Δέκα χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που χάθηκαν τα ίχνη του Βαγγέλη Γιακουμάκη από την εστία της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, όπου φοιτούσε. Ο 20χρονος Ρεθυμνιώτης σπουδαστής εξαφανίστηκε ξαφνικά, σημαίνοντας την αρχή μιας υπόθεσης που συγκλόνισε το πανελλήνιο και αποκάλυψε τη σκληρή πραγματικότητα του σχολικού εκφοβισμού και της ψυχολογικής κακοποίησης.
Από την πρώτη στιγμή, η οικογένειά του, οι φίλοι και οι Αρχές ξεκίνησαν μια εκτεταμένη έρευνα, ελπίζοντας να τον βρουν ζωντανό. Ωστόσο, όσο περνούσαν οι μέρες, οι αποκαλύψεις για τη ζωή του Βαγγέλη στη σχολή γίνονταν ολοένα και πιο ανησυχητικές. Βίντεο και καταθέσεις συμφοιτητών του που είδαν αργότερα το φως της δημοσιότητας επιβεβαίωσαν τη σωματική και λεκτική βία που δεχόταν.
Στις 15 Μαρτίου 2015, η τραγική κατάληξη της υπόθεσης συγκλόνισε ολόκληρη τη χώρα. Η σορός του Βαγγέλη βρέθηκε σε προχωρημένη σήψη σε περιοχή ανάμεσα στην Ανατολή και την Κατσικά των Ιωαννίνων. Δίπλα του υπήρχε ένα μαχαίρι, ενώ το σώμα του έφερε τραύμα στο δεξί χέρι. Τα στοιχεία έδειχναν ότι ο νεαρός είχε οδηγηθεί σε μια αφόρητη ψυχολογική πίεση, που ενδεχομένως να τον έσπρωξε στην αυτοκτονία.
Η υπόθεση Γιακουμάκη έγινε σύμβολο της ανάγκης για αφύπνιση απέναντι στο bullying και τη βία μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η κοινωνία σοκαρίστηκε από την αδιαφορία που είχε επιδείξει το περιβάλλον του, αλλά και από τις προσπάθειες συγκάλυψης της αλήθειας. Ο Βαγγέλης δεν ταίριαζε στο στερεότυπο του «σκληρού άντρα». Ήταν ένα ευγενικό και συνεσταλμένο παιδί, που πλήρωσε με τη ζωή του την αδυναμία της κοινωνίας να προστατεύσει τους πιο ευάλωτους.
Η υπόθεση αυτή άφησε ένα βαθύ σημάδι και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τις συζητήσεις γύρω από την τοξική αρρενωπότητα, την ευθύνη των θεσμών και την ανάγκη για αλλαγή.