Γεννημένος στη γειτονιά των μεγάλων μουσικών των Ανωγείων, έπαιζε λύρα από τότε που τα πόδια του δεν άγγιζαν κάτω από την καρέκλα, για να εξελιχθεί σήμερα σ΄ έναν από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες κρητικής μουσικής της γενιάς του.
Ο λόγος για τον Δημήτρη Ξυλούρη (Κίτρος) που από κούνια σχεδόν ήξερε ποιό ήταν το δικό του μονοπάτι στη ζωή, γι’ αυτό και η αρχή έγινε με την λύρα του πατέρα του που την έσπασε εκεί στα 4 του χρόνια… γιατί δεν μπορούσε να παίξει τότε τόσο καλά όπως αυτός.
« Ήταν αυτό που αγαπώ» -τονίζει μιλώντας στην «Π»- δεν έμαθα κάτι άλλο να κάνω ούτε με τράβηξε κάτι άλλο, μόνο αυτό ήθελα και ευχαριστώ την οικογένειά μου που με στήριξε σε όλο αυτό και πλέον τη γυναίκα και τα δύο παιδιά μου που με στηρίζουν!».
Με πολλούς μουσικούς μέσα στην οικογένεια του, θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που γεννήθηκε στ΄ Ανώγεια που έχει βγάλει τόσους καταξιωμένους καλλιτέχνες, με μερικούς από τους οποίους έχει βρεθεί καλλιτεχνικά και ο ίδιος.
Η πλειάδα των μεγάλων μουσικών καθόλου δεν του έκοψε τα φτερά, αντιθέτως τον ενθάρρυνε γιατί μπήκε ψηλά ο πήχης.
Μιλώντας γι’ αυτούς που άφησαν ιδιαίτερο στίγμα στην πορεία του, ο Δημήτρης Ξυλούρης τονίζει: «Τα πρώτα ακούσματα ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Γιώργος Καλομοίρης, τους οποίους που άκουγα πολύ στο ραδιόφωνο του πατέρα μου. Στη συνέχεια ο Βασίλης Σκουλάς, ο Ψαραντώνης, ο Πασπαράκης ο Δημήτρης που ήταν και ο δάσκαλός μου στη πορεία μου ο Σκορδαλός ο Μουντάκης, ο Κλάδος. Άκουγα όλους τους παλιούς».
Σα φυλαχτό κρατά τις κουβέντες του με τον μεγάλο Βασίλη Σκουλά, ενώ τονίζει ότι το πιο δύσκολο απ’ όλα μέσα σ΄ αυτό το σκηνικό είναι να βρει ο καλλιτέχνης την δική του μουσική ταυτότητα.
Μια ταυτότητα που ο τόπος του έχει παίξει ιδιαίτερη σημασία και μάλιστα ο ίδιος επέλεξε να μείνει στ΄ Ανώγεια και όχι σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο. «Δεν κάνω εγώ στη πόλη -λέει χαρακτηριστικά-, αυτήν την ηρεμία και τη γαλήνη άλλοι πληρώνουν να τη ζήσουν έστω για λίγο. Ξαναλέω, είμαι πολύ τυχερός που γεννήθηκα σε αυτόν το τόπο!».
Ο Δημήτρης Ξυλούρης μιλά ακόμα στην «Π» για το αν υπάρχει μοντέρνα κρητική μουσική, για την τεχνολογία και τα επόμενά του σχέδια τονίζοντας: «Τη μουσική δεν την είδα ποτέ ως επάγγελμα γιατί είναι το φάρμακο της ψυχής μου και έτσι θα μείνει».
«Δεν έμαθα κάτι άλλο να κάνω ούτε με τράβηξε κάτι άλλο, μόνο αυτό ήθελα»
Παίζει από τότε που τα πόδια του δεν άγγιζαν κάτω από την καρέκλα… λέει για σας ο Λουδοβίκος των Ανωγείων. Ποιές είναι οι πρώτες εικόνες που σας έρχονται στο νου;
Οι πρώτες εικόνες είναι στα 4 μου χρόνια, με τον πατέρα μου να παίζει λύρα, εγώ να τη παίρνω από τα χεριά του και επειδή δεν έπαιζα σαν αυτόν, να τη σπάω.
Υπήρχαν άνθρωποι από την οικογένεια που έπαιζαν μουσική;
Ο παππούς μου, ο πατέρας μου και ο θείος μου, αλλά και του πατέρα μου ο θείος, ο αδερφός της γιαγιάς μου ήταν ο Γιώργος Καλομοίρης (Γιωργαντος).
Πώς ήρθε η απόφαση ότι αυτός είναι ο δρόμος σας στη ζωή;
Ήταν αυτό που αγαπώ, δεν έμαθα κάτι άλλο να κάνω ούτε με τράβηξε κάτι άλλο, μόνο αυτό ήθελα και ευχαριστώ την οικογένειά μου που με στήριξε σε όλο αυτό και πλέον τη γυναίκα και τα δύο παιδιά μου που με στηρίζουν!
Τ΄ Ανώγεια, ο τόπος, ποιό ρόλο έπαιξε στην διαμόρφωσή σας γενικά, αλλά και στα μουσικά σας ζάλα;
Τον κυριότερο, είμαι πολύ τυχερός που γεννήθηκα σ αυτό το χωριό που έχει βγάλει τόσους καταξιωμένους καλλιτέχνες. Ευχαριστώ το Θεό που συνυπήρξα και έπαιξα και μουσική με κάποιους από αυτούς.
Στη γειτονιά σας γεννήθηκαν μερικοί από τους πιο σημαντικούς Κρήτες μουσικούς: ο Γιώργης Καλομοίρης, ο Ψαραντώνης, ο Βασίλης Σκουλάς, ο Νικηφόρος Αεράκης, ο Ψαρονίκος, και φυσικά οι νεότεροι: Ψαρογιώργης και Ψαρολάμπης. Αυτό πού βοηθά και πού ίσως αποθαρρύνει έναν νέο μουσικό;
Τον ενθαρρύνει γιατί όταν ξέρεις ότι έχουν αφήσει τόσο ψηλά το πήχη αυτοί οι μεγάλοι καλλιτέχνες, τότε εσύ πρέπει να δουλέψεις πολύ, όχι να τους φτάσεις, γιατί πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι στο πάνθεον των καλλιτεχνών πια .Εμείς πρέπει με σεβασμό να το κρατήσουμε και αν μπορούμε να το πάμε παρά πέρα.
– Ποιοί μεγάλοι καλλιτέχνες απ’ αυτούς που προηγήθηκαν άφησαν σ’ εσάς ένα ιδιαίτερο… σημάδι;
Τα πρώτα ακούσματα ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Γιώργος Καλομοίρης τους οποίους άκουγα πολύ στο ραδιόφωνο του πατέρα μου. Στη συνέχεια ο Βασίλης Σκουλάς, ο Ψαραντώνης, ο Πασπαράκης ο Δημήτρης που ήταν και ο δάσκαλος μου στη πορεία μου ο Σκορδαλός ο Μουντάκης, ο Κλάδος. Άκουγα όλους τους παλιούς.
Υπάρχει κάτι που σας είπε κάποιος καλλιτέχνης που το κρατάτε κι εσείς;
Ένα μεγάλο στίγμα στη ζωή μου είναι ο Βασίλης Σκουλάς, που από μικρό παιδί πίστευε πολύ σε εμένα και είχα την τύχη να είμαι παρέα με αυτόν τον άνθρωπο μέχρι και σήμερα. Ένα βράδυ λοιπόν όπως καθόμασταν και λέγαμε διάφορα, μου είπε, η μουσική θα σου δώσει τα πάντα αρκεί να της δώσεις και εσύ την αγάπη και το χρόνο που μπορείς, αλλά πάνω από όλα πρέπει να τη σέβεσαι.
«Δεν κάνω εγώ στη πόλη, αυτήν την ηρεμία και τη γαλήνη άλλοι πληρώνουν να τη ζήσουν, έστω για λίγο»
Πόσο εύκολο είναι μέσα σ΄ όλο αυτό να αποκτήσετε την δική σας ταυτότητα;
Αυτό είναι το πιο δύσκολο από όλα στο μουσικό, έρχεται από μόνο του αλλά πρέπει να του δουλέψεις πιο πολύ από όλα!
-Ποιός στίχος από ένα τραγούδι σας σημαίνει κάτι ιδιαίτερο για σας;
Ένα τραγούδι που έχω γράψει στη πρώτη μου δισκογραφική δουλειά λέγεται «Τση νιότης το ξεκίνημα», κυκλοφορεί από την εταιρεία Σείστρον Αεράκης. Είναι η μουσική δικιά μου και στίχος του συμπέθερου μου από τη Γεργερη, του Γεωργίου Καψάλη και λέει
Ότι ήσουνα πριν γεννηθείς
Θα ‘σαι κ’ απεις πεθάνεις
Ένα βουνό είναι η ζωή
Που στη κορφή δε φτάνεις
Τι σημαίνει το «Κίτρος» που σας συνοδεύει, από πού βγήκε;
Είναι από τον παππού μου και το έχουμε όλα τα εγγόνια και τα παιδιά του!
Οι παλαιότεροι μιλούν «για τη μοντέρνα κρητική μουσική». Ποιά είναι η άποψή σας;
Δε πιστεύω ότι έχουμε εκμοντερνισμό, απλά κάποιοι επιλέγουν να βάλουν και άλλα τραγούδια στο ρεπερτόριό τους, τα οποία δεν είναι κρητικά. Αυτό είναι του καθενός επιλογή, ο κόσμος και χρόνος θα κρίνει το καθένα μας και θα δείξει αν είναι σωστό ή λάθος!
“Χαίρομαι πολύ που πολλοί νέοι έχουν βγει από τα κλαμπ και συμμετέχουν στα κρητικά!
Οι νέοι στις μέρες μας βάζουν όλο και περισσότερο στη διασκέδασή τους τα κρητικά, ενώ δημιουργούνται καλλιτέχνες ιδιαίτερα αγαπητοί στο κοινό. Πώς το εξηγείτε;
Αυτό πιστεύω είναι πολύ καλό γιατί αν πάμε πίσω θα δούμε ότι οι μεγάλοι καλλιτέχνες τραβήξανε πολλά να καταφέρουν να βγάλουν την ευρωπαϊκή μουσική και να περάσουν τα κρητικά. Χαίρομαι πολύ που πολλοί νέοι έχουν βγει από τα κλαμπ και συμμετέχουν στα κρητικά!
Είστε φίλος της τεχνολογίας ή την θεωρείτε αναγκαίο κακό;
Έχει κάνει πολλά καλά αλλά και πολλά κακά, έτσι είναι και ο κόσμος μας έχει και καλά και κακά, οπότε είναι και αυτό πλέον αναγκαίο κακό.
Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα σας στα σόσιαλ, μένετε μόνιμα στ΄ Ανώγεια. Πώς αποφασίσατε να μην πάτε σε κάποιο αστικό κέντρο;
Δεν κάνω εγώ στη πόλη, αυτήν την ηρεμία και τη γαλήνη άλλοι πληρώνουν να τη ζήσουν, έστω για λίγο. Ξαναλέω, είμαι πολύ τυχερός που γεννήθηκα σε αυτόν το τόπο!
Τι σχεδιάζετε για το μέλλον;
Δεν έχω σχέδια, γράφω μουσική, είμαι στο στούντιο, σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσουν και κάποια από αυτά εύχομαι ο κόσμος να τα αγαπήσει και ό,τι είναι να ‘ρθει, θα ‘ρθει. Τη μουσική δεν την είδα ποτέ ως επάγγελμα γιατί είναι το φάρμακο της ψυχής μου και έτσι θα μείνει.
«Αυτό είναι Ανώγεια»
Αν σας ζητούσε κάποιος να ζήσει την πραγματική ανωγειανή εμπειρία, πού θα τον πηγαίνατε και τι θα του δείχνατε;
Θα τον πήγαινα σε ένα μιτάτο (σπίτι του βοσκού). Θα του έψηνα αντικρυστό κρέας και θα του έπαιζα μια κοντύλια, αυτό είναι Ανώγεια.