Sold out η παράσταση της θεατρικής ομάδας του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου «ΤΑΛΩΣ» στο κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης το Σαββατοκύριακο. Οι συστάσεις περισσεύουν για τον μοναδικό Μιχάλη Σφακιανάκη, ο οποίος για μία ακόμα φορά απέδειξε το πηγαίο ταλέντο του τόσο σε επίπεδο συγγραφής όσο και υποκριτικής στο ρόλο του Σειλινού. Ο Μιχάλης κατάφερε, με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, να κάνει ένα κατάμεστο θέατρο να γελάσει με την ψυχή του. Το κοινό τον αποθέωσε ως …σάτυρο αλλά και ως σατιριστή με τη δημιουργία αυτού του φοβερού σατυρικού δράματος σε άπταιστη κρητική διάλεκτο.
«Απ’ όντεν ήμουνε μικιός, ρώτημα μέγα το ΄χα, είντα λοής αδραγαθιές έκαμεν ο Ιάσως, κι ομπρός ομπρός τον είχανε στσι ήρωες-οραμάνι. Σαν να ‘χαν άλλοι τσι δουλειές κάμει ν-αντιπητού ντου, και αυτός το νάμιν έβγαλε, άδικα των αδίκω, πως ήταν, τάξε, μπας-ουστάς κι οι γι-άλλοι καρακόλια».
Ποιος είναι εν τέλει υπερήρωας και ανδρειωμένος; Πώς κτίζονται και πώς απομυθοποιούνται οι θρύλοι; Οι Αργοναύτες με επικεφαλής τον ξακουστό Ιάσωνα φθάνουν στην Κρήτη και η Ήρα προστάζει τον Σειλινό και τους Σατύρους να τους βρουν και να τους προειδοποιήσουν να φύγουν από το νησί πριν τους βρει ο γίγαντας Τάλως και τους καταστρέψει. Η Κέλυ Γαρεφαλάκη εντυπωσίασε στο ρόλο της λυγερόκορμης «Μήδειας», η οποία με τα κάλλη της προκάλεσε παραζάλη στον Σειλινό και στους Σατύρους και έκανε τις Ναϊάδες να σκάσουν από το κακό τους.
Βεβαίως ως βασιλοπούλα ήταν κάπως ψηλομύτα, σαν οσφραίνονταν όμως έντονη ανδρική οσμή, κοινώς βαρβατίλα, παρέλυε από την …ανατριχιά. Και μπορεί η καλλονή με τα αγαλματένια στήθη να είχε στο πλευρό της τον τρομερό και ξακουστό για την αντρειοσύνη του (και τη φωνή του) Ιάσονα (Μάνο Χριστοφακάκη), όμως η δόλια έμενε …απότιστη και διψασμένη.
Ήταν ο μυθικός «ΤΑΛΩΣ» (Στέλλα Διακάκη) που έμελλε να την …δροσίσει με τις κρυφές αρετές του. Και μη θαρρείτε: η θωριά του μόνο θρυλική δεν ήταν. Μισή μπουκιά άνδρας στο δέμας αλλά ανυπέρβλητα «προικισμένος» μέσα στο παντελόνι του, με την βοήθεια και την ευλογία της Ήρας (Μαρία Φιλιππάκη). Και μπορεί να έτρεμαν οι πάντες την πανίσχυρη βασίλισσα, όμως εκείνη είχε τον δικό της αφόρητο καημό ως κερατοφορούσα.
Πήγε, βλέπετε, και αγάπησε τον άπιστο των απίστων, τον Δία. Μοναδικές και οι Ναϊάδες, οι μεγαλοκοπέλες νύμφες του Σειλινού (Κατερίνα Δουλγεράκη και Μαρίνα Φανιουδάκη), οι οποίες μπορεί να ζήλευαν τη Μήδεια για τα κάλλη της, όμως την συμπονούσαν κιόλας για την …ανυδριά της.
Διαβόλοι και τριβόλοι οι σάτυροι, σκανδαλιάρηδες και «πειραχτήρια», θεομπαίχτες και θεομπήχτες έδωσαν άλλη διάσταση στην παράσταση. Οι Αθηνά Γαρυφαλάκη, Μαρία Δαμανάκη, Κωστής Δασκαλάκης, Μαριάννα Δερμιτζάκη, Δέσποινα Καραπάνου, Χάρης Λαγουδάκης, Έλλη Μιχελάκη, Ευα Πατρικαλάκη, Δέσποινα Σαϊτάκη, Γιάννης Σμπώκος, Αλεξάνδρα Σπυριδάκη και Ελένη Χαφνάκη έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και το χάρηκαν.
Συντελεστές της παράστασης:
Η Σοφία Δερμιτζάκη είχε την σκηνοθεσία της παράστασης που καταχειροκροτήθηκε από το κοινό.
Χορογραφίες: Βάσω Νιακάκη,
μουσική-σύνθεση: Διονύσης Παπαμήτσος
σκηνικά-κουστούμια: Βούλα Επιτροπάκη, Σοφία Δερμιτζάκη.