Ήταν μικρό παιδάκι ακόμα όταν ο πατέρας του, ο παπά-Ζαχάρης, σε γιορτές τον έπαιρνε από το χέρι για να επισκεφθούν το μοναστήρι της Αγκαράθου και να ευχηθούν. Τους γέροντες της Μονής τους γνωρίζει από τότε. Έμπαινε στα κελιά τους, άκουγε τον λόγο τους, τις συμβουλές τους, έπαιρνε την ευχή τους.
Ο Θεός και η ζωή τα έφεραν έτσι ώστε αυτό το παιδάκι να γίνει αρχιμανδρίτης και σε ηλικία μόλις 29 ετών να αναλάβει τα ηνία της ιστορικής Μονής, με την οποία τον συνδέουν άρρηκτοι συναισθηματικοί δεσμοί. Η συγκίνηση του αρχιμανδρίτη Διονυσίου Χαριτάκη ήταν έκδηλη χθες κατά τη διάρκεια της ενθρόνισης του, παρουσία του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ευγένιου και άλλων εκκλησιαστικών πατέρων, ενώ από νωρίς πλήθος κόσμου είχε συρρεύσει στη Μονή. Συγγενείς, φίλοι, γείτονες του νέου ηγουμένου και της οικογένειας του αλλά και πιστοί που αγαπούν την Μονή και την Παναγία και στο πρόσωπο του νέου ηγουμένου βλέπουν έναν άξιο συνεχιστή μιας σπουδαίας εκκλησιαστικής παράδοσης.
«Ανέρχομαι στο θρόνο αυτό με ζήλο ιερό και ανυπόκριτο για να υπηρετήσω και να εκδαπανηθώ για την Παναγία μας…» είπε συγκινημένος ο νέος ηγούμενος, τονίζοντας ότι συναισθάνεται πλήρως το φορτίο της ευθύνης που επωμίζεται. «Πατώ Αγία γη και πράγματι, αν αναλογιστεί κανείς τις αγιασμένες μορφές που πάτησαν αυτή τη γη, μα πάνω απ’ όλα, αν αναλογιστούμε καθημερινά ότι η Παναγία μας πατάει αυτή τη γη, θα καταλάβουμε πως πράγματι αγιασμένος είναι ο τόπος μας, το μοναστήρι μας» ανέφερε ο αρχιμανδρίτης Διονύσιος, λίγο αφ’ ότου άπαντες αναφώνησαν «άξιος!».
Όπως υπογράμμισε, «έρχομαι με ιερή προθυμία να εμπνεύσω τους μαχητές, να οδηγήσω τους τυφλούς, να περισυλλέξω τους ναυαγούς και να επουλώσω τραύματα».
Νωρίτερα, ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος, απευθυνόμενος στο νέο ηγούμενο, είπε:
«Το «άξιος» που μόλις άκουσες δεν είναι σε καμία περίπτωση επιβεβαιωτικό. Είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα προσευχητικό. Προσευχηθήκαμε όλοι να αναδεικνύεσαι καθημερινά άξιος στο ιερό λειτούργημα το οποίο σου ανέθεσε η εκκλησία και η τιμία ψήφος των αδελφών αυτής της Ιεράς Αδελφότητας. Προσευχηθήκαμε να αναδεικνύεσαι καθημερινά ένας ενάρετος άνθρωπος, διακοσμημένος όχι με αυτά που φαίνονται, τον μανδύα και τη ράβδο στο χέρι. Προσευχηθήκαμε να σε κατακοσμεί ο Θεός με αρετές. Αυτές που χρειάζεται να έχει ένας ποιμήν για να είναι τύπος και υπογραμμός».
Ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε ότι δε γίνεται κάποιος ηγούμενος για να αποκτήσει θέση υψηλή και αξιοσέβαστη, κατά την ιστορία και την παράδοση, αλλά κατά την πραγματικότητα και τη μοναχική πρακτική να είναι παιδαγωγός και οδηγός εις Χριστόν όλων αυτών των ανθρώπων που θέλουν να βρίσκουν στο πρόσωπο του έναν ποιμένα και πατέρα μαζί. «Με λίγα λόγια, απλά, θέλω να σου υπομνήσω αυτή σου την ευθύνη, την οποία αναλαμβάνεις από σήμερα» εκφράζοντας τη βεβαιότητα του ότι μπορεί με την αγάπη, την ταπείνωση και την ανοιχτή αγκαλιά του να προσελκύσει νέους πατέρες ώστε η Μονή να ξαναβρεί την παλιά της δόξα.
Του ζήτησε ακόμα να σέβεται και να ακούει τον απερχόμενο ηγούμενο Ευμένιο, ο οποίος στη διάρκεια της ηγουμενίας του έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατηθεί ανοιχτό το μοναστήρι. «Και θα είναι εδώ συμπαραστάτης του και σε παρακαλώ να τον σέβεσαι γιατί εκείνος είναι ένας άνθρωπος με πολλή αγάπη και ταπείνωση».
Ο Σεβασμιότατος ανέφερε ακόμα ότι ο ηγούμενος Διονύσιος αναλαμβάνει τα ηνία σε μία δύσκολη αλλά και κατάλληλη, παράλληλα, για την πορεία της Μονής. Υπογράμμισε ακόμα, σχολιάζοντας φαινόμενα που παρατηρούνται τελευταία, ότι τα μοναστήρια της Κρήτης ουδέποτε διακρίνονταν για τον ελιτισμό τους. Ξεχώριζαν, όπως είπε, για την αγάπη τους, τη φιλοξενία τους, τις ανοιχτές πόρτες σε κάθε άνθρωπο. «Ήταν πάντοτε εργαστήρια αγιότητας. Είχαν Αγία απλότητα, Αγία ταπείνωση, και Αγία υπομονή. Αυτές τις αρετές, παιδί μου, θέλω να έχει και ο ηγούμενος».
Ιδιαίτερη ήταν η συγκίνηση της οικογένειας του αρχιμανδρίτη, του πατέρα του, παπά-Ζαχάρη, της μητέρας του, Ιωάννας, και της αδερφής του, Κατερίνας.
Όπως προαναφέρθηκε, ο αρχιμανδρίτης Διονύσιος ήθελε από 0μικρό παιδί ήθελε να γίνει παπάς. Το 2015 ωστόσο πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός. Η οικογένεια του τον στήριξε απόλυτα και αυτό το θεωρεί μεγάλη ευλογία από το Θεό.
Ο ίδιος υπήρξε μοναχός στην Αγκάραθο από τον Ιούλιο του 2019, αν και ανήκε στο Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας. Μάλιστα το όνομα “Διονύσιος” του το έδωσε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας γιατί ήταν το μοναστικό του όνομα. Όσο ήταν μοναχός, σπούδαζε παράλληλα Θεολογία στην Κύπρο. Εν συνεχεία του ζητήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας και έτσι αρχικά έγινε διάκονος στην Εξαρχία του Πατριαρχείου στην Κύπρο, στην συνέχεια χειροτονήθηκε και ανέλαβε καθήκοντα εφημέριου της Εξαρχίας.
Διάκονος χειροτονήθηκε στις 6 Οκτωβρίου του 2019, στις 27 Αυγούστου του 2020 έγινε ιερομόναχος και στις 14 Σεπτεμβρίου του 2020 αρχιμανδρίτης του Αλεξανδρινού Θρόνου.