Αντιμέτωπη με έντονη πολιτική κριτική βρίσκεται η δημοτική αρχή σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την υπόθεση του πάρκου Γεωργιάδη, καθώς επέλεξε να προχωρήσει μια τόσο κρίσιμη παρέμβαση, με την απίστευτη παραδοξότητα, πρώτα να δημοπρατήσει τη μελέτη του έργου και στη συνέχεια να εγκρίνει τη διαχειριστική μελέτη του χώρου.
Με ανακοινώσεις τους οι δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης χθες επισημαίνουν την ανάγκη να περιφρουρηθεί ο δασογενής χαρακτήρας του πάρκου και να μην αλλάξουν οι κανόνες χρήσης του ως ανοιχτός χώρος ανάπαυσης, πολιτισμού και αναψυχής για τον λαό και τα παιδιά του.
Ειδικότερα η παράταξη των Ενεργών Πολιτών με ανακοίνωση της τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι «η αξιολόγηση των προτάσεων της διαβούλευσης για τη διαχειριστική μελέτη του πάρκου Γεωργιάδη από την επιστημονική επιτροπή, κινείται σε σωστή κατεύθυνση, έχει αρχές και στόχους και διατηρεί το δασογενή χαρακτήρα του πάρκου με την προστασία των δέντρων και της πλούσιας κόμης τους. Το πόρισμα έγινε ομόφωνα αποδεκτό.
Διαφοροποιήθηκε από τις αρχικές σκέψεις και τα σχέδια της δημοτικής αρχής, που είχαν προκαλέσει τις γνωστές αντιδράσεις. Κινείται στη λογική και των προτάσεων που είχαμε καταθέσει με την παρέμβασή μας στις 10-2-2018, συμπεριλαμβάνοντας πολλές από αυτές. Η διαδικασία αυτή απέδειξε την ορθότητα της πρότασής μας ότι τόσο η διαβούλευση όσο και η διαχειριστική μελέτη έπρεπε να είχαν προηγηθεί της εργολαβίας και του περιεχομένου της.
Στη χθεσινή συνεδρίαση προτείναμε να γίνει συνεπίβλεψη του έργου και από την Δασική Υπηρεσία, η επιστημονική επιτροπή να παραμείνει ως επιτροπή παρακολούθησης του έργου, να μην ξεκινήσουν εργασίες της εργολαβίας αν δεν διευκρινιστούν σημείο προς σημείο και να γίνει κατανοητό τι εκτελείται και με ποιο τρόπο, ενώ ταυτόχρονα με βάση τις αλλαγές να καθοριστεί το οικονομικό αντικείμενο της εργολαβίας».
Αντίστοιχα με ανακοίνωση της η «Λαϊκή Συσπείρωση» «για το πάρκο Γεωργιάδη το κρίσιμο ζήτημα δεν είναι το τι φυτά θα φυτευτούν, ούτε το είδος του κουρέματος των δένδρων. Είναι το αν θα παραμείνει ο χαρακτήρας του ως αστικό δάσος και το αν θα αλλάξουν οι όροι και οι κανόνες χρήσης του ως ανοιχτός χώρος ανάπαυσης, πολιτισμού και αναψυχής για το λαό και τα παιδιά του.
Το θέμα βέβαια με το πάρκο, είναι ένα μικρό μόνο μέρος του γενικότερου προβλήματος που αφορά το ελάχιστο πράσινο που αντιστοιχεί ανά κάτοικο στον Δήμο Ηρακλείου. Την αιτία όμως γι’ αυτό, καμία δημοτική αρχή ως τώρα, ούτε δημοτική παράταξη πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης, την αγγίζουν αφού αφορά τα ιερά και τα όσια του συστήματος που στηρίζουν.
Είναι λοιπόν αναγκαίο να βλέπει κανείς το δένδρο (πάρκο Γεωργιάδη), αλλά να μην χάνει το δάσος (έλλειψη σχεδίου πόλης, ελαχιστότατο προσωπικό στην υπηρεσία πρασίνου του Δήμου, ανυπαρξία κονδυλίων για απόκτηση ελεύθερων χώρων, αποχαρακτηρισμοί δασικών εκτάσεων και σημαντικός περιορισμός της κρατικής χρηματοδότησης που επισύρει τις παραπάνω συνέπειες κ.ά.) για να μπορεί να τα βάλει με τον πραγματικό ένοχο που είναι όλοι όσοι μετρούν τα πάντα με την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Απέναντί τους μπορεί και πρέπει να βρεθεί το καλά οργανωμένο λαϊκό κίνημα, που θα διεκδικεί αποφασιστικά να μην προχωρήσει καμία αλλαγή της χρήσης του πάρκου Γεωργιάδη, καμία εμπορευματοποίηση, να μην επιτραπεί καμία επιχειρηματική δραστηριότητα εντός των χώρων του, να είναι στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, των φορέων του μαζικού λαϊκού κινήματος, των πολιτιστικών συλλόγων κ.λπ».