Έχει «φάει τη θάλασσα με το κουτάλι», έχοντας παράλληλα καταφέρει την αγάπη του για το υγρό στοιχείο να τη μετατρέψει σε προσφορά για τον συνάνθρωπό του. Ο 78χρονος Μανόλης Κουκάκης, με μία μυθιστορηματική ζωή ως ναυτικός, μπορεί να περηφανεύεται για τις αμέτρητες αποστολές διάσωσης που έχει κάνει στις θάλασσες του Ηρακλείου. Από τους πρώτους που συμμετείχε σε διασωστικές ομάδες, πριν από μισό σχεδόν αιώνα, έχει σώσει «το μισό Ηράκλειο»- όπως χαρακτηριστικά λέει, ενώ έχει βρεθεί και σε αποστολές που δεν είχαν αίσια έκβαση, αφήνοντας πίσω τους δυσάρεστες αναμνήσεις.
Ο συνταξιούχος ναυτικός, όταν πλέον τέλειωσαν για εκείνον τα ταξίδια στις «μεγάλες θάλασσες» δεν σταμάτησε να ταξιδεύει… Αντί για το καφενείο που αποτελεί για πολλούς μια φυσική εξέλιξη, εκείνος για χρόνια συνέχισε -και εξακολουθεί να το κάνει- να κατηφορίζει προς το λιμάνι, το δεύτερο του σπίτι, όπου συναντά φίλους του, αλλά και παλιούς λιμενικούς, οι οποίοι πάντοτε ζητούσαν τη βοήθειά του, όταν τα έβρισκαν σκούρα.
Ο ίδιος μιλώντας στην «Π» θυμάται το ξεκίνημά των πρώτων ομάδων διάσωσης, τη δεκαετία του 70, τότε που η αγάπη για τη θάλασσα αποτελούσε την κινητήριο δύναμη για να προκύψουν ομάδες διάσωσης. «Από μια ομάδα φίλων από τον ναυτικό όμιλο, ξεκίνησαν οι πρώτες δράσεις. Στην αρχή με τη δημιουργία αθλητικών αγωνισμάτων και στη συνέχεια με τη δημιουργία ομάδων υποβρύχιων δραστηριοτήτων».
Από εκεί και πέρα το νερό μπήκε στο αυλάκι και ξεκίνησαν σταδιακά οι πρώτες «αποστολές διάσωσης», πάντα σε συνεργασία με τις λιμενικές Αρχές. «Μου έλεγαν που υπήρχε κάποιο περιστατικό κι εγώ πήγαινα όπου μου ζητούσαν. Ήμουν σε 24ωρη επιφυλακή» σχολιάζει
Σε πόσες διασώσεις έχετε πάρει μέρος; Ρωτήσαμε τον κ. Κουκάκη. «Από τη δεκαετία του 70 παίρνω μέρος σε αυτού του είδους τις αποστολές, δεν είναι δυνατόν να θυμάμαι πόσες ήταν» απαντά και προσθέτει ότι σταμάτησε πριν 19 χρόνια, το 2000 ήταν η τελευταία φορά που κλήθηκε από το Λιμεναρχείο Ηρακλείου σε κάποια διάσωση.
Πάντα αφιλοκερδώς
Η συμμετοχή του στη διάσωση πολιτών αποκτά μεγαλύτερη αξία, εάν σκεφτεί κανείς ότι ο κ. Κουκάκης ό,τι έκανε, το έκανε αφιλοκερδώς. Ο ίδιος ήταν αυτός που δεν θέλησε ποτέ χρήματα, αφού η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εκείνον ήταν η διάσωση του κόσμου.
Τα περιστατικά που έχει να αφηγηθεί είναι πολλά, καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που κινδύνευσαν και σώθηκαν, χάρη στην άμεση επέμβαση του 78χρονου Ηρακλειώτη. Ανάμεσά στα άτομα που έσωσε γνωστοί Ηρακλειώτες, δημοσιογράφοι, γιατροί, αλλά και εκδρομείς στο νησί, Έλληνες και ξένοι, οι οποίοι δεν σεβάστηκαν τη θάλασσα και αψήφησαν τους κινδύνους της.
«Είχα ένα αμερικάνικο σκάφος, το οποίο ήταν ό,τι πιο σύγχρονο υπήρχε εκείνα τα χρόνια και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που με φώναζαν πάντα από το Λιμεναρχείο, όσο κακός και εάν ήταν ο καιρός».
Θυμάται τη διάσωση πολύ γνωστού γιατρού, ο οποίος είχε πάει με την οικογένεια και φίλους του στην Ντία, όπου λόγω της κακοκαιρίας κινδύνευσαν να πνιγούν. «Πλησιάσαμε με το περιπολικό σκάφος του Λιμεναρχείου. Έδινα οδηγίες στον χειριστή πώς να πλησιάσει με ασφάλεια, γιατί οι καιρικές συνθήκες ήταν πραγματικά πολύ κακές. Με πολλή προσπάθεια καταφέραμε και τους σώσαμε αυτούς τους ανθρώπους πριν πνιγούν. Τους κουβαλούσαμε στους ώμους μας και τελικώς τους μεταφέραμε στο σκάφος του Λ.Σ.».
Σε μία άλλη περίπτωση, ο κ. Κουκάκης κατάφερε να σώσει τη ζωή μιας δημοσιογράφου του Ηρακλείου, η οποία για να σώσει τον σκύλο της που είχε πέσει στη θάλασσα από το βόρειο λιμενοβραχίονα, κόντεψε και εκείνη να πνιγεί.
«Εκείνη την ημέρα είχε τύχει να μπαίνω με το σκάφος μου μέσα στο λιμάνι. Την είδα την κοπέλα που δεν είχε από πού να πιαστεί και θα πνιγόταν. Την πλησίασα και κατάφερα να την ανασύρω».
Όλα αυτά τα χρόνια, όμως, οι παρεμβάσεις του δεν είχαν μόνο ευτυχές τελος. Ο ίδιος ανέσυρε από το νερό και ανθρώπους που είχαν πνιγεί κι ο κ. Κουκάκης χρειάστηκε να τους εντοπίσει και να τους βγάλει στη στεριά. Ο 78χρονος κρατάει όμως, όπως λέει, τις καλές στιγμές, εκείνες κατά τις οποίες η συμβολή του ήταν σωτήρια και στα μάτια των πολιτών έβλεπε ένα μεγάλο “ευχαριστώ” προς εκείνον.