Ήταν ακόμα ένα φοβερό ναυάγιο με αγνοούμενους μετανάστες νοτιοανατολικά της Κρήτης, στην «καρδιά» του καλοκαιριού. Δυσθεώρητα κύματα χτυπούσαν ανελέητα το λευκό ιστιοφόρο που είχε αποπλεύσει από ερημική παραλία της Αττάλειας της Τουρκίας τρεις ημέρες πριν, φορτωμένο με δεκάδες ανθρώπους. Παραπλέοντα σκάφη και ένα super-puma κατάφεραν με υπερπροσπάθεια να διασώσουν συνολικά 34 μετανάστες (συν τρεις οι φερόμενοι διακινητές). Ανάμεσα στους διασωθέντες πέντε ανήλικοι και ένα μικρό κοριτσάκι. Τουλάχιστον 12 επιβαίνοντες χάθηκαν…
Υπάρχουν μαρτυρίες μεταναστών ότι κατά τη διαδικασία διάσωσης παραπλέον πλοίο προσέκρουσε στο ιστιοφόρο λόγω της σφοδρής θαλασσοταραχής με αποτέλεσμα να πέσουν άνθρωποι στη θάλασσα και το σκάφος να βυθιστεί. «Μετά την σύγκρουση, είδα 7-8 πτώματα να ανεβαίνουν στην επιφάνεια» είχε περιγράψει στην κατάθεση του ο 18χρονος Κούρδος Safefadin, η οικογένεια του οποίου πλήρωσε περισσότερα από 11.500 δολάρια για να φθάσει στην Ιταλία και μετέπειτα στην Αγγλία. «Σώθηκα από θαύμα. Ξέρω ότι αγνοείται ο πατέρας του κοριτσιού που ήταν μαζί».
Είναι ωστόσο ένα έγκλημα για το οποίο δεν θα λογοδοτήσει κανείς δεδομένου ότι το ναυάγιο σημειώθηκε στα διεθνή χωρικά ύδατα, 54,5 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά της Κρήτης και ως εκ τούτου, βάσει του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου αλλά και του Δικαίου της Θάλασσας, υπάρχει έλλειψη ποινικής δικαιοδοσίας από τη χώρα μας.
Οι ελληνικές Αρχές έχουν υποχρέωση επέμβασης στα διεθνή χωρικά ύδατα για την διάσωση μεταναστών και προσφύγων που βρίσκονται σε κίνδυνο αλλά δεν έχουν καμία αρμοδιότητα να κινηθούν ποινικά εναντίον των διακινητών. Είναι ένα θέμα που η «Π» είχε αναδείξει και στην υπόθεση του πλοίου «Barris» , το οποίο μετέφερε 586 μετανάστες και πρόσφυγες, είχε εντοπιστεί 30 ναυτικά μίλια νοτίως των ακτών της Κρήτης και είχε ρυμουλκυθεί στο λιμάνι της Ιεράπετρας. Έκαστος από το πλήρωμα είχε καταδικαστεί σε 595 έτη κατά συγχώνευση.
Η δικαίωση ήρθε από τον Άρειο Πάγο κατόπιν προσφυγής με κεντρικό άξονα και πάλι την έλλειψη ποινικής δικαιοδοσίας της Ελλάδας λόγω διεθνών χωρικών υδάτων. Η ποινική δίωξη έπαψε ως απαράδεκτη και άπαντες αφέθηκαν ελεύθεροι τότε μετά από 3,5 χρόνια στη φυλακή.
Εντούτοις, σήμερα βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές με την υπόθεση του ναυαγίου του ιστιοφόρου τον Ιούλιο του 2021. Λίγο πριν από την εκδίκαση της υπόθεσης, οι τρεις προφυλακισμένοι φερόμενοι διακινητές, Σύροι, αποφυλακίστηκαν πριν λίγα 24ωρα καθώς με βούλευμα το Συμβούλιο Εφετών Ανατολικής Κρήτης καταργεί τα εντάλματα προσωρινής κράτησης.
Ο δικηγόρος Ελευθέριος Κάρτσωνας, ο οποίος χειρίζεται την υπόθεση, δήλωσε ως προς την εξέλιξη αυτή: «Η ποινική δικαιοδοσία του κάθε κράτους προς δίωξη, εκδίκαση και τιμώριση του κάθε εγκλήματος δεν είναι απεριόριστη. Υφίστανται περιορισμοί που τίθενται από τους κανόνες τόσο του ημεδαπού όσο και του διεθνούς ποινικού δικαίου αλλά και από τις διεθνείς συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από τη χώρα μας.
Το δικαστικό συμβούλιο διαπιστώνοντας το θεμελιώδες νομικό ζήτημα που είχαμε αναδείξει ήδη από την άσκηση της ποινικής δίωξης σε βάρος των εντολέων μας (οι οποίοι δήλωναν και δηλώνουν αθώοι) και δη την έλλειψη δικαιοδοσίας των ελληνικών ποινικών δικαστηρίων διέταξε μεταξύ άλλων την κατάργηση των ενταλμάτων προσωρινής κράτησης με άμεσο αποτέλεσμα να αφεθούν ελεύθεροι. Αξίζει να σημειωθεί ότι το περιεχόμενο του βουλεύματος το οποίο είναι προϊόν άριστης ερμηνείας και εφαρμογής των νομικών κανόνων συμβαδίζει απόλυτα με την πάγια νομολογία του Αρείου Πάγου και το διεθνές (ποινικό) δίκαιο».
Ποινική δικαιοδοσία έχει το κράτος σημαίας, όμως ακόμα και έτσι το σκάφος βυθίστηκε και δεν υπάρχει κανένα στοιχείο επ’ αυτού.
Για την ιστορία, οι τρεις κατηγορούμενοι που αντιμετώπιζαν ακόμα και την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, αρνούνται ότι ήταν διακινητές όπως τούς αποδίδεται και προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι και εκείνοι ήταν μεταξύ των διακινούμενων μεταναστών.
Για τον Peshawa και τον Ahmad από το Ιράκ, τον 15χρονο Kawan, τον 17χρονο Sayd, την 32χρονη Biri και τόσους άλλους που χάθηκαν στα νερά της Μεσογείου στην αναζήτηση της ελπίδας, η δικαίωση δεν θα έρθει ούτε μετά θάνατο…