Ο εφιάλτης της ξηρασίας απλώνεται πάνω από την Κρήτη καθώς ολόκληρο το νησί μετρά δραματικές ώρες αφού ενώ οι ανάγκες του νερού αυξάνονται την ίδια στιγμή οι ποσότητες που διατίθενται μειώνονται αδιάκοπα.
Το καμπανάκι του κινδύνου κρούει ο Οργανισμός Ανάπτυξης Κρήτης με σχετική ανακοίνωση του στην οποία εκφράζει αγωνία και προβληματισμό για την παρατεταμένη περίοδο λειψυδρίας, αλλά και τα προβλήματα που έχουν αρχίσει να καταγράφονται ήδη σε όλη την Κρήτη, από τις αυξημένες ανάγκες που υπάρχουν αυτή τη χρονική περίοδο, λόγω της πολλαπλάσιας κατανάλωσης. Είναι μονόδρομος η αυστηρή λήψη μέτρων, σύμφωνα με τον Οργανισμό που ζητά από τους καταναλωτές να προβαίνουν σε χρηστή και λελογισμένη χρήση του νερού.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην ανακοίνωση του, «το καλοκαίρι του 2023 είναι ένα από τα πλέον ξηρά των τελευταίων πολλών ετών και τα αποθέματα νερού, είναι μειούμενα καθημερινά. Παρακαλούνται οι χρήστες των δικτύων ύδρευσης και κυρίως άρδευσης του «Οργανισμού», να περιορίσουν στην απολύτως απαραίτητη την χρήση τους, ώστε να μην παραστεί ανάγκη λήψης οριζόντιων μέτρων, για την διαφύλαξη των απαιτούμενων ποσοτήτων, για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών του νησιού.
Σε ό,τι αφορά τις καλλιέργειες, η χρήση πρέπει να γίνεται κατά τις προβλεπόμενες (απογευματινές-βραδινές) ώρες και με ορθό τρόπο, ώστε να αποφευχθεί η άσκοπη σπατάλη που έχει παρατηρηθεί σε αρκετές περιοχές και αποτελεί την βασικότερη «απειλή» για τις διαθέσιμες ποσότητες νερού και στις τέσσερις Περιφερειακές Ενότητες της Κρήτης.
Ο Ο.Α.Κ. και οι υπηρεσίες του βρίσκονται σε επιφυλακή και σε συνεργασία με τους Δήμους, τις κατά τόπους Δ.Ε.Υ.Α. και τους Τ.Ο.Ε.Β. παρεμβαίνουν, ώστε ν’ αντιμετωπίζονται άμεσα τα προβλήματα που προκύπτουν. Ιδιαίτερη επίσης προσοχή δίδεται, στην τήρηση των απαραίτητων μέτρων, που αφορούν την διαφύλαξη των υδάτινων πόρων κατά την χρήση τους σε ύδρευση και άρδευση».
Οι διαχρονικές ελλείψεις στην κατασκευή έργων ύδρευσης και άρδευσης στην Κρήτη
Το κρίσιμο ζήτημα της διαχείρισης του νερού στην Κρήτη αναδεικνύει με παρέμβασή της η «Λαϊκή Συσπείρωση» με σχετική ερώτηση που κατέθεσε στον pεριφερειάρχη.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει, «οι «υποσχέσεις» που …γενναιόδωρα δίνονται διαχρονικά από τους υπουργούς των κυβερνήσεων, όπως οι πρόσφατες «δεσμεύσεις» για το Φράγμα της Πλακιώτισσας και για την εκτροπή του Πλατύ, αλλά και για το φράγμα του Ταυρωνίτη (που έχει εξαγγελθεί με τον απαράδεκτο τρόπο κατασκευής της ΣΔΙΤ), όπως και για τις λιμνοδεξαμενές του Πλατάνου και της Κουντούρας, καθώς και για το διυλιστήριο και τα δίκτυα άρδευσης και ύδρευσης για το Φράγμα των Ποταμών, αποτελούν πλέον πρόκληση στη νοημοσύνη των βιοπαλαιστών αγροτών, που τα προβλήματα με την έλλειψη νερού, τις τιμές στην άρδευση και συνολικά το κόστος παραγωγής έχουν «τινάξει στον αέρα» τις αγροτικές καλλιέργειες.
Όσο για την ύδρευση, τα λαϊκά νοικοκυριά ακριβοπληρώνουν το νερό που σε πολλές περιπτώσεις η ποιότητά του δεν είναι για πόσιμο, αντιμετωπίζουν τα χαράτσια και τις διακοπές υδροδότησης, ενώ οι μεγάλες βιομηχανίες εμφιάλωσης του νερού, που εμφιαλώνουν εκατ. κυβικά τον χρόνο και βγάζουν τεράστια κέρδη, εκμεταλλεύονται σχεδόν τζάμπα το νερό.
Η απουσία έργων ύδρευσης και άρδευσης δεν είναι αβλεψία ούτε παράλειψη, είναι συνειδητή επιλογή, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής διαχρονικά των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών αρχών, καθώς τέτοιου είδους έργα δεν είναι επιλέξιμα από την ΕΕ, αφού δεν προσφέρουν υπερκέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς ομίλους και επειδή βλέπουν το νερό ως εμπόρευμα.
Αλλά και απ’ όσα λίγα έργα έχουν γίνει, για αρκετά δεν είδε νερό ο λαός. Εκατομμύρια πετάχτηκαν στις κατασκευαστικές εταιρείες, αλλά τα έργα έχουν «στοιχειώσει» σαν το γεφύρι της Άρτας όπως είναι πχ το φράγμα Βαλσαμιώτη, που αν και κόστισε πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ παραλήφθηκε με τα κατασκευαστικά προβλήματα που παρουσιάζει. Το ίδιο συμβαίνει με τις λιμνοδεξαμενές Χρυσοσκαλίτισσας και Αγίων Θεοδώρων, που δεν έχει προσδιοριστεί πότε θα αποκατασταθούν».