Φλέρταρε δύο φορές με το θάνατο από αδέσποτη σφαίρα. Την πρώτη φορά φορούσε ακόμα μπεμπιλίνο και δεν περπατούσε. Τη δεύτερη, φορούσε τη στολή της Αστυνομίας…
Ο 40χρονος Γιώργος υπηρετεί στην ΕΛ.ΑΣ. στο νησί και υπό το καθεστώς ανωνυμίας μάς μιλάει για το πώς δύο φορές γλύτωσε από τις σφαίρες που βγήκαν από τα όπλα ανεγκέφαλων που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι μπαλοθιές είναι έθιμο.
Ο 40χρονος ήταν εξαρχής από τους πιο φανατικούς πολέμιους του «εθίμου». Τα θραύσματα όμως της σφαίρας που ακόμα κουβαλάει στο σώμα του, τον κάνουν, από τότε, να βγάζει καπνούς και από τα αυτιά όταν ακούει για άσκοπους πυροβολισμούς.
Η δεύτερη διήγησή του για το περιστατικό που τον σημάδεψε για πάντα θα μπορούσε να είναι μέρος μιας dramedy, αφού ακόμα και χτυπημένος, με αφόρητους πόνους, δεν έχασε – ακόμη και τότε- το χιούμορ και την ψυχραιμία του.
«Ήταν μέρες του Πάσχα»
Η εξιστόρηση του Κρητικού αστυνομικού με τη βαριά κρητική προφορά είναι απολαυστική, αφού ο ίδιος, χρόνια μετά το δεύτερον συμβάν εξιστορεί τα γεγονότα, επιστρατεύοντας το χιούμορ του, αλλά πάντα επιλέγοντας τον ίδιο επίλογο, όταν του δοθεί η ευκαιρία: «κοπέλια, μακριά από αυτή την ανοησία, σκοτώνει κόσμο»
Όπως λέει στην «Π», ξεκινώντας από το τέλος την διήγησή του, ο δεύτερος τραυματισμός του από αδέσποτη σφαίρα έγινε πριν από λίγα χρόνια, όταν δεν υπηρετούσε στην Κρήτη, αλλά σε άλλο μέρος της χώρας. «Ήμασταν καλεσμένοι με τη γυναίκα μου στο σπίτι ενός άλλου Κρητικού, τον οποίο γνώριζα, αλλά δεν ήταν φίλος μου ο άνθρωπος. Πήγαμε στο σπίτι και καταλαβαίνετε, εσμίξανε οι Κρητικοί και άναψε το γλέντι. Ο οικοδεσπότης, γνωρίζοντας ότι είμαι και Κρητικός και αστυνομικός, αφού με υποδέχτηκε με πολλή χαρά, λίγη ώρα μετά με ρωτούσε εάν κρατώ μαζί το όπλο μου, να ρίξουμε καμιά μπαλοθιά. Αφού του ξέκοψα ότι και δεν έχω όπλο και δεν μ’ αρέσει αυτό το πράμα, με άφησε στην ησυχία μου».
Ο Κρητικός οικοδεσπότης έψηνε τα κρέατα και ο 40χρονος Γιώργος ήταν ο πρώτος που τα δοκίμαζε, ως επίτιμος καλεσμένος αλλά κυρίως ως Κρητικός. «Κουβεντιάζαμε μέχρι να ψηθούν τα κρέατα, τρώγαμε, πίναμε καμία ρακί και όλα κυλούσαν ωραία. Κάποια στιγμή ο ψήστης οικοδεσπότης μού λέει να πάμε να δούμε το σκύλο του, ένα ροντβάιλερ που το εκπαίδευε. Βρισκόταν σε άλλο όροφο του σπιτιού, όπου πήγε και τον ακολουθήσαμε μαζί και με άλλους καλεσμένους
Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού μάς πήγε να δούμε το θεριό που μας περιέγραφε και εμείς αντί αυτό, είδαμε ένα ροντβάιλερ που μάλλον έμοιαζε στη συμπεριφορά περισσότερο με πεκινουά».
Εκείνη τη στιγμή στο χώρο βρίσκονταν πέντε-έξι καλεσμένοι που μιλούσαν μεταξύ τους και περισσότερο «έκαναν χάζι με το σκύλο που αλλιώς τον περιέγραφαν και αλλιώς τους βγήκε».
Όπως τονίζει ο 40χρονος ένστολος, κάποια στιγμή κι ενώ μιλούσε με άλλα άτομα, βλέπει κινητικότητα. Κατάλαβε ότι ο ιδιοκτήτης του σπιτιού είχε βγει στο μπαλκόνι, είχε πάρει ένα όπλο που έχει και άρχισε να βαράει στον αέρα. «Κουζουλάθηκα, όχι μόνο επειδή είμαι αστυνομικός και θεώρησα ότι δεν με σεβάστηκε, αλλά κυρίως γιατί από τη δουλειά μου ξέρω ότι πολύς κόσμος έχει σκοτωθεί από αυτή τη βλακεία».
«Πάνω τις παίζουνε μωρέ, μαύρε»
Ο πιστολέρο από την Κρήτη βρισκόταν στο μπαλκόνι και ο 40χρονος σήμερα αστυνομικός σε απόσταση λίγων μέτρων, στο εσωτερικό του σπιτιού και έπαιζε με το σκύλο. «Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν κατάλαβα ότι πυροβολεί στον αέρα και ήθελα να κάνω, αλλά δεν πρόλαβα, ήταν να πάω να του πω ότι εάν δεν σταματήσει, θα φύγω», μας λέει ο Γιώργος και συνεχίζει αναφέροντας: «Με το που πάτησα το πόδι μου στο μπαλκόνι για να τον αποτρέψω, τον βλέπω να γυρίζει προς το μέρος μου.
Χαμήλωσε το όπλο, πιστεύοντας ότι είναι άδειο και αυτό εκπυρσοκρότησε. Δεν έφταιγε, δεν το έκανε σκόπιμα, έκανε λάθος εκτίμηση, πιστεύοντας ότι το όπλο είναι άδειο.
Όμως ήντα θα είχε γενεί εάν το όπλο είχε εκπυρσοκροτήσει όταν ήταν ακόμα ψηλά και προς το μέρος μου κι όχι χαμηλά;» διερωτάται
Από το δυνατό θόρυβο όλοι πάγωσαν. «Άκουσα ένα μπαμ και έπεσα στο πάτωμα. Ήταν σαν να μου είχε ρίξει κάποιος μια δυνατή κλωτσιά που με ξάπλωσε. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να του πω και το είπα ήταν: πάνω τις παίζουνε μωρέ, μαύρε».
Ακολούθησαν στιγμές αλλοφροσύνης, από τους τρίτους, αφού ο τραυματισμένος αστυνομικός, αν και έβλεπε αίμα, κατάλαβε ότι έχει χτυπηθεί στο πόδι και όχι σε κάποιο ζωτικό όργανο.
«Τους ζήτησα να μου φέρουν μια πετσέτα για να σταματήσει η αιμορραγία και να καλέσουν ένα ασθενοφόρο».
Η έλλειψη ασθενοφόρου και οι ενέσεις ξυλοκαΐνης
Στην ατυχία του επάνω ο 40χρονος φάνηκε ακόμα πιο άτυχος, αφού από το ΕΚΑΒ τους ενημέρωσαν ότι δεν υπάρχει διαθέσιμο ασθενοφόρο, συμβουλεύοντας να μεταφερθεί ο τραυματίας στο πλησιέστερο κέντρο υγείας με ιδιωτικό όχημα, όπως και έγινε.
«Ήμουν στη φάση, κατεβαίνω δεν κατεβαίνω τις σκάλες. Ήμουν λίγο μετά το πρώτο σοκ, αιμορραγούσα και ένιωθα ότι θα λιποθυμήσω. Με τα πολλά πήγα στο Κέντρο Υγείας της περιοχής, όπου οι γιατροί μού είπαν ότι πρέπει να πάω στο νοσοκομείο, γιατί η σφαίρα έχει μείνει μέσα».
Φτάνοντας στο νοσοκομείο ο 40χρονος «παραδόθηκε». Με ένα αναπηρικό καροτσάκι τον μετέφεραν στο σημείο όπου βρίσκονταν οι γιατροί που θα τον αναλάμβαναν. «Εκεί μου σκάσανε το παραμύθι. Η σφαίρα πρέπει να βγει και θα κάνεις ολική νάρκωση. Αυτή ήταν η μόνη φορά που φοβήθηκα, τη νάρκωση και πραγματικά ακόμα δεν ξέρω το γιατί. Λέω στους γιατρούς: «κοπέλια, εγώ θα βγάλω τη ρόμπα που μου δώσατε, θα βάλω τα ρούχα μου και θα φύγω εάν με ναρκώσετε.
Κάντε μου εκεί καμιά ξυλοκαΐνη και ανοίξτε με να τη βγάλετε τη μπαντέρμη. Οι γιατροί, βλέποντας την αποφασιστικότητά του, του έκαναν ενέσεις και ξεκίνησαν το χειρουργείο. «Μου βάλαν μπροστά ένα σεντόνι να μην θωρώ. Τους λέω να το βγάλουν γιατί θέλω να βλέπω αυτά που κάνουν. Όταν δεν με άκουσαν, παρακάλεσα τον ένα γιατρό, αν μπορεί να τραβάει με το κινητό μου φωτογραφίες να τις έχω να θυμάμαι».
Ακόμη και σήμερα, όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία, τα σημάδια που του άφησαν τα μεταλλικά ράμματα είναι εκεί για να του θυμίζουν την περιπέτειά του.
«Πέρασε ξυστά η σφαίρα»
Αυτή ήταν η δεύτερη επαφή του 40χρονου με αδέσποτη σφαίρα. Η πρώτη είναι εξίσου τρομακτική, όμως, χωρίς ο ίδιος να έχει μνήμες, αφού ήταν λίγων μηνών παιδί, τότε. «Με τους γονείς μου γυρίζαμε από μια βάφτιση σε ένα χωριό. Από τα λόγια του πατέρα μου σας λέω αυτό που έγινε.
Με έβαλαν στο αυτοκίνητο για να φύγουμε. Έβαλαν το πορτ μπεμπέ και λίγα λεπτά μετά που ξεκινήσαμε ακούστηκε ένας θόρυβος. Μία σφαίρα είχε διαλύσει το πίσω παρμπρίζ του αυτοκινήτου και είχε σταματήσει μερικά χιλιοστά από το κεφάλι μου», καταλήγει.
«Θα πρέπει να σταματήσει αυτό, μας εκθέτει ως Κρητικούς»
Κλείνοντας ο 40χρονος, έχοντας ζήσει αυτή τη διπλή περιπέτεια, θέλει να περάσει το δικό του μήνυμα, σε όσους εξακολουθούν να αδιαφορούν για τις συνέπειες αυτών τους των πράξεων. Τα πιστόλια δίνουν σε κάποιον δύναμη που δεν την έχει. Και όταν την αποκτήσει, μόνο κακό μπορεί να κάνει η χρήση τους», καταλήγει.