Η δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου στην Θεσσαλονίκη, επαναφέρει στο προσκήνιο τις σκοτεινές ημέρες του Σεπτεμβρίου του 2011, τότε που στη διάρκεια ενός ραντεβού θανάτου μεταξύ οπαδών στο Ηράκλειο είχε μαχαιρωθεί θανάσιμα ο 21χρονος Γιάννης Ρουσάκης. Η λάμα του μαχαιριού, μήκους δέκα εκατοστών, είχε καρφωθεί ολόκληρη στο σώμα του. Διαπέρασε τον πνεύμονα και έφθασε μέχρι την καρδιά. Δεν υπήρχε σωτηρία στην περίπτωση του. Η επιβίωση μετά από ένα τέτοιο τραύμα ήταν μόλις 15 δευτερόλεπτα, όπως είχε αποφανθεί ο ιατροδικαστής.
«Οι νεκροί θα μπορούσαν να ήταν πολύ περισσότεροι. Ήταν τόσο βάρβαρη η συμπλοκή που όσα έγιναν δεν τα χωράει ανθρώπινος νους. Όσοι είναι εδώ, δεν μπορούν να καταλάβουν όσα έγιναν εκείνη την νύχτα. Έδιναν μάχη σώμα με σώμα, οπλισμένοι με μεγάλα καδρόνια, φτυάρια και γκασμάδες» είχε περιγράψει στην κατάθεση του στο πρωτόδικο δικαστήριο αστυνομικός της Ασφάλειας Ηρακλείου, ο οποίος μαζί με συνάδελφο του κατέφθασαν πρώτοι στο σημείο της συμπλοκής. Περιέγραψαν έναν πραγματικό πόλεμο με τις παρούσες αστυνομικές δυνάμεις να αποδεικνύονται παντελώς ανήμπορες να αποτρέψουν την αιματοχυσία. Μέσα στην απελπισία τους είχαν ζητήσει από το Κέντρο Άμεσης Δράσης να κάνουν χρήση του υπηρεσιακού τους όπλου για εκφοβιστικά πυρά, κάτι όμως που δεν τους επιτράπηκε.
«Ήταν μία κίνηση απελπισίας. Βλέπαμε την καταστροφή να έρχεται, ότι θα γίνει ζημιά. Ζητήσαμε να στείλουν δυνάμεις, ζητήσαμε να φέρουν χημικά. Όμως τα αιτήματα μας απορρίφθηκαν. Φωνάζαμε στους οπαδούς να σταματήσουν, ότι θα σκοτωθούν. Δεν μας άκουγαν. Έγιναν επιθετικοί μαζί μας και άρχισαν να μας βρίζουν και να μας ρίχνουν τεράστιες πέτρες. Όποιος δεν ήταν προστατευμένος με κράνος, κινδύνευε να σκοτωθεί» περιέγραψαν, εκφράζοντας παράλληλα την απόλυτη πεποίθηση τους ότι η συμπλοκή ήταν οργανωμένη και προσχεδιασμένη.
Βαρύγδουπες εξαγγελίες που έμειναν στα λόγια…
Η υπόθεση της φονικής συμπλοκής του Ηρακλείου είχε απασχολήσει το πανελλήνιο για ημέρες. Είχε μάλιστα συνοδευτεί με βαρύγδουπες εξαγγελίες για «κάθαρση» στο χώρο του ποδοσφαίρου. Ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής είχε αποδώσει την αποκλειστική ευθύνη στους επικεφαλής των ομάδων ενώ από πλευράς ΕΛΑΣ προαναγγέλθηκε «ξεκαθάρισμα» στους συνδέσμους. Εξαγγελίες που έμειναν και πάλι στα λόγια…
Η φονική συμπλοκή είχε σημειωθεί στις 5 Σεπτεμβρίου του 2011. Στις 19 του ίδιου μήνα ο Γιάννης θα γιόρταζε τα γενέθλια του και σχεδίαζε μεγάλο γλέντι με τους φίλους του, αφού την επόμενη ημέρα θα έφευγε για φαντάρος. Θα υπηρετούσε στις Ειδικές Δυνάμεις.
Ως βασικός κατηγορούμενος για τη δολοφονία του 21χρονου είχε συλληφθεί τότε ένας 24χρονος Ηρακλειώτης, ο οποίος πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε ισόβια. Εδώ και αρκετό καιρό βρίσκεται εκτός φυλακής αφού στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο «έσπασαν» τα ισόβια. Στην απολογία του δεν είπε και πολλά. Έκλαιγε με λυγμούς και είχε σταθερά το κεφάλι σκυμμένο. Πήρε πάνω του την ευθύνη, κρατώντας κλειστό το στόμα του για άλλα πρόσωπα και καταστάσεις, στις οποίες είχε αναφερθεί προανακριτικά.
Ήταν Μάιος του 2011 όταν ο 24χρονος τότε Αλέξης είχε γίνει …λαϊκός ήρωας στο πλαίσιο των δυναμικών κινητοποιήσεων φιλάθλων του ΟΦΗ μετά την απόρριψη της αδειοδότησης της ομάδας τους από την ΕΠΟ. Σκαρφαλωμένος επί δύο μερόνυχτα στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου δεχόταν τις επιδοκιμασίες εκατοντάδων φιλάθλων που του έδιναν κουράγιο μέχρι να δικαιωθεί ο αγώνας τους.
Εισαγγελέας: Κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους
Η εισαγγελέας της έδρας του πρωτόδικου δικαστηρίου, Μαρία Τιντικάκη, αναφερόμενη στο φαινόμενο του χουλιγκανισμού, είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ότι τα άτομα αυτά διακατέχονται από «καταπιεσμένο θυμό και έντονη οργή και ουσιαστικά την διοχετεύουν στον φυσικό χώρο του αθλητισμού και προβαίνουν σε αυτές τις πράξεις για να αποκτήσουν υπόσταση. Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και επιδιώκουν να αποκτήσουν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στην κοινωνία καθώς εσφαλμένα πιστεύουν ότι δεν τον έχουν. Και όλα αυτά με το αζημίωτο. Πολλοί είναι εκείνοι που δεν μπορούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους γιατί έτσι ξεφεύγουν και αποφεύγουν την τιμωρία για τις πράξεις τους».
«Γιατί τόση οργή; Γιατί τόσος θυμός; Ως κοινωνία αντιμετωπίζουμε χρόνια τώρα κρίση στους θεσμούς, στις αξίες. Μία όμως αξία πρέπει να μείνει αλώβητη: ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή. Δεν υπήρχε κάποιος άλλος λόγος που έχασε την ζωή του το θύμα. Μόνο το οπαδικό κίνητρο».
Υπόθεση θανάτου του 46χρονου φιλάθλου Κώστα Κατσούλη
Και επειδή το θέμα της οπαδικής βίας (κρύβονται πολλά περισσότερα στην πραγματικότητα) βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο μετά την στυγερή δολοφονία του 19χρονου Άλκη, υπενθυμίζεται ότι μέσα στο Φεβρουάριο εκδικάζεται-μετά από διακοπή-η υπόθεση θανάτου του 46χρονου φιλάθλου του Εθνικού, Κώστα Κατσούλη, ο οποίος έχασε τη ζωή του μετά από σοβαρά επεισόδια στο γήπεδο του Ηροδότου, τον Σεπτέμβριο του 2014.
Σχεδόν 7,5 χρόνια μετά, η υπόθεση παραμένει δικαστικώς ανοιχτή καθώς τρεις εκ των κατηγορουμένων προσέφυγαν στον Άρειο Πάγο και έτσι η δίκη διεξάγεται εκ νέου σε δεύτερο βαθμό.
Οι τρεις, ηλικίας 31,33 και 39 ετών αντίστοιχα, παραπέμπονται να δικαστούν με την κατηγορία της θανατηφόρας σκοπούμενης σωματικής βλάβης και επιμένουν στην αθωότητα τους. Ο πατέρας του αδικοχαμένου άνδρα στην κατάθεση του ενώπιον του δικαστηρίου είχε μιλήσει για «δολοφονία», υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρξε συμπλοκή αλλά οργανωμένη επίθεση που ήταν στοχευμένη στο πρόσωπο του γιου του επειδή μπήκε μπροστά για να προστατεύσει τους αδύναμους στην κερκίδα.