Καταδρομική επίθεση στη δεξαμενή των στοιχείων που ορίζουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς του αεροδρομίου «Ν. Καζαντζάκη» πραγματοποιεί η Λότζια, με σκοπό να αποσαφηνίσει κάθε λεπτομέρεια που μπορεί να σηματοδοτήσει εξελίξεις για την έκταση – «φιλέτο» που θα απελευθερωθεί μετά την απομάκρυνση του αερολιμένα.
Στην άκρη του νήματος για να ξεκινήσει η αναζήτηση των στοιχείων, βρίσκεται η πληροφορία που αφορά σε ανεκτέλεστη απαλλοτρίωση η οποία εάν αποπληρωθεί σε αυτή τη χρονική συγκυρία, μπορεί να εκτοπίσει οριστικά το Δήμο Ηρακλείου από τη θέση του συνιδιοκτήτη της έκτασης.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι εάν γίνουν οι κατάλληλοι πολιτικοί χειρισμοί για να κατατεθούν τα χρήματα της απαλλοτρίωσης στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ο Δήμος Ηρακλείου παύει να έχει δικαιοδοσία στο χώρο του αερολιμένα.
Στο σενάριο αυτό της ανεκτέλεστης απαλλοτρίωσης η πλευρά της Λότζια απαντά ότι δεν έχει κανένα μέλλον, ακριβώς επειδή έχουν περάσει δεκαετίες από την κήρυξη της απαλλοτρίωσης η οποία αίρεται λόγω μη εκτέλεσής της.
Ωστόσο στην πραγματικότητα ανεξάρτητα από τις κινήσεις του Δήμου Ηρακλείου, που επιχειρεί να ξεμπερδέψει το κουβάρι των πληροφοριών σε σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του αεροδρομίου, είναι ξεκάθαρο ότι το μέλλον της έκτασης που θα απελευθερωθεί μετά την απομάκρυνση του αεροδρομίου, είναι μια βαθιά πολιτική υπόθεση.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, η οποία έχει στα χέρια της και το μαχαίρι και το πεπόνι, εάν είχε ουσιαστική πρόθεση να κάνει συμμέτοχο το Δήμο Ηρακλείου, την Περιφέρεια Κρήτης και την τοπική κοινωνία, θα άνοιγε και επίσημα τα χαρτιά της για τα πραγματικά σχέδιά της, και δεν θα χρειαζόταν σήμερα η Λότζια να καταφεύγει στην μελέτη σεναρίων για την απαλλοτρίωση που στέκει εδώ και δεκαετίες.
Όλα αυτά τα χρόνια που έχει ανοίξει το κεφάλαιο της πολύκροτης υπόθεσης της απομάκρυνσης του αεροδρομίου δεν έγινε ποτέ μια ξεκάθαρη συζήτηση για το τι ακριβώς θα συμβεί στην έκταση αυτή.
Αν αυτό είχε συμβεί, δεν θα χρειαζόταν σήμερα ο Δήμος Ηρακλείου να προσπαθεί να κυκλώσει το θέμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος καταθέτοντας δικαστικές αγωγές αποζημίωσης χρήσης του χώρου και ανατρέχοντας στη νομοθεσία για να διασταυρώσει το τι ακριβώς ισχύει σε σχέση με τις απαλλοτριώσεις.
Άλλωστε είναι προφανές, ότι ακόμα και αν ο Δήμος δεν ήταν ιδιοκτήτης της έκτασης που καταλαμβάνει το αεροδρόμιο, εφόσον αυτό απομακρυνθεί, ο χώρος αυτός επειδή είναι κυριολεκτικά «νύχι – κρέας» με το πολεοδομικό συγκρότημα του Ηρακλείου, επιβάλλεται η Λότζια να έχει άποψη για τι ακριβώς θα συμβεί στην περιοχή με δεδομένο το γεγονός ότι το μέλλον της επίμαχης έκτασης αλληλεπιδρά με την ευρύτερη περιοχή της Νέας Αλικαρνασσού.
Έτσι από τη μία, η έλλειψη πολιτικής ευθύτητας για την αξιοποίηση του χώρου που καταλαμβάνει ο αερολιμένας Ν. Καζαντζάκη και από την άλλη, οι σκόρπιες καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις που κατά καιρούς δόθηκαν ότι θα ληφθεί υπόψη και η άποψη της αυτοδιοίκησης, «χτίζουν» μόνο ανασφάλεια και σοβαρά ερωτηματικά για το ονοματεπώνυμο που θα έχουν τα χέρια στα οποία θα οδηγηθεί η έκταση «φιλέτο».
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ακόμα και αν ο Δήμος αποδείξει ότι έχει ισχυρή παρουσία στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του αεροδρομίου, θα πρέπει να αποδείξει και μια σειρά άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα ότι δεν είναι ουραγός στα κυβερνητικά σχέδια αλλά διαμορφωτής εξελίξεων, οι οποίες θα έχουν κεντρική στόχευση τις ανάγκες της κοινωνίας της Νέας Αλικαρνασσού, που περιμένει να ανατείλει ένα καλύτερο αύριο για το μέλλον των παιδιών της.
Σε κάθε περίπτωση η πολύκροτη υπόθεση της αξιοποίησης της έκτασης του αεροδρομίου είναι ένα πεδίο δόξης λαμπρό σε ό,τι αφορά στην αξιολόγηση και την αποτίμηση της πολιτικής τακτικής της Κυβέρνησης στη διαχείρισή της, αλλά και του Δήμου Ηρακλείου που θα κριθεί για τους χειρισμούς του και για τα αποτελέσματά τους που οφείλουν να είναι αντάξια των απαιτήσεων της κοινωνίας που παρακολουθεί την εξέλιξη των πραγμάτων.