Με το νέο ηλεκτρονικό αμαξίδιο που του χάρισαν, όταν το δικό του καταστράφηκε.
Για τον Αντώνη Περάκη το αναπηρικό ηλεκτρικό του αμαξίδιο είναι τα πόδια του, είναι η κοινωνικότητά του, η ελευθερία του, η εξωστρέφειά του σε ένα κόσμο που πρέπει να διανύσει πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να αντιληφθεί την υποχρέωσή του σεβαστεί τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία. Το αμαξίδιο του Αντώνη καταστράφηκε όταν έπεσε σε φρεάτιο και η αποζημίωση που κατάφερε να αποσπάσει δεν αρκούσε για να αγοράσει νέο.
Ο ίδιος ζήτησε από το Δημοτικό Συμβούλιο υποστήριξη, όμως η γενναιοδωρία, η ευαισθησία και το φιλότιμο των ανθρώπων φαίνεται ότι σ΄αυτό τον κόσμο τρέχουν ταχύτερα και κάνουν την υπέρβαση.
Ο Αντώνης Περάκης απέκτησε ξανά πόδια και ελευθερία κίνησης, με τη βοήθεια της προέδρου του ΔΟΠΑΦΜΑΗ κ. Θεοδώρας Λεμονή, η οποία συμφώνησε με την αδελφή της, Ελευθερία να του προσφέρει ένα ηλεκτρικό αμαξίδιο, που ανήκε στον αείμνηστο σύζυγό της Μανόλη Δεληγιάννη ο οποίος έφυγε από τη ζωή χωρίς να προλάβει να το χρησιμοποιήσει.
Ο αντιδήμαρχος Μανόλης Βασιλάκης ο οποίος συμμετείχε αθόρυβα στην προσπάθεια υποστήριξης του Αντώνη που αξίζει πολλών συγχαρητηρίων, περιγράφει τι ακριβώς έχει συμβεί στο παρακάτω κείμενό του.
«Ο Αντώνης Περάκης υποφέρει από βαριά αναπηρία. Μπορεί να κάνει ελάχιστα βήματα στηριζόμενος σε ένα «Πι».
Ήταν όμως ζωηρός και δραστήριος χάρη στο ηλεκτρικό αμαξίδιό του. Την περασμένη Δευτέρα το βράδυ, στο τέλος της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, ζήτησε τον λόγο από τον πρόεδρο, για να πει το μεγάλο του πρόβλημα: Το αμαξίδιό του έπεσε σ’ ένα φρεάτιο και καταστράφηκε. Τα χρήματα που επιδίκασε το δικαστήριο δεν αρκούν για να αγοράσει ένα καινούργιο.
Δεν μπορεί πια να μετακινηθεί. Η κ. Θεοδώρα Λεμονή, δημοτική σύμβουλος και πρόεδρος του ΔΟΠΑΦΜΑΗ, συνεννοήθηκε με την αδελφή της, Ελευθερία, και έδωσαν τη λύση: η κ. Ελευθερία Λεμονή πρόσφερε στον Αντώνη ένα ηλεκτρικό αμαξίδιο, που ο αείμνηστος σύζυγός της, Μανόλης Δεληγιάννης, δεν πρόλαβε να οδηγήσει πριν φύγει από τη ζωή. Την επόμενη μέρα, Τρίτη 9 Αύγουστου, πήγαμε με τον Αντώνη στο σπίτι της κ. Ελευθερίας Λεμονή στον Κατσαμπά, όπου τον περίμενε όλη η οικογένεια, για να παραδώσει ένα απαστράπτον αμαξίδιο.
Ο Αντώνης κάθισε στο όχημα, ευχαρίστησε θερμά, ρώτησε πώς λεγόταν ο προκάτοχός του για να πει στον αδελφό του, τον παπά – Γιώργη, να τον μνημονεύει, είπε ότι, όσο οδηγεί, θα τον θυμάται και αποχώρησε, γύρω στις 2 το μεσημέρι. Τέσσερεις ώρες αργότερα, στις 6 το απόγευμα, συναντώ τυχαία τον Αντώνη στην οδό Έβανς.
Το πρόσωπο του λάμπει από χαρά. Τον ρωτώ, αν βρήκε το «Πι», που του άφησα στην πόρτα του σπιτιού του. Η απάντησή του είναι ότι δεν πήγε ακόμα στο σπίτι.
Ήταν τόση η χαρά του, που επί τέσσερεις ώρες τριγύριζε στην πόλη με το νέο του όχημα χωρίς να έχει κατά νου να πάει στο σπίτι!».