Ο Άγιος Παΐσιος όπως τον γνώρισε ένας Ηρακλειώτης ιερέας – Ιστορίες από το Άγιο Όρος που δεν έχουν ειπωθεί ποτέ!
Ο Άγιος Παΐσιος όπως τον γνώρισε ένας Ηρακλειώτης ιερέας – Ιστορίες από το Άγιο Όρος που δεν έχουν ειπωθεί ποτέ!

Είναι πάρα πολλά όσα έχουν γραφτεί και προβληθεί για την ζωή και το έργο του Αγίου Παϊσίου.

Το όνομα και η φήμη του είναι πια γνωστά σε όλη την Ελλάδα και πολλοί μιλούν για τον απλοϊκό, αλλά συγχρόνως, εκπληκτικό του λόγο.

Ένας Ηρακλειώτης ιερέας τον γνώρισε σε ηλικία 15 ετών, όταν μαζί με τον πατέρα του και άλλα παιδιά πήγαν στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στη σκήτη Παναγούδα, όπου ασκήτευε ο Γέροντας Παΐσιος.

Είχε αποφασίσει να ακολουθήσει το δρόμο του Θεού και είχε γραφτεί στην Ἀθωνιάδα Ἐκκλησιαστική Ἀκαδημία.

Όπως αναφέρει στην «Π» ο πατήρ Κωνσταντίνος Πιτσικάκης, προϊστάμενος του ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο παλαιό κοιμητήριο Ηρακλείου, «πήγαμε αρκετά παιδιά και τον είδαμε. Χωρίς να γνωρίζει κανέναν μας, μας είπε ποιοι θα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και ποιοι όχι».

Αυτή ήταν η πρώτη συνάντηση τους για να ακολουθήσουν πολλές άλλες στα χρόνια των σπουδών του εκεί.

«Όσα έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί για τον Άγιο Παΐσιο είναι αληθινά, αλλά είναι πάρα πολλά ακόμη», τονίζει ο πατήρ Κωνσταντίνος Πιτσικάκης.

«Μια φορά τον επισκέφτηκα για να μου δώσει ξύλινους σταυρούς για να τους πάω στις μοναχές στη μονή Αγίας Ειρήνης Κρουσώνα. Του ζήτησα 25 σταυρούς όσες και οι μοναχές. Μπήκε στο κελί του και βγαίνοντας μου λέει δεν έχω τόσους σταυρούς. Αφού είναι 25 του απαντάω, όχι μου λέει δεν φτάνουν. Μου έδωσε όμως ένα πακέτο για να τους το δώσω όπως και έκανα. Στο μοναστήρι οι μοναχές τελικά ήταν 27 και όχι 25! Δεν μου έδωσε τους 25 σταυρούς όπως είχαμε μελετήσει αρχικά γιατί προέβλεψε τις δύο ακόμη που είχαν φτάσει στο μοναστήρι».

Ο Άγιος Παΐσιος και πίσω του σε νεαρή ηλικία ο πατήρ Κωνσταντίνος Πιτσικάκης, προϊστάμενος του ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο παλαιό κοιμητήριο Ηρακλείου

Ο Γέροντας Παΐσιος προσευχόταν συνεχώς. Εργαζόταν σκληρά και ψιθύριζε ύμνους και προσευχές. Του άρεσε πολύ να βγαίνει στο δάσος και να προσεύχεται.

«Μία μέρα ενώ έκανε προσευχή στο δάσος αφουγκράστηκε το φόβο ενός αγριογούρουνου. Δύο κυνηγοί το είχαν εγκλωβίσει και ήταν έτοιμοι να το πυροβολήσουν. Ο Γέροντας το σταύρωσε. Το αγριογούρουνο έγινε άφαντο. Οι κυνηγοί το έψαχναν και δεν μπορούσαν να το βρουν.

Την άλλη μέρα πήγε με έναν φίλο του βόλτα στο δάσος. Πριν ξεκινήσουν του είπε: “ότι δεις και ακούσεις μη φοβηθείς”. Λίγη ώρα αργότερα άκουσαν έναν έντονο βηματισμό και είδαν ένα μεγάλο αγριογούρουνο να τρέχει προς το μέρος τους. Το ζώο γονάτισε μπροστά στο Γέροντα για να τον ευχαριστήσει, εκείνος το σταύρωσε και έφυγε»

Οι μαθητές της Ἀθωνιάδας Ἐκκλησιαστικής Ἀκαδημίας πήγαιναν συχνά στην Παναγούδα για να τον συναντήσουν.

Πήγαιναν είτε για να ακούσουν το λόγο του είτε για να ζητήσουν τη συμβουλή του.

«Ο Γέροντας ήξερε πότε τον είχαμε ανάγκη και πότε όχι», τονίζει συγκινημένος ο πατήρ Κωνσταντίνος.

«Πολλές φορές πηγαίναμε απλά για να τον δούμε και βρίσκαμε την πόρτα του κελιού του κλειστή. Ενώ τον ακούγαμε από μέσα δεν μας άνοιγε. Όταν όμως τον είχαμε ανάγκη και φτάναμε εκεί βρίσκαμε το κλειδί στην πόρτα»

Άλλες φορές από τα δέκα παιδιά που τον επισκέπτονταν ζητούσε να μιλήσει με ένα ή δύο, παιδιά που σύμφωνα με τις μαρτυρίες αντιμετώπιζαν πρόβλημα και ήθελαν τη βοήθεια του.

«Ήξερε πότε κάποιος τον χρειαζόταν πραγματικά και πάντοτε τον υποδεχόταν», αναφέρει ο παπά Κωστής.

«Πολλές φορές πήγαμε για να τον επισκεφτούμε όμως υπήρχε τόσος κόσμος έξω από την πόρτα του να περιμένει που φεύγαμε. Τα γράμματα που ελάμβανε ήταν απίστευτα. Ένα ολόκληρο ταχυδρομείο εργαζόταν για εκείνον»

Ακόμα και στη χειροτονία είχε ζητήσει τη βοήθεια του, για να του εκμυστηρευτεί ότι δεν επιθυμεί να τον χειροτονήσει συγκεκριμένος Επίσκοπος.

Η απάντηση του Γέροντα Παΐσιου:

«Τι ξέρεις για τις υδρορροές;

– Τραβούν τα νερά από τις ταράτσες

– Και πόσα είδη υπάρχουν;

– Πολλά, υπάρχουν πέτρινες, πήλινες, χάλκινες, πλαστικές

– Μπράβο. Φαντάσου την ταράτσα ότι είναι ο ουρανός, το νερό η χάρης και οι υδρορροές είναι οι ιερείς Δε μας ενδιαφέρει από τι είναι φτιαγμένη η υδρορροή. Μας ενδιαφέρει να κάνει τη δουλειά για την οποία φτιάχτηκε».

Τα σοφά λόγια του Γέροντα συνοδεύουν πάντα τον ιερέα Κωνσταντίνο Πιτσικάκη τονίζοντας πως όλοι μας, στη ζωή μας, θα πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του. Σεμνότητα και αγάπη.

Η σειρά με το έργο του Αγίου Παϊσίου έφερε νέους και νέες στις εκκλησίες για να εξομολογηθούν

Η επιθυμία των πιστών για εξομολόγηση είναι μεγάλη. Όχι μόνο από μεγάλους σε ηλικία πιστούς αλλά ιδιαίτερα από νέους!

Όπως τονίζει ο πατήρ Κωνσταντίνος, η ιστορική, βιογραφική σειρά «Άγιος Παΐσιος», έφερε τον κόσμο πιο κοντά στην εκκλησία αλλά κυρίως στην εξομολόγηση.

Νέοι και νέες συρρέουν στις εκκλησίες για να εξομολογηθούν και όλοι τους αναφέρουν τη σειρά και την ταπεινότητα του Αγίου Παϊσίου.

Μάλιστα ένας φοιτητής πήγε για εξομολόγηση στον πατήρ Κωνσταντίνο και την επόμενη ημέρα του έφερε λουκούμια.

«Για να κερνάς τους πιστούς, όπως έκανε και ο Γέροντας», είπε χαρακτηριστικά ο νεαρός στον ιερέα.

Νεαρή κοπέλα έφερε τη μητέρα της για εξομολόγηση. Η κόρη δηλαδή έφερε τη μάνα.

«Πάντα ο κόσμος είχε ανάγκη να εξομολογηθεί, να βγάλει τα εσώψυχά του, να συγχωρεθεί προκειμένου να ξεκινήσει και πάλι από την αρχή. Αυτό όμως που συμβαίνει μετά την προβολή της σειράς δεν περιγράφεται»

Ο κόσμος έχει ανάγκη για βοήθεια

Στην ενορία του Αγίου Κωνσταντίνου δεκάδες είναι και η συνάνθρωποι μας που έχουν βρει το «καταφύγιο» τους.

Άνεργοι, οικογένειες με παιδιά που δυστυχώς δεν έχουν τα απαραίτητα. Ο ιερέας και οι υπόλοιποι πιστοί βοηθούν όσο μπορούν όλες τις οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη.

«Υπάρχουν μητέρες με τρία και τέσσερα παιδιά που ενώ εργάζονται, λόγω ακρίβειας ο μισθός τους φτάνει μέχρι τις 20 του μήνα. Παλεύουν όσο μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Δίνουμε τρόφιμα για να μαγειρέψουν για τα παιδιά τους. Δεν είναι μία και δύο είναι πολλές»
αναφέρει ο πατήρ Κωνσταντίνος.

«Όσοι εξομολογούνται αφήνουν κάτι, ο Περιφερειάρχης Κρήτης πάντα Χριστούγεννα και Πάσχα στέλνει κοτόπουλα, μεγάλες εταιρίες πάντα στέλνουν τρόφιμα, αφανείς ήρωες που δεν θέλουν να ακουστούν τα ονόματα τους, κακώς όμως».

Αφή του Αγίου Φωτός: Θαύμα ή όχι;

Το Άγιο Φως ή Φως της Αναστάσεως είναι η φλόγα («φως») που συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού. Ανάβει θαυματουργικά η κανδήλα του αγίου Τάφου ή ανάβει από ανθρώπινο χέρι;

Ιστορικές μαρτυρίες όχι μόνο ορθοδόξων, αλλά και λατίνων, καρδιναλίων, μουσουλμάνων, ξένων ηγετών, ιστορικών και ερευνητών, οι οποίοι ήταν παρόντες και έζησαν το θαύμα του Θεού.

Για το θέμα αυτό ο πατήρ Κωνσταντίνος τόνισε: «Εγώ ξέρω τι έχω βιώσει εγώ. Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι. Εμένα άναψε μόνο του το κερί! Η μοναχή Καλλιοπίστη απο το Μοναστήρι του Κρουσώνα ήταν ανεβασμένη μέσα σε μία σκαλωσιά στον Πανάγιο Τάφο και τα 33 κεριά που κρατούσε στα χέρια της άναψαν μόνα τους. Μάλιστα επειδή αντιμετώπιζε και ένα πρόβλημα υγεία στο λαιμό της τον έτριψε με τα αναμμένα κεριά. Δεν καιγόταν ούτε ένιωσε πόνο. Αυτά ξέρω εγώ και δεν με νοιάζει τι λένε άλλοι».