ωστόσο, το γράψιμο δε σταματά εδώ. Τι ακολουθεί;

««Με το ποδήλατό μου στις γειτονιές του Μεγάλου Κάστρου» είναι το βιβλίο με σαράντα κείμενα που μόλις κυκλοφόρησε. Τα κείμενα που έχω γράψει για την πόλη μας είναι πολύ περισσότερα. Το γράψιμο για μένα δεν σταματάει ποτέ. Ίσως στο μέλλον να εκδοθούν και αυτά.

Τα κείμενα αυτά, για μένα ήταν και είναι μικρά οδοιπορικά στο χρόνο, την Ιστορία και σε ζωές ανθρώπων που πάτησαν τούτα τα χώματα  δημιουργήσαν, έζησαν, αγάπησαν, πόνεσαν  και έφυγαν μένοντας στην αφάνεια. «Παίζω» με τους χαρακτήρες μου, που οι περισσότεροι ήταν υπαρκτοί σε τούτο τον τόπο, περπατάμε μαζί, χαιρόμαστε, λυπούμαστε, γλεντάμε και θυμόμαστε. Γνωρίζετε επίσης πως  γράφω παραμύθια και ήδη κάποια καινούργια έχουν μπει στην διαδικασία της έκδοσης και θα τα δούμε στο τέλος της χρονιάς και στις αρχές της επόμενης…»

Η Λότζια, τα Λιοντάρια, ο Κούλες, όλες οι ομορφιές αυτού του τόπου πρωταγωνιστούν στα κείμενά της
Εκτός από την πόλη μας, αγαπάτε πολύ και τα παραμύθια. Τι προσφέρουν στα παιδιά;

Η Λότζια, τα Λιοντάρια, ο Κούλες, όλες οι ομορφιές αυτού του τόπου πρωταγωνιστούν στα κείμενά της
«Το παραμύθι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δικής μου ζωής. Επίσης παρεξηγημένη έννοια μιας και πολλοί συγγραφείς βαφτίζουν τα κείμενά τους παραμύθια ενώ δεν είναι. Το παραμύθι ακολουθεί κάποιους κανόνες, ειδικά τα μαγικά παραμύθια. Τα πιο σύγχρονα θεωρούνται λίγο πιο ελεύθερα αλλά και πάλι πρέπει να είναι δομημένα με συγκεκριμένα μοτίβα.

Το παραμύθι είναι λόγος που κινείται  ανάμεσα σε θρύλο, μύθο και μεγάλη φαντασία και έχει πάντα έναν βασικό ήρωα, βοηθούς, σύμμαχο και αντίπαλο, δοκιμασίες, μαγικά στοιχεία από υπερφυσικές δυνάμεις, άψυχα πλάσματα ή αντικείμενα που έχουν φωνή. Έχει πάντα ευτυχισμένο τέλος για να επέρχεται η κάθαρση. Βοηθάει πολύ στην καλλιέργεια της φαντασίας του παιδιού. Βρίσκει λύσεις σε πολλές από τις σκέψεις και απορίες που δύσκολα μπορούν να εκφράσουν με λόγια. Προτρέπει να προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να καταφέρουν μια αποστολή, να λύσουν ένα πρόβλημα.

Συνεχίζω και γράφω, φαντάζομαι, προσπαθώ να μπω στην ψυχή των παιδιών και να φτιάχνω ιστορίες που θα μπορούν να απολαύσουν, να βρουν λίγη μαγεία και χαρά που τόσο ανάγκη έχουν κι έχουμε…»

Ως νηπιαγωγός, τι διαπιστώνετε πως έχουν ανάγκη οι μαθητές;

«Έχουν ανάγκη από πολλά πράγματα. Θέλουν τους γονείς τους πάνω απ΄όλα συνεχώς δίπλα τους, αρωγούς στην κάθε τους προσπάθεια για εξέλιξη και όχι υπερπροστατευτικούς. Θέλουν ερεθίσματα για να κατανοήσουν τον κόσμο που ζουν, να μάθουν και να καταλάβουν έννοιες, καταστάσεις  και χειρισμό προβλημάτων.

Θέλουν να τους διαβάζουν πολλές ιστορίες ώστε να τους αυξάνουν την φαντασία και το λεξιλόγιό τους. Έχουν ανάγκη από ζωντανή συζήτηση και αφήγηση και όχι δέκτες όπως τηλεόραση, κινητό ή τάμπλετ που αντικαθιστούν την φυσική παρουσία των γονέων. Πολλά παιδιά την σημερινή εποχή έχουν πρόβλημα άρθρωσης και ένας από τους βασικούς λόγους είναι η ελλιπής επικοινωνία και συζήτηση μέσα στο σπίτι. Να διαβάζετε πολλά βιβλία στα παιδιά σας. Να είστε εκεί και να τα καθοδηγείτε πάντα. Να τους ανοίγετε τους ορίζοντές τους.  Η τρυφερή ηλικία των πέντε και έξι χρόνων είναι η πιο σημαντική και κτίζει το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικότητάς τους.»

Νηπιαγωγός, με αγάπη στα παραμύθια

Η ίδια αναφέρει για τον εαυτό της: «Γεννήθηκα σε μια  κωμόπολη του Ηρακλείου, τις Αρχάνες, και ζω στο Ηράκλειο Κρήτης. Είμαι νηπιαγωγός, γράφω και αφηγούμαι ιστορίες και παραμύθια. Διαβάζω πολύ, αγαπώ την Ιστορία, την Λαογραφία, τη θάλασσα και το… ποδήλατό μου. Αρθρογραφώ από το 2010 σε  εφημερίδες και ηλεκτρονικές σελίδες.

Η Λότζια, τα Λιοντάρια, ο Κούλες, όλες οι ομορφιές αυτού του τόπου πρωταγωνιστούν στα κείμενά της
Έχω ένα Blog (Ζητούνται Αναγνώστες) και την εβδομαδιαία  στήλη «Τα παραμύθια του Σαββάτου» στην ηλεκτρονική ειδησεογραφική σελίδα www.cretalive.gr

Το 2015 μου  απονεμήθηκε από το ΙΒΒΥ, Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, το Βραβείο σε Νηπιαγωγό «Βούλα Κουλουμπή», για την εισαγωγή με τους πιο ευφάνταστους τρόπους των παιδιών της προσχολικής ηλικίας στον κόσμο του παιδικού βιβλίου.

Βιβλία:

 

Σελίδες και blog :

Ζητούνται

Αναγνώστες:  http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr

Κανάλι στο Υοutube : ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΤΕΙΝΑΚΗ

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου στα:

Facebook:  www.facebook.com/elenibetinaki

Mail:  [email protected]

Instagram :

www.instagram.com/elenibetinaki/.