Λίγο πριν την έλευση του νέους έτους, οι Bizrupt έκαναν το χριστουγεννιάτικο δώρο τους! Μια βραδιά… αποτυχίας, αγγίζοντας τα όρια της αυτοβελτίωσης, στην οποία οι ομιλητές εκμυστηρεύτηκαν εμπειρίες- μαθήματα ζωής και φρόντισαν να πλημμυρίσει η αίθουσα με έντονα και ειλικρινή συναισθήματα. Αλήθειες, μα πάνω απ’ όλα ουσιαστικές συζητήσεις μεταξύ ομιλητών και κοινού.
Η αλληλεπίδραση ήταν μαγική· ίσως και λίγo περισσότερη απ’ αυτή των εορτών.
Η «Π» βρέθηκε στη 12η και τελευταία εκδήλωση του Fuckup Nights Heraklion – καθώς το βεληνεκές του μεγαλώνει και επεκτείνεται σε όλη την Κρήτη- που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο. Πρόκειται για το καινοτόμο και δημιουργικό κίνημα που ήρθε στο Ηράκλειο από την ομάδα του Bizrupt τον Ιανουάριο του 2018, με την ελπίδα να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζει η τοπική κοινωνία την αποτυχία. Αυτό το αίσθημα φόβου που προκαλεί η αποτυχία και ο χαρακτηρισμός του “αποτυχημένου” επαγγελματία.
Οι ομιλητές που μοιράστηκαν τις ιστορίες αποτυχίας τους ήταν ο Κώστας Καρνίκης, γραφίστας και DJ, ο Δημήτρης Μουντάκης, ασφαλιστικός διαμεσολαβητής, ιδιοκτήτης του Mountakis Insurance & more 1977, και ο Στέφανος Ξενάκης, επιχειρηματίας και συγγραφέας του βιβλίου «ΤΟ ΔΩΡΟ», το οποίο κυκλοφόρησε το 2018 και αφού έγινε Bestseller στην Ελλάδα, μεταφράστηκε σε αρκετές γλώσσες και κυκλοφορεί σε πάνω από 30 χώρες.
Με αφορμή μια πρόσφατη δυσκολία που πέρασε πέφτοντας θύμα χάκερ, αναφέρθηκε στη δύναμη του συναισθήματος και στην ανάγκη της ορθής αναγνώρισής του. Ακόμα, μίλησε γενικότερα για τις δυσκολίες που είχε αντιμετωπίσει από μικρή ηλικία, οι οποίες ήταν η κινητήριος δύναμή του για να ανθήσει και να βρει τη δική του αλήθεια. Παράλληλα, αποκάλυψε στην «Π» τη φιλοδοξία του για το πρόγραμμα, το οποίο έχει «βαφτίσει» και συμμετέχει, το «ΝΑΙ, ΜΠΟΡΩ».
Ένα πρόγραμμα με επίκεντρο το παιδί και τον εσωτερικό του κόσμο, στο οποίο εκπαιδευτές μοιράζονται μεταξύ τους τις καλύτερες πρακτικές. Μια φορά το μήνα πραγματοποιούν μια διαδικτυακή συνάντηση, στην οποία πολλοί εκπαιδευτικοί παρουσιάζουν νέες καινοτόμες μεθόδους που εφαρμόζουν.
Είναι ιδέες που μπορεί να τις εφαρμόσει οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός θέλει. Το πρόγραμμα έχει ξεκινήσει ήδη να προχωράει σε πολλά σχολεία και ευελπιστεί να εφαρμοστεί σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας και να διδαχτούν τα παιδιά αρετές όπως αυτοεκτίμηση, αυτογνωσία, συνεργασία, σωστές συνήθειες, αξίες, παιχνίδι, συναισθήματα, χαμόγελο.
«Και αυτό θα περάσει…»
Η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από επίδοξους χάκερ με σκοπό να αποκομίσουν κάποιο κέρδος παραπλανώντας συγχρόνως τους ακόλουθους του εκάστοτε χρήστη αποτελεί συχνό φαινόμενο της σύγχρονης εποχής. Σε παρόμοια θέση βρέθηκε και ο συγγραφέας Στέφανος Ξενάκης πριν από ένα μήνα περίπου και ενώ βρισκόταν σε ένα ταξίδι με την οικογένειά του στο Λονδίνο, αντιλαμβάνεται ότι έχουν παραβιάσει τον λογαριασμό του στο Ίνσταγκραμ.
Από την πρώτη στιγμή κινητοποιήθηκε και με τη καθοδήγηση των φίλων του – κάποιοι που εργάζονται στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος τον ενημέρωσαν για τη διαδικασία ανάκτησης λογαριασμού- έκανε τις κατάλληλες κινήσεις. Σημαντικός παράγοντας σε όλη τη διαδικασία ήταν η αναγνώριση των συναισθημάτων του. Φυσικά δεν πήρε πίσω τον λογαριασμό του λόγω του συναισθήματός του, ήξερε όμως να το ορίσει, ώστε να γνωρίζει πού βρίσκεται, όπως αναφέρει:
«Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ποιο είναι το συναίσθημά μας. Σε οποιαδήποτε κατάσταση οφείλουμε να γνωρίσουμε ποιο είναι το συναισθηματικό μας στίγμα. Τα συναισθήματά σας είναι το GPS της ζωή σας. Και συνήθως έχουμε μάθει να βασίζουμε το GPS στη λογική, το συναίσθημα και η καρδιά έχει χίλιες φορές πιο δυνατό μαγνητικό πεδίο από το μυαλό. Και είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τα συναισθήματά μας, σε όποια κατάσταση και αν βρισκόμαστε».
Το δικό του ήταν στην αρχή ένα έντονο σοκ, μετά ένας βιασμός -καθώς έβλεπε να γίνεται μια πράξη χωρίς τη συναίνεσή του και τελείως ενάντια στις αξίες του- από ένα σημείο και μετά ήταν ελπίδα, ύστερα πνίξιμο και απελπισία. Σε μια πρώτη προσπάθεια κατάφερε να πάρει πίσω τον οκταψήφιο κωδικό ανάκτησης του λογαριασμού, μετά από δέκα λεπτά οι επαγγελματίες χάκερ από τη Νιγηρία το πήραν πάλι πίσω, οπότε το συναίσθημα μετατρέπεται σε… εφιάλτη.
Έπειτα, προφασιζόμενοι ότι είναι από την ομάδα της ασφάλειας του Ίνσταγκραμ έστειλαν μήνυμα στο κινητό του ζητώντας να λάβουν τον εξαψήφιο κωδικό ώστε να μπορέσουν να ελέγξουν πλήρως τον λογαριασμό. Όμως, χάρη στους φίλους του πλαισιώθηκε πάρα πολύ γρήγορα από ανθρώπους με καίριους ρόλους και τελικά πήραν τον λογαριασμό του πίσω. «Είναι εξαιρετικά σημαντικό ποιοι άνθρωποι είναι δίπλα σου.
Όφειλα να είμαι συνεπής με το κομμάτι της ασφάλειας. Ακόμα και η συνέπεια είναι συνήθεια, απλώς υπάρχουν καλές και κακές συνήθειες και είναι σημαντικό να αγκαλιάσω στις καλές συνήθειες οι οποίες θα προάγουν τη ζωή μας. Επίσης, είναι σημαντικό και οι φίλοι μου να έχουν καλές συνήθειες». Στην ερώτηση αν είναι το συναίσθημα η αλήθεια μας, απαντάει: «Για εμένα το συναίσθημα είναι τεράστιο μέρος της αλήθειας μας, είναι από τα βασικά κομμάτια της και το συναίσθημα.
Στη δυσκολία μου ήξερα το συναίσθημά μου, οπότε μες στον λαβύρινθο ήξερα αρκετά πού ήμουν, που έπρεπε να βγω και αυτό με έναν αδιόρατο τρόπο με βοήθησε ουσιαστικά να βγω».
Στη δική του φιλοσοφία υπάρχει έντονα το σύντομο της ζωής, λέγοντας πως η ζωή είναι εξαιρετικά σύντομη για μην δρούμε και να μην κάνουμε αυτό που θέλουμε ΤΩΡΑ, «είναι ματαίωση να περιμένεις να σου έρθουν, εσύ θα τα φέρεις». Ίσως αυτή η αλλαγή να οφείλεται στο γεγονός πως μικρός ήταν πολύ παθητικός και από φόβο δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει όλα αυτά που ήθελε: «Θυμάμαι στην Α΄ Λυκείου ήταν μια πολύ δύσκολη απόδειξη στη Γεωμετρία και ήμουν ο μόνος που την είχα βρει αλλά δείλιασα να σηκώσω το χέρι μου και ο καθηγητής ανακοίνωσε το αποτέλεσμα που είχα στο μυαλό μου.
Έχω πονέσει τόσο πολύ με το να μην είμαι στη δράση που κάποια στιγμή ο οργανισμός είπε δεν μπορώ άλλο. Πρέπει να κάνω κάτι ΤΩΡΑ. Το σκέφτομαι και πάντα βγαίνω στη δράση». Σύμφωνα με έναν μέντορά του, η δράση που δεν γίνεται δράση γίνεται πόνος, χτίζεται με μαθηματική ακρίβεια και γίνονταν πόνος όλα αυτά τα οποία θέλω να κάνω και δεν έκανα.
«Να ρωτάς “γιατί όχι” και να κάνεις το καλύτερο που μπορείς ΤΩΡΑ»
Τον Νοέμβριο του 2017, πριν βγάλει το πρώτο του βιβλίο, είχε απορριφθεί από έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο που δεν το εξέδωσε και δήλωσε πως δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει πίσω. Μόνο μπροστά. «Είναι πολύ σύντομη η ζωή, να ρωτάς «γιατί όχι» και να κάνεις το καλύτερο που μπορείς ΤΩΡΑ. Γιατί υπάρχει και ο νόμος της φθίνουσας πρόθεσης, δηλαδή τώρα θέλω να το κάνω, αύριο θα θέλω λιγότερο, μεθαύριο ακόμα λιγότερο, την άλλη εβδομάδα κάτι θα θέλω να κάνω».
Σύμφωνα με τον ίδιο, έχει πονέσει πολύ για να βρει τη δική του αλήθεια και είναι πολύ σημαντικό ο καθένας να βρει την αλήθεια του. Όταν ξεκίνησε να παρακολουθεί ψυχοθεραπεία πριν από 14 χρόνια ήξερε αν ήταν καλά, χαρούμενος, λυπημένος και μερικά ακόμα συναισθήματα, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εμένα μου πήρε πολλά χρόνια δουλειάς για να βρω την αλήθεια μου και να μπορώ να μιλάω και δημόσια. Όλοι έχουμε δυσκολία μέσα μας, απλώς υπάρχουν 2 δρόμοι, ή την επικοινωνείς ή την κλείνεις μέσα σου.
Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσει κάποιος, ας ξεκινήσει ακόμα και προς τη λάθος κατεύθυνση, αργά ή γρήγορα θα βρει και τη σωστή κατεύθυνση. Η αδράνεια είναι θάνατος».
Στην αρχή άκουσε τη δική του ανάγκη της ψυχής να μοιραστεί κάποια πράγματα, όπως αποκαλύπτει στην «Π», χωρίς να ξέρει πού θα πήγαινε και πόσο μεγάλη επιρροή θα είχε, απλώς ακολούθησε τη φωνή μέσα του. Πλέον με τόση αγάπη και ενέργεια που λαμβάνει από τους ανθρώπους τριγύρω του, θεωρεί ότι πρέπει να το συνεχίσει. «Νομίζω ότι οι άνθρωποι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου έχουν πάνω κάτω τις ίδιες ανάγκες.
Τους αρέσει η αμεσότητα, εμένα μου αρέσει να εκφράζομαι άμεσα και βλέπω ότι αυτό αρέσει και στον κόσμο και το γεγονός ότι μιλάω σε ίσο επίπεδο γιατί είναι αρκετά αληθινό και ευάλωτο και νιώθουν ότι είναι ο τύπος της διπλανής πόρτας και αυτό τους βοηθάει να βρουν ο καθένας τη δική του αλήθεια».
Τελειομανία, επανάπαυση, ασυνέπεια
Ο κ. Καρνίκης είχε κατορθώσει να συνδυάσει τα δύο χόμπι του, τη ζωγραφική και τη μουσική και παράλληλα να βιοπορίζεται από αυτά. Έντονη ζωή, γρήγοροι ρυθμοί, δημιουργικοί άνθρωποι και ο ίδιος… να πετάει στα σύννεφα. Όμως, η τελειομανία του -να βρει την κατάλληλη ιδέα για κάθε προτζεκτ-, η επανάπαυση για το αποτέλεσμα, καθώς και οι καταχρήσεις για καλύτερη απόδοση τον οδηγούσαν συχνά εκτός προγράμματος.
Η ασυνέπεια ακολουθούσε το όνομά του. Μέχρι που ένα πρωί έχασε ένα κρίσιμο ραντεβού και αυτό του κόστισε ένα πολύ μεγάλο προτζεκτ και έναν από τους καλύτερους πελάτες του· μεγάλο πλήγμα και στη φήμη του αλλά και στην επαγγελματική του πορεία, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ακολούθησαν και άλλοι πελάτες, αφού νέα ταξιδεύουν πολύ γρήγορα, ιδίως σε μια τοπική κοινωνία. Εκείνη την περίοδο, όπως αναφέρει, βυθίστηκε στο σκοτάδι, βίωσε έναν μικρό θάνατο, οι ιδέες του έπαψαν να είναι φωτεινές, τα μάτια του έπαψαν να είναι λαμπερά.
Είχε πιάσει πάτο, είχε προδώσει τον ίδιο τον εαυτό και αυτή ήταν η αιτία για βαθιά αυτοκριτική, να αλλάξει τρόπο σκέψης και να εμπεδώσει πόσο πολύτιμη είναι… η συνέπεια, πως η υπερβολική σκέψη δεν κάνει καλό, πως οι καταχρήσεις οδηγούν πάντα σε διέξοδο και πως οι αποτυχίες και τα λάθη είναι μέρος της ζωής, είναι μαθήματα που σε πάνε μπροστά. Όλα τα παραπάνω σε συνάρτηση με την αγάπη για τη δουλειά του τον έφεραν ξανά στην επιφάνεια και μέσα στα επόμενα χρόνια θα παρουσιάσει το νέο του προτζεκτ.
Κλείνοντας την ομιλία του δήλωσε: «Δεν πρέπει ούτε να θυματοποιούμαστε, ούτε να αυτομαστιγωνόμαστε και φυσικά να μην σκεφτόμαστε τι λένε οι άλλοι για την αποτυχία μάς, γιατί μόνο ενέργεια μας παίρνει και τη χρειαζόμαστε για ένα και μόνο σκοπό, την επάνοδό μας! Πρέπει να εστιάζουμε μόνο στην προσωπική μας εξέλιξη για να βρεθούμε ξανά στην επιτυχία».
Όνειρα, όραμα και συνέπεια
Ο επόμενος ομιλητής, κ. Μουντάκης, μίλησε για το απόλυτο… φακ απ. Στα μέσα του 2013, εν μία νυκτί βρέθηκε χωρίς εταιρεία, χωρίς γραφείο, χωρίς πελάτες, χωρίς τζίρο και χωρίς μηχανογραφικό. Πριν από μερικά χρόνια είχε αναλάβει να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρησή τους ως ασφαλιστικός διαμεσολαβητής στην πόλη των Χανίων. Μέχρι που μια μέρα η εποπτική αρχή των ασφαλιστικών υπηρεσιών αποφάσισε να κάνει ανάκληση της άδειας λειτουργίας της ασφαλιστικής εταιρείας. Το επόμενο πρωί στο γνωστό ραντεβού με τη γυναίκα του στη βεράντα πίνοντας τον πρωινό καφέ τους, πέφτει, όπως αναφέρει, η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου «και τώρα τί κάνουμε;». Οι επιλογές ήταν δύο: η αδράνεια και η άμεση δράση.
Αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση, δράση!
Τελικά ρίχτηκαν στη μάχη βρίσκοντας ένα πεδίο στο κλάδο τους με προοπτικές. Στην αρχή βίωσαν μεγάλη απόρριψη, όμως με συνεχή προσπάθεια κατάφεραν μετά από 9 χρόνια όχι μόνο να είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο και από την αρχική εταιρεία αλλά και να είναι πιο ανθεκτικοί στον υψηλό ανταγωνισμό.
Οι δικές του συμβουλές: «Πάντα πίσω από κάθε δυσκολία, κάθε εμπόδιο όσο καταστροφικό και να φαίνεται εκείνη τη στιγμή, σίγουρα κρύβεται μια ευκαιρία. Φροντίστε να την βρείτε και να την εκμεταλλευτείτε και… φροντίστε να πίνετε πάντα ένα καφέ με τον/ -ην σύντροφό σας το πρωί και να λέτε τις ανησυχίες σας. Εγώ τις πιο σοβαρές αποφάσεις τις ζωής μου τις είχα πάρει σε αυτό τον καφέ. Αν είμαι σε θέση αυτή τη στιγμή να λέω ότι τα έχω καταφέρει σήμερα, οφείλεται κατά 60% στη γυναίκα μου».
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ο καθένας μπορούσε να παίξει διάφορα παιχνίδια, να γράψει τις αποτυχίες του και να τις στολίσει στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και να αγοράσει ξύλινα χριστουγεννιάτικα στολίδια, κάνοντας μια δωρεά στη Θάλασσα Αλληλεγγύης – Thalassa of Solidarity.