Οι άνθρωποι της εποχής τον αποκαλούσαν “δάσκαλο”, “προφήτη”, “μάγο”, “θεραπευτή” και η φήμη του είχε ξεπεράσει τα όρια της Κρήτης.
Ο κόσμος έτρεχε με εμπιστοσύνη σε εκείνον για να ζητήσει τις ιατρικές του συμβουλές, καθώς ήταν πασίγνωστος για τις θεραπευτικές του ικανότητες. Τον αναζητούσαν από όλο το νησί αλλά και από την Αθήνα και τον Πειραιά και κυκλοφορούσαν καταπληκτικές φήμες για την αποτελεσματικότητά του.
“Έκανε καλά τους ανθρώπους χωρίς να ζητά ποτέ αμοιβή και έδιωχνε μακριά τα δαιμονικά πνεύματα μελετώντας την “Σολoμωνική”, αναφέρουν κείμενα της εποχής. Ποιος ήταν ο Γεώργιος Κωνσταντουλάκης ή Μωυσής; Ποιος ήταν ο Βοριτσανός πρακτικός γιατρός που διάβαζε τα ακατάληπτα, γραμμένα σε πάπυρο, μυστικά γιατροσόφια του και “έβλεπε” τα μελούμενα από την αυλή του σπιτιού του, καθισμένος κάτω από μια πελώρια κληματαριά με κατάμαυρα σταφύλια;
Ο τυπογράφος και συγγραφέας κ. Δημήτριος Ν. Μουδατσάκης, μας μίλησε για εκείνον, μετά από έρευνα 2 ετών:
“Η οικογένειά του ήρθε στο Βορίτσιο από ένα μικρό χωριό των Χανίων, το Γκαράνο. Δεν είναι γνωστό αν ο “δάσκαλος” είχε έρθει από εκεί ή γεννήθηκε στο χωριό της νέας εγκατάστασης της οικογένειάς του, εκείνο που είναι γνωστό είναι ότι ζούσε στο χωριό Βορίτσιο το οποίο βρίσκεται στην πλαγιά ενός πανέμορφου λόφου με πανοραμική θέα στη γύρω περιοχή. Πέθανε λίγο πριν την επιδημία του 1918 σε βαθύ γύρας, κατ’ άλλους έζησε περισσότερο από εκατό χρόνια. Μπορούμε συνεπώς δεχθούμε ότι είχε γεννηθεί γύρω στο 1820”.
![Ο Δημήτριος Ν. Μουδατσάκης μίλησε στην “Π” μετά από έρευνα για τον “Δάσκαλο” του Βοριτσίου.]()
με γιατροσόφια, αλλά και τη “Σολομωνική”. Στη φωτο, σελίδες από βιβλία του
Δάσκαλος – Μάγος – Μωυσής
Το όνομά του ήταν Γεώργιος Κωνσταντουλάκης όμως τον αποκαλούσαν “δάσκαλο”, “μάγο” ή “Μωυσή”.
Δάσκαλος: Ο τίτλος αυτός ήταν εντελώς τιμητικός, ήταν σοφός και γι’ αυτό τον έλεγαν δάσκαλο. Η σοφία του όμως δεν είχε καμιά σχέση με τη σοφία των δασκάλων. Ήταν ένας χωρικός με ολίγα κολλυβογράμματα, όσα μπορούσε να μάθει ένας χωρικός της εποχής του. Τον έλεγαν και Μάγο: Η επιστήμη του ήταν η ιατρική, αλλά στην άσκηση της ιατρικής τον βοηθούσαν πολύ ή λίγο και οι απόκρυφες επιστήμες.
Στους ανθρώπους που τον επισκέπτονταν έλεγε και μερικά πράγματα από το παρελθόν, η από το μέλλον που πάντα επαληθεύονταν. Για τον Γ.Κ. οργίαζαν οι πιο καταπληκτικές φήμες τόσο στη θεραπεία των ασθενειών όσο και στον μαντικό τομέα: Είχε λένε την δυνατότητα να κατευθύνει εκεί όπου ήθελε τα δαιμονικά πνεύματα με το «νταβέτι» το οποίο πραγματοποιούσε με την βοήθεια ενός βιβλίου που το έλεγαν “Σολομωνική”.
Για το νταβέτι το οποίο σήμαινε συγκέντρωση δαιμόνων, πολλοί διηγούνταν συχνά φανταστικές ιστορίες που κάποτε έφταναν να πιστεύουν πως τις έζησαν και οι ίδιοι.
Ο Γεώργιος Κωνσταντουλάκης έχαιρε την αγάπη, τον θαυμασμό και την εκτίμηση των ανθρώπων που είχε θεραπεύσει. Δεν υπήρχε οικογένεια στην κεντρική, ανατολική και δυτική Κρήτη, όπως και τα γύρω νησιά, που να μην είχε δεχθεί την θεραπεία του Βοριτσιανού πρακτικού γιατρού. Ήταν πασίγνωστος και ακόμη και από τον Πειραιά και την Αθήνα έρχονταν για συμβουλές και θεραπεία στο Μάγο και λαϊκό θεραπευτή του Βοριτσίου Ήταν αρκετό να του πει κανείς το όνομα του ασθενή και την ημερομηνία γέννησής του, για να του συστήσει την κατάλληλη θεραπεία.
Τα φάρμακά του ήταν απλά. Συχνά συμβούλευε θερμά επιθέματα, σύστηνε τον μεγάλο και μικρό Αγιασμό, χόρτα, καρπούς ρίζες, καθώς και νηστείες από ορισμένα φαγητά, συνιστούσε ακόμη ροφήματα από ειδικά βότανα. Ο “δάσκαλος” του Βοριτσίου είχε το μεγάλο και σπάνιο χάρισμα να μπορεί να διαβάζει στα μάτια και στην όψη τις σκέψεις και τις επιθυμίες εκείνων που τον επισκέπτονταν, πράγμα που κατέπληττε όλους και εδραίωνε τη φήμη του σαν σοφού, μάντη και προφήτη.
Ο ιστοριοδίφης Στέργιος Σπανάκης και το “ιατροσόφιο”
Οπως ανέφερε ο κ. Μουδατσάκης, “Λέγεται ότι ο “Μωυσής” είχε βιβλία που τον βοηθούσαν στο έργο του, τα οποία είχε κληρονομήσει από ένα ξένον τον οποίο είχε υπηρετήσει κατά τη νεότητά του στο Ηράκλειο και ο οποίος εκτίμησε τη νοημοσύνη του και τον έκρινε κατάλληλο να τον διαδεχθεί. Ο αείμνηστος ιστοριοδίφης Στέγιος Σπανάκης ανέφερε ότι είχε σε φωτοτυπία ένα βιβλίο του, με τον τίτλο «Ιατροσόφιο» με 467 σελίδες πλαισιωμένες με μια γραμμή, σε μικρό σχήμα.
Όταν πριν από χρόνια και συγκεκριμένα το 2011 που συγκέντρωνα τα στοιχεία για την βιογραφία του “Μάγου” προκειμένου να συμπεριλήφθη στο βιβλίο της λαϊκής θεραπευτικής που ετοίμαζα, προσπάθησα να βρω το «ιατροσόφιο». Με πληροφόρησαν όμως ότι η βιβλιοθήκη του Στέργιου είχε δωρηθεί από την κόρη του στη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου, όμως το Ιατροσόφιο του Βοριτσιανού πρακτικού γιατρού δεν υπάρχει στην συλλογή των βιβλίων του Στέγιου Σπανάκη».
«Τελευταία», σημειώνει «έχω την πληροφορία ότι η οικογένειά του έχει ένα τετράδιο γραμμένο από τον ίδιο τον “Δάσκαλο” του Βοριτσίου που όμως είναι τρομερά κακογραμμένο και ανορθόγραφο – όπως με πληροφόρησαν- πράγμα που καθιστά δύσκολή έως αδύνατη την ανάγνωση των κειμένων. Ζήτησα μια φωτογραφία από το συγγενικό του περιβάλλον προκειμένου να διανθήσει το βιβλίο, όμως δεν βρέθηκε. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να τον περιγράψω με πληροφορίες που θα έπαιρνα από ανθρώπους που τον γνώριζαν, όμως κανείς επιζών δεν τον θυμόταν».
Θεράπευε χωρίς ποτέ να ζητάει αμοιβή
«Τι ήταν τελικά κατά τη γνώμη σας αυτός ο άνθρωπος;» ρωτήσαμε τον κ. Μουδατσάκη και μας απάντησε:
“Παράλληλα με τον θαυμασμό μου, στον πρακτικό γιατρό αείμνηστο Γεώργιο Κωνσταντουλάκη υπάρχει και ο σεβασμός στο πρόσωπό του για την ανιδιοτελή προσφορά του στους ανθρώπους. Ο χαρισματικός πρακτικός θεραπευτής με υπερφυσικές θαυματουργικές δυνάμεις ήταν προικισμένος με έμφυτη κλίση στη θεραπεία των ασθενειών και των παθήσεων, και με την ικανότητα αυτή διάβαζε ακόμη και τις βαθύτερες σκέψεις των ασθενών του, και παράλληλα με την μακρόχρονη πείρα του, βοήθησε πολύ κόσμο να αποκτήσει την χαμένη υγεία του.
Η ικανότητα αυτή τον βοηθούσε να δίνει πάντα την πρέπουσα λύση στα προβλήματά τους. Εκείνο που ιδιαίτερα τον χαρακτήριζε και τον έκανε χρήσιμο, αποδεκτό και αγαπητό στον κόσμο ήταν η προθυμία του να προσφέρει με συνέπεια και αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του στον πάσχοντα συνάνθρωπο, όταν αυτόν τον εγκατέλειπε η πνευματική, η ψυχική και η σωματική του δύναμη. Οπωσδήποτε ο “Δάσκαλος” δεν άφησε κακή μνήμη. Θεράπευσε πλήθος ασθενών, παρηγόρησε περισσότερους και δεν έκανε κακό σε κανένα».
Έρευνα δύο χρόνων για τον “Μωυσή”
Ο κ. Δημήτρης Μουδατσάκης, για να μπορέσει να αντλήσει τις πληροφορίες του σχετικά με τον “δάσκαλο” του Βοριτσίου εργάστηκε για δύο χρόνια.
Ο ίδιος μας είπε:
“Η έρευνα κράτησε περίπου δύο χρόνια, ξεφύλλισα με προσοχή όλες τις εφημερίδες και περιοδικά που κυκλοφορούσαν στο Ηράκλειο από το 1870 και φυλάσσονται στη Βικελαία Δημοτική βιβλιοθηκη. Απευθύνθηκα στη συνέχεια στους κατοίκους του Βοριτσίου, του Σκοτεινού και των γύρω χωριών, όμως οι πληροφορίες που συνέλεξα από τις εφημερίδες και τα περιοδικά αλλά και εκείνες των χωριανών του και των ανθρώπων της γύρω περιοχής, όπως και εκείνες που γνώριζα ο ίδιος από παιδί, ήταν οι ίδιες.
Τότε θεώρησα καλύτερα καλώς ή κακώς ,όπως συμπεριλάβω στην εργασία μου τα κείμενα των εντύπων που συνέλεξα από τα έντυπα που βρίσκονται στη Βικελαία Δημοτική βιβλιοθηκη.
Και είναι ευτύχημα που γράφτηκαν και διασώθηκαν τα κείμενα αυτά και θα μείνουν στους επερχόμενους οι οποίοι θα έχουν μεγάλη ανάγκη στο μέλλον να γνωρίζουν τις ρίζες τους, όπως και τους ανθρώπους του τόπου μας, όπως είναι ο σημαντικός Βοριτσιανός πρακτικός γιατρός, ο οποίος άφησε στο πέρασμά του από το χωριό και την περιοχή το σημαντικό έργο του που ήταν η θεραπεία των ανθρώπων σε μια εποχή που οι σπουδασμένοι γιατροί ήταν ελάχιστοι και περιορισμένοι στις πόλεις”.