Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΠΑΜΠΗΣ, Ο ΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ
Με συντροφιά το βιολί και το καναρίνι
“Τι κάνει ο κύριος με το βιολί;” Μας ρωτούν συχνά οι φίλοι που μας επισκέπτονται στο σπίτι αλλά κι εμείς πάντα έχουμε την έγνοια του, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια που ο αγαπημένος μας γείτοντας έχασε τη σύντροφό του από εγκεφαλικό κι έμεινε μόνος.
Δεν είναι ότι δεν έχει παιδιά και εγγόνια που να μην τον φροντίζουν, είναι ότι δεν έχει έναν άνθρωπο να ανταλλάξει μια κουβέντα και το βράδυ όταν πέφτει για ύπνο δεν έχει σε ποιον να πει “καληνύχτα”.
“Εχω τρεις κόρες που μου προσφέρουν ό,τι χρειάζομαι αλλά και εκείνες μένουν αλλού, έχουν τις υποχρεώσεις και τις οικογένειές τους” λέει ο κ. Μπάμπης Λασηθιωτάκης, συνταξιούχος οικοδόμος, και συμπληρώνει:
“Όταν χάσεις τη γυναίκα σου, το σπίτι αδειάζει και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τη μοναξιά”.
Ο γείτονάς μας, πάντα ήσυχος και ευγενικός έχει για συντροφιά ένα βιολί κι ένα καναρίνι.
Το πρώτο του βιολί τού το έκανε δώρο, όταν ήταν παιδί, ένας θείος του κι από τότε η μουσική μπήκε στη ζωή του.
Τα αγαπημένα του είναι τα έντεχνα και τα παραδοσιακά τραγούδια.
Κάθε μέρα ο κύριος Μπάμπης πηγαίνει στο καφενεδάκι της γειτονιάς να πιει τον καφέ του, κατεβαίνει μια βόλτα στο κέντρο, στο κατάστημα της κόρης του, παίρνει το τάπερ που του έχει ετοιμάσει και επιστρέφει στο σπίτι.
Όταν τελειώσει το φαγητό, ανοίγει το παράθυρο, παίρνει στα χέρια του το βιολί και αρχίζει τους μελωδικούς σκοπούς του.
Μάλιστα για χρόνια συμμετείχε σε μια χορωδία με την οποία ταξίδεψε για να τραγουδήσει σε πολλές χώρες του κόσμου.
“Ευτυχώς που υπάρχει η μουσική στη ζωή μου” λέει κι αγκαλιάζει με αγάπη το βιολί του.
Το καναρίνι παρακολουθεί αλλά δεν σιγοντάρει. “Τον τελευταίο καιρό σταμάτησε να τραγουδάει, αλλά ελπίζω σύντομα να ξαναρχίσει” λέει.
“Γιατί αυτή είναι πια η παρέα που με κάνει να νιώθω λιγότερο μόνος. Ένα βιολί κι ένα καναρίνι”.