Πέρα από το γεγονός ότι είναι θέμα θρησκευτικό , που σημαίνει ότι ενέχει τη έννοια του ανεξήγητου με τη απλή λογική, το Πάσχα συγκεκριμένα διακατέχεται από το Πένθος, τη θλίψη, τη Σταύρωση, τον Θάνατο και την Ανάσταση.
Πώς λοιπόν μιλάμε στα παιδιά και τί είναι αυτό που τελικά γιορτάζουμε; Ότι πέθανε ο Χριστός είναι γιορτή; (ένα από τα συνηθισμένα ερωτήματα)
Στο άρθρο που ακολουθεί περιγράφεται η προσέγγιση σε θέματα πίστης και θρησκείας, για τα οποία οφείλουμε πέρα από το ηλικιακό επίπεδο των παιδιών, να λαμβάνουμε υπόψη τη
γνωσιακή τους ετοιμότητα , αλλά και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της κάθε οικογένειας.
Τα περισσότερα παιδιά προσχολικής ηλικίας φέρουν στη τάξη, στη «γωνιά της συζήτησης» (παρεούλα) σκόρπιες εικόνες , γνώσεις γύρω από την ιστορία του Πάσχα.
Αφήνουμε τα παιδιά να μας κατευθύνουν, να «απλώσουν» τις γνώσεις τους (brainstorming) , τις καταγράφουμε και με βάσει αυτές, ξεκινούμε τη συζήτηση η οποία έχει διερευνητικό χαρακτήρα ώστε να παρακινηθεί όλη η ομάδα.
Δλδ. “τί λέτε γι αυτό; το έχετε ακούσει; και πώς πιστεύετε ότι ….;”
Συναποφασίζουμε τί θέλουμε να μάθουμε γύρω από το θέμα (εμπλοκή των μαθητών στην εκπαιδευτική διαδικασία). Στόχος στην ηλικία αυτή δε είναι η αποστήθιση των γεγονότων τηςιστορίας του Πάσχα από τα μικρά παιδιά, αλλά να διερευνήσουν τα ίδια , να μπουν στη διαδιικασία της αναζήτησης της γνώσης (μάθηση ανακαλυπτική/ενεργητική)
Χρήσιμο εργαλείο τα βιβλία, τα βιντεάκια και οποιοδήποτε εποπτικό υλικό στο νηπιαγωγείο, καθώς δίνουν αφορμή για περαιτέρω συζήτηση, αλλά και συνδέουν τη νέα γνώση στη προηγούμενη (αρχή του επικοδομητισμού)
Ο προβληματισμός των παιδιών είναι ο στόχος και όχι η έτοιμη γνώση / απάντηση από μέρους μας .Μια ακόμα συνηθισμένη ερώτηση είναι αυτή «Γιατί δε έκανε θαύμα να εξαφανιστεί και να πάει ψηλά και να μη Τον Σταυρώσουν»
Εμμένοντας κοντά στα γεγονότα και στη πίστη μας, με ερωτήσεις και απαντήσεις, «απαντούμε», δίνοντας έμφαση στο ελπιδοφόρο μήνυμα της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού.
Εστιάζουμε στα ήθη και έθιμα του Πάσχα και κυρίως στα σύμβολα, δλδ,τί μας θυμίζει Πάσχα π.χ. το κόκκινο αυγό, οι λαμπάδες κ.α.
Γιατί βάφουμε αυγά και όχι π.χ. πέτρες; Προτρέπουμε τα παιδιά να ψάξουν πληροφορίες (αν κάποιο δε δώσει απάντηση) και συζητάμε στη τάξη. Τα παιδιά αναζητούν γνώση για γιορτή/έθιμο της κοινωνίας στην οποία ζουν ως άμεσα εμπλεκόμενοι αυριανοί πολίτες, «οι πολίτες του 21 ου αιώνα» όπως ορίζεται στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Σε κάθε περίπτωση, δε θα πρέπει να μας προκαλεί αμηχανία η οποιαδήποτε ερώτηση των παιδιών, αλλά πρόκληση για επεξήγηση της κάθε αλήθειας με τρόπο που να γίνεται κατανοητό.
Είναι προτιμότερο να απαντήσουμε με ειλικρίνεια και να πούμε «δε είμαι σίγουρος πώς να στο εξηγήσω αυτό, άσε με να το σκεφτώ» παρά να δώσουμε μια ερμηνεία με άλλους όρους που απομακρύνουν πολύ από την αλήθεια.
Δε διστάζουμε να απαντήσουμε στο «τί είναι θάνατος; πού πήγε όταν αναστήθηκε;” Ακόμα και η απάντηση «δε ξέρουμε», είναι μια ορθή, αληθινή απάντηση . Άλλωστε τα θέματα Πίστης είναι πολλές φορές και για εμάς τους μεγάλους «ανεξήγητα».
Πώς λοιπόν θα μπορούσαμε να δώσουμε τη μια και μοναδική, σωστή , απάντηση σε θέμα που και μεις το αποδεχθήκαμε ως αλήθεια της Πίστης μας αλλά δε είμαστε ούτε οι ίδιοι σε θέση να γνωρίζουμε πώς ακριβώς
συνέβη. Για τον λόγο αυτό, υπογραμμίστηκε εξ αρχής ότι τα θέματα θρησκευτικού χαρακτήρα δεν εξηγούνται με την απλή, κοινή λογική.
Το Πάσχα έχουμε λόγο να γιορτάζουμε καθώς έχει ελπιδοφόρο μήνυμα για όλους τους ανθρώπους. Πέρα από την εβδομάδα Των Παθών, την προδοσία του Ιούδα, το μαστίγωμα του Ιησού , τη Σταύρωση, μαθαίνουμε και τελικά εστιάζουμε στην Ανάστασης η οποία μας γεννά ελπίδα και χαρά .
Αυτό είναι το μήνυμα που οφείλουμε να δώσουμε στα παιδιά, ώστε να αισθανθούν την ευλάβεια των ημερών.
*Η Τάνια Λημνιού είναι νηπιαγωγός, προϊσταμένη στο 25ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου. Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού διπλώματος στην Εκπαιδευτική Ψυχολογία