Με την ίδια ευαισθησία που κινητοποιούμαστε για να σώσουμε το κατοικίδιο που κακοποιεί ο γείτονας, πρέπει να σηκώνουμε το τηλέφωνο και να ειδοποιούμε την αστυνομία, όταν έχουμε την υποψία ότι κακοποιείται ένα ανυπεράσπιστο παιδί στη γειτονιά μας.
Σύμφωνα με τον Σταύρο Μπαλάσκα, αστυνομικό αναλυτή, «οι γείτονες του ζευγαριού γνώριζαν για την κακοποίηση, αλλά ποτέ δεν έκαναν τίποτα. Αντιθέτως, κινητοποιήθηκαν μόνο την Κυριακή και αυτό επειδή άκουσαν τις φράσεις “ξύπνα, ξύπνα… Δεν αναπνέει”… Το παιδί έτρωγε κάθε μέρα ξύλο, γιατί οι γείτονες το άκουγαν… Δυστυχώς, κάλεσαν την Αστυνομία μόνο όταν νόμιζαν ότι το σκότωσαν» είπε, με αφορμή το θέμα που έχει σοκάρει τους πάντες, με την κακοποίηση του 3χρονου αγοριού στο Ηράκλειο, ένα θέμα που έφερε στο φως της δημοσιότητας το Patris.gr
Τα σωματικά τραύματα είναι ορατά, όμως τα ψυχικά είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, καταστροφικά.
«Αυτά τα τραύματα συνοδεύουν τα παιδιά στην ενήλικη ζωή, επηρεάζοντας κάθε πτυχή της», επεσήμανε μιλώντας στο patris.gr ο παιδοψυχίατρος Γιώργος Σαμιωτάκης ο οποίος έχει εξετάσει πολλά τέτοια παιδιά τα οποία χρειάστηκαν νοσηλεία στην παιδοψυχιατρική κλινική του ΠΑΓΝΗ .
Κάποια από αυτά, έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας.
Η παιδική κακοποίηση που συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες , είναι ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα που μας αφορά όλους.
“Τα περιστατικά στην Κρήτη είναι πάρα πολλά και τα περισσότερα δεν καταγγέλονται ,γνωρίζουμε λίγα απο αυτά που συμβαίνουν” τόνισε.
Σύμφωνα με τον παιδοψυχίατρο, έρευνες στην χώρα μας έχουν δείξει ότι το 93% των πολιτών θα αντιδρούσαν στην σωματική κακοποίηση ενός παιδιού.
Ωστόσο μόνο το 69% θα είχε κινητοποιηθεί αν έβλεπε ένα παιδί παραμελημένο, ξυπόλυτο , πεινασμένο.
Όσον αφορά στην σεξουαλική κακοποίηση, θα αντιδρούσε το 96% των πολιτών.
Ως γείτονες, έχουμε την δυνατότητα να παρατηρούμε τις οικογένειες γύρω μας και μπορούμε να εντοπίζουμε πιθανά σημάδια κακοποίησης.
Είναι σημαντικό να ξέρουμε πώς να αναγνωρίζουμε αυτά τα σημάδια και να αναφέρουμε τις υποψίες μας στις αρμόδιες αρχές, γιατί η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να σώσει ζωές.
Οδηγός για τους γείτονες: Πως αναγνωρίζουμε τα σημάδια της κακοποίησης
Τα σημάδια της παιδικής κακοποίησης μπορεί να είναι τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά. Δεν είναι πάντα εύκολο να τα εντοπίσουμε, καθώς κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια κοινά σημάδια που πρέπει να μας ανησυχήσουν:
- Στο σώμα: Μώλωπες, εγκαύματα, κατάγματα σε διάφορα στάδια επούλωσης
- Φοβία για σωματική επαφή
- Απότομη απώλεια ή αύξηση βάρους
- Στην συμπεριφορά: Απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά, όπως απόσυρση, επιθετικότητα,
άγχος ή κατάθλιψη - Φοβία να πάει στο σπίτι
- Σεξουαλικά ενοχλητική συμπεριφορά
- Γονείς που φαίνεται να απομονώνουν το παιδί από τους άλλους
- Γονείς που κατηγορούν συνεχώς το παιδί
- Γονείς που δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται για την υγεία του
- Ένα σπίτι που φαίνεται να είναι ακατάστατο ή επικίνδυνο
- Τι κάνουμε αν υποπτευόμαστε ότι ένα παιδί κακοποιείται;
- Μην αγνοήσετε τα σημάδια: Αν παρατηρήσετε κάποιο από τα παραπάνω σημάδια, μην το αγνοήσετε.
- Μιλήστε με το παιδί: Αν νιώθετε άνετα, μιλήστε με το παιδί σε ιδιωτικό χώρο και με ήρεμο τρόπο. Ακούστε προσεκτικά αυτό που έχει να σας πει και πιστέψτε το.
- Ενημερώστε κάποιον ενήλικα που εμπιστεύεστε: Μιλήστε με έναν άλλο γονέα, έναν εκπαιδευτικό ή έναν επαγγελματία υγείας.
- Επικοινωνήστε με τις αρμόδιες αρχές: Μην διστάσετε να αναφέρετε τις υποψίες σας στην αστυνομία ή σε μια οργάνωση προστασίας παιδιών.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αν κινητοποιηθούμε και αντιδράσουμε, μπορεί να σώσουμε έναν άνθρωπο.