«Φωτιές» έχει ανάψει η εγκύκλιος της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτη, αναφορικά με την «τέλεση του Ιερού Μυστηρίου του βαπτίσματος».
Κι ενώ αρχικά η συζήτηση είχε στραφεί στο πόσο «ανοικτόμυαλη» και «προοδευτική» είναι η Εκκλησία της Κρήτης, φαίνεται πως τα «τεχνικά» προβλήματα που δημιουργεί η εγκύκλιος είναι πολύ περισσότερα σε σχέση με αυτά που στην ουσία επιλύει.
Οι Ιερείς της Κρήτης, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, βρίσκονται σε σύγχυση, ενώ ήδη Μητροπόλεις της Ανατολικής Κρήτης ετοιμάζονται να εκδώσουν νέες διευκρινιστικές οδηγίες, προκειμένου να διαλευκάνουν ένα ομιχλώδες τοπίο. Τα προβλήματα εντοπίζονται στα θέματα που σχετίζονται με τον ανάδοχο, αλλά όχι μόνο. Κι αυτό διότι, σύμφωνα με το περιεχόμενο της εγκυκλίου, εφόσον ο ανάδοχος είναι παντρεμένος, οφείλει να προσκομίσει απλά και μόνο μια υπεύθυνη δήλωση του νόμου 1599 στην οποία και να δηλώνει ότι έχει τελέσει θρησκευτικό γάμο.
Πολλοί ιερείς ωστόσο αναρωτιούνται, αν αρκεί μία υπεύθυνη δήλωση για να βεβαιωθεί ο θρησκευτικός γάμος ή αν απαιτούνται και τα απαραίτητα έγγραφα που βεβαιώνουν τον θρησκευτικό γάμο. Σημειώνεται ότι ήδη κάποιες Μητροπόλεις θεωρούν πως η Υπεύθυνη Δήλωση δεν αρκεί κι ετοιμάζονται να ζητήσουν ως προαπαιτούμενα και τα πιστοποιητικά του θρησκευτικού γάμου, με νέα εγκύκλιο τους.
Κατά δεύτερον, με βάση πάντα την εγκύκλιο, ο ανάδοχος είναι ένας και μοναδικός. Δεν αναγνωρίζεται δεύτερος ανάδοχος, ούτε και διευκρινίζεται αν επιτρέπεται δεύτερος ανάδοχος και τι συμβαίνει στην περίπτωση που οι γονείς δηλώσουν πως επιδιώκουν να έχουν δύο αναδόχους για το παιδί τους. Θα πρέπει να προσκομίζονται και για τους δύο αναδόχους τα επιπλέον έγγραφα; Θα επιτρέπεται ο δεύτερος ανάδοχος;
Σημειώνεται ότι στην Κρήτη είναι διαδεδομένο το γεγονός, παιδιά να έχουν δύο αναδόχους, ενώ μέσα στο περιβάλλον της κρίσης, σε πολλές των περιπτώσεων, οι δύο ανάδοχοι επιλέγονται για επιμερισμό των εξόδων. Σε περιοχές της ενδοχώρας δε, είναι αρκετά σύνηθες το γεγονός, οι ανάδοχοι να είναι περισσότεροι των… τριών σε πολλές περιπτώσεις.
Εφόσον ξεπεραστούν τα συγκεκριμένα προβλήματα – αν μπορούν να ξεπεραστούν κι αν υπάρξουν διευκρινιστικές -, δεν είναι οι γονείς εκείνοι που προσκομίζουν τα έγγραφα στην οικεία εκκλησιαστική αρχή, αλλά ο κατά τόπους … ιερέας!
Γίνεται κατανοητό λοιπόν, πως εκτός όλων των υπολοίπων θεμάτων, ειδικότερα για τη θερινή περίοδο, που μπορεί μια ενορία να έχει πάνω από 50 βαπτίσεις, γίνεται αντιληπτό πως ο ιερές θα πρέπει να ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με το κομμάτι της βάπτισης και να επισκέπτεται κάθε … τρεις και πέντε τη Μητρόπολη ή την Αρχιεπισκοπή. Κι αφού ο ιερέας έχει γίνει «ελεγκτής», «γραμματέας» και «αντιπρόσωπος» της κάθε οικογένειας που θέλει να τελέσει το μυστήριο της βάπτισης, στη συνέχεια θα πρέπει να περιμένει την … σφραγίδα της αίτησης, για να τελέσει το μυστήριο.
Στα… κάγκελα γονείς και νονοί
Όπως γίνεται αντιληπτό, οι κατά τόπους ιερείς επιδίδονται σε έναν αγώνα … δρόμου ενημέρωσης των γονέων που έχουν κλείσει ήδη βαπτίσεις, προκειμένου να επισημάνουν το γεγονός ότι ο νονός ή η νονά πρέπει να έχει παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο, αλλά και να διευκρινίσουν πως δεν έχει ακόμα … διευκρινιστεί τι γίνεται με τον δεύτερο νονό (όπου υπάρχει).
Γονείς και νονοί βρίσκονται στα … κάγκελα, δηλώνοντας πως τόσο ο γάμος όσο και η βάπτιση, είναι μυστήρια που απαιτούν προετοιμασία μηνών, αλλά και οικονομική προετοιμασία δεδομένων των κοινωνικών δεδομένων που επικρατούν εδώ και χρόνια στην Κρήτη και κάνουν σαφές ότι δεν μπορεί η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος να τους φέρνει προς εκπλήξεως.
«Και να θέλουμε δεν προλαβαίνουμε τώρα να παντρευτούμε με θρησκευτικό» λένε χαρακτηριστικά νονοί, που υποστηρίζουν ότι ακόμα κι αν η Σύνοδος επιμείνει στην απόφαση της, οφείλει να δώσει μια περίοδο χάριτος για να μην δημιουργεί σοβαρά προβλήματα σε νονούς και γονείς.
Σε κάθε περίπτωση τα προβλήματα που προκύπτουν σε πάρα πολλά επίπεδα, σχετίζονται με καθαρά τεχνικά θέματα, αλλά και με θέματα που είναι εδώ και πολλές δεκαετίες συνδεδεμένα με την κοινωνικότητα και τα έθιμα της Κρήτης, τα οποία φαίνεται πως δεν λαμβάνονται καν υπόψη, σε μια προσπάθεια της Εκκλησίας να «προστατευθεί» από … κακοτοπιές.