Στον συναρπαστικό κόσμο των ταχυδρομικών (αγωνιστικών) περιστεριών μας ξενάγησε ο Άρης (Εντουάρντο) Τσορντένι, ο οποίος εδώ και 18 χρόνια ασχολείται επαγγελματικά πια με την εκπαίδευσή τους. Το «βασίλειό» του βρίσκεται στην Επισκοπή Πεδιάδος, όπου διαμένει από το 1996, έχοντας δημιουργήσει τη δική του οικογένεια. Ήταν μικρό παιδί ακόμα όταν απέκτησε το πρώτο του ζευγάρι. Τον γοήτευε το γεγονός ότι αυτά τα… ουράνια πλάσματα κατάφερναν πάντα να επιστρέφουν στον «βάση» τους, στο σπίτι τους απ’ όπου και αν πετούσαν.
Μικρό παιδί πήρε τον δρόμο της ξενιτιάς για την Ελλάδα και πέρασε «δια πυρός και σιδήρου» για να καταφέρει να επιβιώσει από τα κυκλώματα που εκμεταλλεύονταν με στυγνό τρόπο παιδιά που είχαν εισέλθει παράνομα στη χώρα μας από την Αλβανία. Είχε την τύχη να συναντήσει στο διάβα του κάποιους Έλληνες που στάθηκαν στο πλευρό του παραπάνω και από οικογένεια και ακόμα και σήμερα μιλάει με ευγνωμοσύνη για εκείνους.
Η τελετουργία στον… περιστερώνα
Η ενασχόλησή του με τα ταχυδρομικά περιστέρια είναι για εκείνον… τελετουργία. Τις ώρες που βρίσκεται καθημερινά στον περιστερώνα του αφοσιώνεται σε αυτά ψυχή και σώμα. Νιώθει απέραντο σεβασμό γι’ αυτά τα πλάσματα και δεν είναι τυχαίο ότι προσέχει ως κόρη οφθαλμού περιστέρια 9 και 10 ετών σήμερα. Είναι οι γεννήτορες, είναι τα πουλιά που του έχουν χαρίσει απίστευτες συγκινήσεις. Στον περιστερώνα του κατέχουν «περίοπτη θέση». Δίπλα, σε ξεχωριστό χώρο, βρίσκονται τα ταχυδρομικά περιστέρια που βρίσκονται στη «δυναμική τους περίοδο» και παραδίπλα, σε άλλον χώρο, έχει τα «μικράκια», το… μέλλον.
Παρά το γεγονός ότι είναι τόσα πολλά και μας μπερδεύουν, εκείνος τα ξεχωρίζει με περισσή ευκολία. Είναι σε θέση μάλιστα να προσδιορίσει αυτομάτως και τους… γονείς, τους παππούδες, να σου αφηγηθεί την ιστορία του κάθενός ξεχωριστά.
Από την “Κλεοπάτρα” στην “Ηρωίδα”
Κρατά στις χούφτες των χεριών του την «Ηρωίδα».
Αυτό το περιστέρι το αγαπά ιδιαιτέρως, γιατί δεν τον… ξέχασε. Επέστρεψε στο «σπίτι» του δύο χρόνια μετά αφ’ ότου το είχε χαρίσει σε έναν φίλο του στο Τυμπάκι. Ήταν μόλις 8 μηνών τότε. Δεν είχε πετάξει πολύ έξω. Και όμως η «Ηρωίδα» δεν ξέχασε τον περιστερώνα της Επισκοπής. Ο Άρης δεν πίστευε στα μάτια του όταν το αντίκρισε εκείνη την ημέρα. «Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Το αγκάλιασα, το φίλησα. Πήρα τον φίλο μου και τον ενημέρωσα. Του ξεκαθάρισα όμως ότι δεν θα το επέστρεφα. Δεν θα μπορούσα να το κάνω μετά από αυτό που έκανε εκείνο για μένα».
Όπως λέει, η «Ηρωίδα» προέρχεται από την «Κλεοπάτρα», ένα δυνατό ταχυδρομικό περιστέρι. Στο «παρθενικό» της πέταγμα από την Αθήνα μαζί με άλλα έξι περιστέρια, η «Κλεοπάτρα» έφθασε πρώτη-πρώτη στην Επισκοπή. Βρήκε τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, πετώντας ασταμάτητα, προκειμένου να διανύσει μία απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων. «Με βάση τους υπολογισμούς, πετούσε αδιάκοπα δέκα ώρες».
Οι άπιστοι “Θωμάδες”
![]()
Θυμάται ακόμα και γελάει την αντίδραση ενός φίλου του, ο οποίος σαν άπιστος Θωμάς, δεν πίστευε ότι το περιστέρι θα επέστρεφε στην Επισκοπή.
«Επειδή θα ταξίδευε με το πλοίο της γραμμής για Πειραιά, τον παρακάλεσα να πάρει μαζί του το περιστέρι και να το αφήσει μόλις φθάσει στο λιμάνι. Δέχτηκε να το κάνει μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι όσα του έλεγα ήταν… παραμύθια.
Πριν το αφήσει, πήρε ένα τσιγαρόχαρτο, έγραψε κάτι, το κόλλησε στο πόδι του περιστεριού και το ελευθέρωσε, χωρίς φυσικά να μου το πει».
Το επόμενο πρωί το περιστέρι επέστρεψε στον περιστεριώνα της Επισκοπής. Ο Άρης επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον φίλο του και τον ενημέρωσε ότι το περιστέρι είχε επιστρέψει στη βάση του. Ο άνδρας στην άλλη άκρη του τηλεφώνου έμεινε έκπληκτος όταν ο 41χρονος του διάβασε το μήνυμα που είχε γράψει στο τσιγαρόχαρτο.
Η εκπαίδευση και τα… δίκαννα των κυνηγών
Ο 41χρονος εξηγεί ότι σε σχέση με τους περιστεράδες της βορείου Ελλάδος ή άλλων χωρών, οι περιστεράδες της Κρήτης έχουν περιορισμένες δυνατότητες στην εκπαίδευση, επειδή ακριβώς δεν έχουν τις τεράστιες χιλιομετρικές αποστάσεις. Έτσι, το πρώτο πέταγμα γίνεται από το Ρέθυμνο, το δεύτερο από τα Χανιά και το τρίτο και καθοριστικό από τον Πειραιά. Ξαφνικά δηλαδή τα περιστέρια καλούνται να καλύψουν τριπλάσια και τετραπλάσια απόσταση από αυτήν που έχουν εκπαιδευτεί. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα περιστέρια για να μπουν στην πορεία επιστροφής εκτελούν πολλές διερευνητικές πτήσεις, κάνουν αρκετούς κύκλους και αυτό σημαίνει ακόμα περισσότερα χιλιόμετρα.
Φυσικά, στα πρώτα μεγάλα πετάγματα από Αθήνα υπάρχουν και «απώλειες». Κάποια περιστέρια δεν καταφέρνουν να βρουν τον δρόμο τους ή τον βρίσκουν με καθυστέρηση. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση ενός περιστεριού που γύρισε σχεδόν 2,5 μήνες αργότερα. Είχε τραυματιστεί στην φτερούγα και αυτό καθυστέρησε την επιστροφή του. Όμως το σπίτι του δεν το ξέχασε. «Πολλές φορές, τόσα χρόνια μετά, ακόμα εντυπωσιάζομαι από τις ικανότητες αυτών των πουλιών, το μυαλό τους, την αντίληψή τους, το ένστικτό τους». Και στεναχωριέται φοβερά όταν κυνηγοί σηκώνουν τα όπλα και τα σκοτώνουν. Πριν λίγες εβδομάδες σε ένα πρώτο δοκιμαστικό πέταγμα των μικρών του στην περιοχή του Λασιθίου κυνηγοί σκότωσαν δεκάδες περιστέρια.
Τον ενημέρωσαν ντόπιοι στην περιοχή του Σισίου από τους κωδικούς στα ποδαράκια των νεκρών περιστεριών. «Κάνω έκκληση στους κυνηγούς να τα σέβονται και πριν σηκώσουν τα κυνηγετικά τους να σκεφτούν τι πραγματικά είναι αυτά τα πουλιά και τι συμβολίζουν».
Κοντά στη διάκριση
Ο Άρης έχει συμμετάσχει ως ελληνική συμμετοχή και σε αγώνες τόσο στην Αλβανία όσο και στην Κροατία αλλά και σε άλλες χώρες με εκατοντάδες συμμετοχές διαγωνιζόμενων. Είχε μάλιστα τη χαρά δικά του περιστέρια να περάσουν στην τελική φάση και να βρεθούν πολύ κοντά από μία σημαντική διάκριση. «Δεν το βλέπω ως μπίζνες. Κινητήριος δύναμή μου είναι η αγάπη και ο σεβασμός που τρέφω για τα ταχυδρομικά περιστέρια», υπογραμμίζει πριν τον αποχαιρετήσουμε, αφήνοντάς τον στον περιστερώνα του. Τους μιλάει, τα χαϊδεύει, τα παρατηρεί… Ένας άλλος κόσμος.
Τα χαρακτηριστικά
Τα ταχυδρομικά περιστέρια είναι εύρωστα, μυώδη πουλιά, με δυνατές φτερούγες και στήθος. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι τα μεγάλα «ρουθούνια» πάνω από το ράμφος και το κοφτερό τους μάτι. Οι χρωματισμοί τους ποικίλλουν, ολόλευκα, κατάμαυρα, καφετιά και φυσικά το κλασικό γκρι με τις δύο μαύρες μπάρες στις άκρες των φτερών.
Εκτός από το αθλητικό τους σώμα, τα ταχυδρομικά περιστέρια διαθέτουν ένα «GPS» στον εγκέφαλό τους. Πρόκειται για νευρώνες που σχετίζονται με τη λειτουργία των αυτιών τους και έχουν την ιδιότητα να αντιλαμβάνονται τα μαγνητικά πεδία της Γης. Χρησιμοποιούν αυτά τα μαγνητικά πεδία σαν πυξίδα. Αναγνωρίζουν τα σημεία του ορίζοντα και έτσι προσανατολίζονται για να εντοπίσουν τη θέση τους και να επιστρέψουν στη φωλιά τους.