Της “μόδας ” έχουν γίνει τα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με τον τομέα της επιδιόρθωσης. Οι δυσκολίες της εποχής έχουν στρέψει τους καταναλωτές να βρίσκουν οικονομικότερες λύσεις για να ανανεώσουν την ντουλάπα τους και να ανυψώσουν το ηθικό τους. Μοδίστρες και τσαγκάρηδες έχουν πάρει τη θέση των επιχειρήσεων με ενδύματα και υποδήματα, με έντονο το αίσθημα της ανακύκλωσης και της αναπαλαίωσης, αφού το κόστος της μεταποίησης είναι πολύ μικρότερο.
Το λεγόμενο ράψιμο εξαρχής έχει την τιμητική του, καθώς αντιγράφουν επώνυμα ρούχα ακόμα και νυφικά και πληρώνουν τη μισή αξία των αντίστοιχων ρούχων.
Παρόλο που αυτά τα επαγγέλματα έχουν “αναστηθεί”, η ποσότητα κι η ποιότητα είναι δύο παράγοντες που βρίσκονται σε έλλειμμα. Συγκριτικά με παλαιότερα, τα προϊόντα που επιδιορθώνονται είναι περίπου το 80% παλιά ξεχασμένα ρούχα. Όπως, επίσης, προϊόντα από λαϊκές, αλυσίδες καταστημάτων με φθηνό εμπόρευμα και κινέζικα είναι αυτά που επιδιορθώνονται συχνότερα.
Ωστόσο, δεν λείπουν και από τις ήδη χαμηλότερες εναλλακτικές το φαινόμενο του παζαριού! Καταναλωτές είτε παζαρεύουν τις τιμές είτε αφήνουν απλήρωτα τα προϊόντα και μένουν για αρκετό καιρό στην κατοχή των ελεύθερων επαγγελματιών. Αν έχουν την ευχέρεια να φτιάξουν οι ίδιοι ό,τι πιάνει το χέρι τους θα το κάνουν!
Η προτίμηση προς τις μοδίστρες και τους τσαγκάρηδες είναι μεγαλύτερη, σε αντίθεση με τα καταστήματα που πουλάνε καινούργια και έτοιμα προϊόντα, παρ’ όλα αυτά τα έσοδα δεν είναι ικανοποιητικά.
Ο κόσμος το έχει ρίξει στο ράψιμο
«Όλοι έχουν ανοίξει τις ντουλάπες τους και αγοράζουν από εκεί!» δηλώνει η κ. Μαρία Αλεξανδράκη δείχνοντας δυσαρεστημένη με τις συνθήκες που επικρατούν: «Οι πελάτες αγοράζουν ρούχα από πάγκους και κινέζικα και κάνουν παζάρια στις ήδη χαμηλές τιμές, μας λένε το αγόρασα 2 ευρώ, θέλω να μου πάρεις λιγότερα για να μου το φτιάξεις ή να μου το κάνεις και δώρο. Υπάρχουν πολλά παρατημένα ρούχα, τα οποία δίνουμε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα».
Συμπληρώνει, η συνέταιρός της κ. Μαρία Τσιμπινού: «Η δουλεία μας λόγω κρίσης έχει σημειώσει μεγάλη αύξηση, αλλά τα λεφτά δεν μένουν, γιατί είναι χαμηλές οι τιμές και τα περισσότερά μας τα παίρνει το κράτος. Δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ και δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα». Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και από το ατελιέ της Κάρμεν, αναφέροντας:
«Τα μαγαζιά έχουν πεθάνει! Αυτή η δουλειά υπάρχει και θα υπάρχει, γιατί, πρώτον, δεν υπάρχει κάποια σχολή για να μάθεις τη ραπτική και ,δεύτερον, όλοι πλέον μεταποιούν τα ρούχα τους. Έχουμε πελάτες όλων των ηλικιών. Σε γενικό πλαίσιο τα ρούχα που μας φέρνουν είναι από αλυσίδες καταστημάτων με φθηνά και μέτριας προς χαμηλής ποιότητας προϊόντα και ρούχα παλιά που τα φέρουν για μεταποίηση». Θίγοντας τη νέα τακτική που επικρατεί στους καταναλωτές για να κερδίσουν χρήματα οι ίδιοι αλλά και τα ατελιέ αναφέρει: «Ο κόσμος το έχει ρίξει στο ράψιμο εξαρχής, δηλαδή μας φέρνουν μια φωτογραφία και θέλουν να ράψουν το ίδιο ρούχο στη μισή τιμή, κι αυτό μας σώζει να μην κλείσουμε».
Ο κ. Κώστας Λούβαρης ιδιοκτήτης του καταστήματος με είδη ραπτικής Λούβαρη, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι στις δύσκολες μέρες που διανύουμε καταστήματα τέτοιου τύπου μπορούν και επιβιώνουν ακόμα:
«Παίρνουν φτηνά ρούχα και έρχονται για να αλλάξουν κουμπιά, φερμουάρ, να τα στολίσουν, παίρνουν μαλλί και αξεσουάρ για να φτιάξουν τσάντες.
Επίσης, αυτή την εποχή έχουν ανοίξει πολλά μαγαζιά με μαλλιά για να φτιάχνουν οι ίδιοι τα μάλλινα ρούχα και κασκόλ αντί να τα αγοράζουν.
Η κρίση μας έχει επηρεάσει όλους, παρ’ όλα αυτά κρατιόμαστε λίγο καλύτερα από άλλα μαγαζιά με έτοιμα ρούχα».
Παζάρια και “αόρατοι” πελάτες
Στον χώρο των υποδημάτων, επίσης, επικρατεί η λογική των παζαριών και των “αόρατων” πελατών.
Αντίθετα με τον χώρο των ενδυμάτων που έχουν μεγάλο όγκο εργασίας, υπάρχει η έλλειψη στον όγκο της εργασίας των παπουτσιών.
Η έλλειψη ποιότητας, πάντως, είναι κοινή. «Κολλάνε στο ένα ευρώ!» είναι η πρώτη κουβέντα του κ. Στέφανου Χατζημανώλη, του καταστήματος επιδιορθώσεις υποδημάτων “Γρηγόρης”, τονίζοντας βασικά προβλήματα: «Η άποψη ότι υπάρχει αύξηση της εργασίας επικρατεί στο επάγγελμά μας.
Το ζητούμενο είναι ότι έχουν σταματήσει να αγοράζουν την ποσότητα των καινούργιων παπουτσιών που αγόραζαν, αρχικά γιατί ξεθάβουν τα παλιά τους παπούτσια και έπειτα γιατί αγοράζουν φθηνά, κακής ποιότητας παπούτσια, τα οποία δεν κοστίζουν το ίδιο σε σχέση με παλαιότερα που κάναμε πιο ακριβές επεμβάσεις αντίστοιχα.
Ένα σοβαρό πρόβλημα είναι ότι αφήνουν παπούτσια που δεν έρχονται να τα πάρουν και κολλάνε στο ένα ευρώ!
Υπάρχει και ο κόσμος που εξακολουθεί να φτιάχνει και να αγοράζει καλής ποιότητας παπούτσια, αλλά αυτό το ποσοστό είναι μικρό. Φέτος, είναι καλύτερη η χρονιά από τις προηγούμενες».
Την ίδια άποψη εκφράζει και ο ελεύθερος επαγγελματίας κ. Άγγελος:
«Δεν έχει ανθίσει το επάγγελμά μας, με την έννοια ότι φέρνουν κατά πλειοψηφία τα παλιά τους υποδήματα και δεν αγοράζουν καινούργια.
Παλαιότερα αγόραζαν καινούργια παπούτσια και αυτομάτως πήγαιναν στον τσαγκάρη να τους αλλάξει τα τακούνια ή σόλα Ειδικά Πάσχα και Χριστούγεννα η δουλεία ήταν διπλάσια.
Πλέον αυτό δεν υπάρχει.
Κάνουμε μόνο επιδιορθώσεις.
Υπάρχει τεράστια αλλαγή στην ποιότητα, προϊόντα α΄ κατηγορίας έχουν αντικατασταθεί από γ΄ κατηγορίας.
Παζάρια υπάρχουν κάθε μέρα, δεν δέχομαι ακραίες καταστάσεις για μισό η ένα ευρώ, προτιμώ να το κάνω δώρο!».