Κάντε «κλικ» στη ζωή σας, γιατί όπως λέει και το γνωστό μότο “ζεις μόνο μία φορά”. Σηκωθείτε από τον καναπέ της ρουτίνας και της μελαγχολίας και διεκδικήστε για τον εαυτό σας στιγμές πραγματικής ευτυχίας, γαλήνης και αποσυμπίεσης.
Αυτό είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι: Να γίνει η αρχή. Κανείς σε αυτήν τη ζωή δεν μπορεί να τα έχει όλα.
Δείτε στο σπίτι σας, στο φιλικό και επαγγελματικό περιβάλλον σας, δείτε γύρω σας. Όλοι έχουμε προβλήματα, άγχη και αγωνίες.
Το να ασχοληθείς με κάποιο χόμπι, ένα άθλημα, μία δραστηριότητα δεν είναι πολυτέλεια, δεν είναι μόδα, δεν είναι κάτι άπιαστο.
Είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας και το «αντίδοτο» σε πολλές νοσηρές καταστάσεις. Η ζωή, με όλες τις δυσκολίες, τις αναποδιές και τις πίκρες, έχει και πολλές όμορφες στιγμές.
Ας μην τις χάνουμε λοιπόν. Εκεί έξω υπάρχουν δεκάδες ενδιαφέροντα πράγματα με τα οποία μπορούμε να ασχοληθούμε και να αντλήσουμε ενέργεια.
Επιλογές υπάρχουν, αρκεί να τις κάνετε.
Τις δικές τους ξεχωριστές εμπειρίες δέχτηκαν να μοιραστούν μαζί μας τέσσερις δικηγόροι του Ηρακλείου, οι οποίοι μέσα από τις δικές τους επιλογές μας δείχνουν ότι υπάρχει εναλλακτική.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΚΗΣ:
«Νιώθεις ότι έχεις κατακτήσει τον κόσμο»
Ο Γιώργος Κουντουράκης υπήρξε βαρύς καπνιστής. Αποφασίζει να «κόψει» το κάπνισμα “μαχαίρι” και τότε ξεκινάει να τρέχει για να εκτονώσει τη συσσωρευμένη ενέργεια που είχε μέσα του. Στην αρχή στον μόλο, όπως πολλοί άλλοι, στη συνέχεια στρέφεται στα βουνά.
Επί έξι μήνες τρέχει ακατάπαυστα. Αποφασίζει να τρέξει στον Μαραθώνιο της Αθήνας. Τερματίζει και νιώθει πρωτόγνωρα συναισθήματα. Είχε κερδίσει το 1ο μεγάλο στοίχημα. Σταδιακά διεισδύει στον κόσμο του αλπινισμού που τον συναρπάζει. Η κατάκτηση κάθε νέας κορυφής είναι για εκείνον ντοπάρισμα.
Η αίσθηση της ελευθερίας και της εσωτερικής γαλήνης είναι ανεκτίμητη και τον «τροφοδοτεί» με ακόμα περισσότερη θέληση και πείσμα. Με αγάπη και σεβασμό περνάει όλα τα βουνά της Κρήτης, ακολουθεί ο Όλυμπος και στη συνέχεια ανοίγει τα… φτερά του για μεγαλύτερες προκλήσεις σε υψηλότερες κορυφές.
Ήταν Πάσχα του 2015 όταν μαζί με έναν φίλο του παίρνουν την απόφαση να ταξιδέψουν στο Νεπάλ οι δύο τους, χωρίς αχθοφόρους. Προορισμός του η Αναπούρνα, από τις υψηλότερες κορυφές του κόσμου. Εκεί είναι μόνοι τους αντιμέτωποι με τις δυνάμεις τους και το βουνό.
Και σε αυτό το ταξίδι της ανάβασης περνούν απ’ όλα τα στάδια: ζούγκλα, δάσος, βουνό, παγετώνα. Το πρόσωπό του φωτίζει όσο μας μιλάει για τις εμπειρίες του, χωρίς όμως ίχνος κομπασμού. Η δημοσιότητα δεν του αρέσει και στη δουλειά του την αποφεύγει συνειδητά.
Όμως το θέμα μας είναι άλλο κεφάλαιο, πολύ μεγάλο στη ζωή του. Όπως μας λέει, φθάνοντας στην κορυφή, έχεις την ψευδαίσθηση της κατάκτησης. «Το ίδιο νιώθεις και στα τελευταία 175 μέτρα του Μαραθώνιου. Νιώθεις ότι έχεις κατακτήσει τον κόσμο».
Τον Ιούλιο του 2016 είναι η σειρά του Mont Blanc στις Άλπεις όπου έχει την τύχη και την ευλογία να γευτεί μία ακόμα μοναδική εμπειρία, ενώ το 2017 προορισμός του είναι το Μάττερχορν, στα Ιταλο-Ελβετικά σύνορα, ένα αναρριχητικό τεχνικό βουνό που θεωρείται ο ναός του Αλπινισμού.
Και αν κάποιοι αποθαρρύνεστε, θεωρώντας ότι αυτά είναι απαγορευτικά για τους κοινούς θνητούς, η περίπτωση του Γιώργου Κουντουράκη είναι μία ζωντανή απόδειξη ότι τίποτα δεν είναι απαγορευτικό αρκεί να το θέλεις και να βάζεις στόχους. Άλλωστε-και αυτό είναι ένα μήνυμα που θέλει να περάσει-η Κρήτη είναι ένας ευλογημένος τόπος που προσφέρει τα πάντα, σε βουνό, θάλασσα, και φαράγγια.
Η Κρήτη ίσως είναι ο μοναδικός τόπος που την ίδια μέρα κάποιος μπορεί να κάνει ορειβατικό σκι στον Ψηλορείτη και να κολυμπήσει στην θάλασσα. Είναι ένας συγκλονιστικός τόπος για πεζοπορίες, αναρριχήσεις, καταβάσεις σε φαράγγια αλλά και για κανό-καγιάκ. «Υπάρχουν πολλά συναρπαστικά πράγματα και είναι δίπλα μας, αρκεί να θελήσουμε να σηκωθούμε από τον καναπέ μας» είναι το μήνυμά του.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΜΑΝΑΚΗΣ:
Ο συλλέκτης που θ’ άνοιγε… μουσείο
Υπό άλλες συνθήκες το δικηγορικό γραφείο του Αντώνη Δαμανάκη θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πραγματικό Μουσείο. Είναι πάνω από δύο δεκαετίες που ξεκίνησε να συλλέγει με πάθος διάφορα χειροποίητα αντικείμενα, πολλά από τα οποία κατασκευάστηκαν έναν αιώνα πριν. Και αν στα μάτια πολλών από εμάς είναι απλώς άψυχα αντικείμενα, σε εκείνον ασκούν μία πρωτόγνωρη γοητεία και συγκίνηση.
«Κάποιοι έβαλαν όλη τους την τέχνη, την ψυχή και την φαντασία για να τα φτιάξουν με τα χέρια τους. Αυτά τα αντικείμενα κρύβουν μία ιστορία και σίγουρα στο πέρασμα του χρόνου άλλαξαν πολλά χέρια για να καταλήξουν στα δικά μου» μας εξηγεί ως γνήσιος λάτρης του χειροποίητου που μάλλον δεν έχει σε εκτίμηση το βιομηχανοποιημένο.
Ο Αντώνης Δαμανάκης έχει δεκάδες φωτογραφικές μηχανές, από τις πρώτες που είχαν χρησιμοποιηθεί για αεροφωτογραφίες, ρολόγια τσέπης, μελανοδοχεία και δεκάδες ειδών χειροποίητες πένες. «Κάποτε οι άνθρωποι έγραφαν με πένες και μελάνι. Αυτό είχε άλλη γοητεία».
Αλλά δεν έχει μόνο αυτά! Η περιήγηση στις προθήκες και στα συρτάρια του γραφείου είναι πραγματικά ένα συναρπαστικό ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία.
Κάθε αντικείμενο και μία… αποκάλυψη που σε μεταφέρει με μαγικό τρόπο στην ατμόσφαιρα άλλων εποχών, ίσως πιο ρομαντικών, πιο μερακλήδικων αλλά και πιο «άγριων» πολιτικά.
Σε εποχές που ο καφές σερβιριζόταν σε χειροποίητα φλιτζανάκια (1900-1920) με ασημένια επένδυση.
Σε εποχές που οι κύριες χόρευαν τσάρλεστον, έχοντας περάσει στον καρπό του χεριού τους ένα μικροσκοπικό ασημένιο τσαντάκι. Σε εποχές (1936) που εκδίδονταν Αστυνομικές Διατάξεις-εγχειρίδιο για τους τρόπους καταπολέμησης του Κομμουνισμού ή σε εποχές (1866) όπου οι θρυλικές Αρσακειάδες συστήνονται μέσα από το ιδιόχειρο λεύκωμα τους, γραμμένο με σινική μελάνη.
Μέσα στο πλήθος των αντικειμένων, το μάτι μας πέφτει σε μία περίτεχνη ταμπακιέρα, την οποία χάριζε τιμητικά σε φίλους μία από τις μεγαλύτερες ιστορικές προσωπικότητες παγκοσμίως. Σε πολλές δεκάδες όμως ανέρχονται και τα 45άρια δισκάκια του αλλά και οι δίσκοι γραμμοφώνου που διαθέτει στη συλλογή του, από ρεμπέτικα και Καζαντζίδη μέχρι Beatles και πολλούς άλλους, διάσημους και λιγότερο διάσημους.
Τα όσα αναφέρουμε είναι απλώς μία «γεύση» των όσων έχει συλλέξει με πολλή αγάπη στο πέρασμα τόσων χρόνων, αφιερώνοντας ατελείωτες ώρες αναζήτησης σε παλιατζίδικα του Ηρακλείου και της Αθήνας.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΤΑΡΑΖΑΣ:
Πετώντας στις πλαγιές σαν άλλος Ίκαρος
Μπορεί να μην γεννηθήκαμε να πετάμε όμως αυτό δεν απέτρεψε τον άνθρωπο από το να κατακτήσει τους αιθέρες. Ο Στέλιος Ταραζάς από μικρό παιδί ονειρευόταν να γίνει “Ίκαρος”. Η Φυσική δεν ήταν το δυνατό του σημείο και έτσι …λοξοδρόμησε επαγγελματικά. Όμως η αγάπη για τους αιθέρες παρέμενε μέσα του άσβεστη. Πάντα τον «έκαιγε» αυτό το μαράζι μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια που «συστήθηκε» με το αλεξίπτωτο πλαγιάς.
Η πρώτη του πτήση έγινε στο Αβδού και η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή. «Δεν ήταν από φόβο αλλά από συγκίνηση» μας λέει. «Αδρεναλίνη και γαλήνη, αίσθημα ελευθερίας και υπερένταση. Οι αντιθέσεις συναισθημάτων που προκαλεί η πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς δύσκολα περιγράφονται με λέξεις.
«Να χαίρεσαι τον άνθρωπο που στο γκρεμό σαν φτάξει, δεν λέει πώς θα γκρεμιστεί, λέει πως θα πετάξει». Ίσως αυτή η κρητική μαντινάδα να περιγράφει μέρος των συναισθημάτων που νιώθει ένας πιλότος παραπέντε (μην σας παραξενεύει το όνομα, πρόκειται για την ελληνική απόδοση του Parachute de Pente – γαλλιστί το αλεξίπτωτο πλαγιάς – εν πτήσει με μοναδικούς του συμμάχους στο συναρπαστικό αυτό ταξίδι ένα αλεξίπτωτο και τον άνεμο».
Όπως λέει, το αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι κάτι παραπάνω από extreme sport, είναι εμπειρία ζωής.
«Νιώθεις σαν να είσαι πουλί, αετός που κάθεται ακίνητος με τα φτερά του ορθάνοιχτα, αλλά παράλληλα ελέγχει πλήρως τις κινήσεις του. Εκεί επάνω είναι ωραία, άμα ανέβεις δεν θα θες να κατεβείς με τίποτα, ξεφεύγεις από την καθημερινή πραγματικότητα και τις δύσκολες συνθήκες της ζωής, αλλά και τη μεγάλη ένταση από την εργασία μας. Πολλοί ονειρεύονται την πτήση, αλλά εκείνοι που το τολμούν είναι λίγοι. Με το παραπέντε εκπλήρωσα ένα παιδικό μου όνειρο. Να γευτώ κι εγώ την εμπειρία του μυθικού Ίκαρου».
Το παραπέντε είναι ένα άθλημα που κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς πανελλαδικά. Ο ίδιος τονίζει ότι είναι ένα συναρπαστικό άθλημα, καθόλου απαγορευτικό ως προς το κόστος, το οποίο ωστόσο απαιτεί διαρκή εκπαίδευση και σεβασμό στην τήρηση των κανόνων ασφαλείας.
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ
Η κρίση τον έκανε… παντός καιρού
Ο Κώστας Παπαμαστοράκης είναι ένα «πολυεργαλείο» όσον αφορά τις αθλητικές δραστηριότητες και τα χόμπι του. Είναι αυτό που λέμε «παντός καιρού»: Μπάσκετ, ποδόσφαιρο, ορειβατικό σκι, snowbord, ποδηλάτης, ψαροντούφεκο, λάτρης των μηχανοκίνητων… Φυσικά και δεν μιλάμε για τον superman, αλλά για έναν καθημερινό άνθρωπο, ο οποίος κάποια στιγμή έκανε «κλικ» και αναθεώρησε τη γενικότερη στάση ζωής του.
«Καθοριστικό σημείο στη ζωή μου ήταν η κρίση του 2009. Άλλαξε η κοσμοθεωρία μου, η φιλοσοφία μου για την ζωή. Αναθεώρησα τις επιλογές μου με σκοπό την αναζήτηση μιας ψυχικής ηρεμίας που δεν είχα πριν. Μπορεί η σωματική καταπόνηση να είναι μεγάλη, ψυχικά όμως νιώθω πλήρης, αποφορτίζομαι. Το επάγγελμα του δικηγόρου είναι ψυχοφθόρο και απαιτητικό, γιατί έχεις να κάνεις με πολλούς αστάθμητους παράγοντες και το αποτέλεσμα δεν εξαρτάται μόνο από τη δική σου προσπάθεια».
Όπως μας λέει, οι συγκυρίες τα έφεραν έτσι ώστε ξεκίνησε να παίζει στο εργασιακό πρωτάθλημα μπάσκετ με μία από τις δύο ομάδες του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου. Στη συνέχεια γνώρισε το χειμερινό βουνό, ερωτεύτηκε το ορειβατικό σκι και το snowboard, ενώ πάντα παρέμεινε πιστός στην μεγάλη του αγάπη, τη θάλασσα.
«Ανακάλυψα ότι στην Κρήτη έχεις τη δυνατότητα να κάνεις αθλήματα όλες τις εποχές του χρόνου.
Διαπίστωσα με μεγάλη έκπληξη ότι πάρα πολλοί Ευρωπαίοι έρχονται στην Κρήτη για τα χειμερινά σπορ και εμείς τα έχουμε δίπλα μας και τα αγνοούμε.
Η Κρήτη δεν είναι μόνο θάλασσα αλλά πολλά περισσότερα».
Ο ίδιος έχει καταφέρει να μεταδώσει την αγάπη για τη φύση και τα αθλήματα στα δύο παιδιά του και νιώθει μεγάλη ικανοποίηση που τα βλέπει χαρούμενα.
«Όλοι πρέπει να προσπαθούμε ώστε να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, να νιώθουμε ψυχικά ήρεμοι και γαλήνιοι.
Τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι πάντα εκεί, όμως είναι στο χέρι μας να μην μας πάρει από κάτω.
Δεν απαιτεί χρήματα για να το κάνεις.
Το δύσκολο είναι να σηκωθείς από τον καναπέ».