Σε κλίμα οδύνης και συντριβής κηδεύτηκε χθες στο Ηράκλειο ο 22χρονος φαντάρος, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στο φυλάκιο όπου υπηρετούσε, στην ακριτική Ρω. Πολλά και βασανιστικά τα αναπάντητα ερωτήματα για την οικογένεια, τους συγγενείς και φίλους που κλήθηκαν να συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία ένα νέο παιδί, γεμάτο όνειρα για το μέλλον του.
Σαν να ήταν μόλις χθες που έφυγε με τις ευχές όλων για να υπηρετήσει την θητεία του στον Ελληνικό Στρατό. «Καλή θητεία, η Παναγία μαζί σου» του εύχονταν συγγενείς και φίλοι και τον «πείραζαν»: «πώς σου πάνε τα χακί», «τώρα θα κοιμόμαστε ήσυχοι». Και εκείνος τους ευχαριστούσε όλους με το χαμόγελο στα χείλη.
Ήταν τόσο αναπάντεχη η τραγωδία που οι οικείοι του, μέσα στον ανείπωτο πόνο τους, ζήτησαν από την αρμόδια εισαγγελία της Ρόδου να διερευνηθεί κάθε πτυχή της υπόθεσης και να διορίσουν τεχνικό σύμβουλο-ιατροδικαστή προκειμένου να παραστεί στη διαδικασία της νεκροψίας-νεκροτομής.
Αφόρητη η πίεση στην παραμεθόριο
Φαντάροι από την Κρήτη που βρέθηκαν στην ίδια μονάδα με τον 22χρονο ανέφεραν στην «Π» ότι έδειχνε μία χαρά, δεν είχαν αντιληφθεί κάτι ανησυχητικό στη συμπεριφορά του. Όλοι βρίσκονται σε κατάσταση σοκ. Λίγες ώρες πριν την τραγωδία ήταν μαζί και είχαν να διαχειριστούν μία ακόμα ημέρα στο φυλάκιο.
Τα τελευταία 24ωρα, με αφορμή τον τραγικό θάνατο του 22χρονου που έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο, πολλά έχουν ακουστεί για τις συνθήκες υπό τις οποίες οι φαντάροι μας καλούνται να υπηρετήσουν στις ακριτικές περιοχές όπως είναι το Καστελόριζο και η Ρω. Μάλιστα σε επιστολή που δημοσιεύτηκε στο Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος» το κατηγορώ απέναντι σε υψηλόβαθμους αξιωματικούς του Στρατού και στην Πολιτεία είναι δριμύ.
Η «Π» επικοινώνησε με Κρητικό φαντάρο, ο οποίος μέχρι πρόσφατα υπηρετούσε στην ακριτική περιοχή και γνώριζε τον αδικοχαμένο φαντάρο. «Το παιδί όσο το έζησα ήταν μια χαρά. Και το λέω ειλικρινά.
Ο νέος στρατηγός έχει αναλάβει δύο μήνες και είναι κρίμα και άδικο να φορτωθεί ένα τέτοιο περιστατικό όπως καταγγέλλεται στην επιστολή που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο. Από ‘κει και πέρα, υπάρχει πράγματι πρόβλημα με την κατανομή των οπλιτών. Είναι αδιανόητο αυτό που γίνεται. Τα αστικά κέντρα είναι γεμάτα και η παραμεθόριος άδεια…
Στη δική μας μονάδα η λέξη «έξοδος» είναι κάτι παραπάνω από άδεια για τον λόγο της σπανιότητάς της. Και είναι λογικό και επόμενο όταν παίρνεις έξοδο, αντί να βγεις να πας να πιεις έστω ένα ρημάδι καφέ, να πέφτεις για ύπνο ξερός. Και αυτό γιατί για να πάρεις αυτήν την «έξοδο», θα πρέπει να έχεις χτυπήσει το λιγότερο 15-20 νυκτερινές υπηρεσίες σερί!
Όσον αφορά τη στέγαση, υπάρχουν προβλήματα αλλά μιλάμε για στρατό. Τι να κάνουμε; Ξέρουμε ότι δεν βρισκόμαστε σε 5άστερο. Το μείζον θέμα είναι οι συνεχόμενες υπηρεσίες και η ψυχολογική πίεση που ασκείται στους φαντάρους στοχευμένα από κάποια στελέχη. Γιατί ακόμα και αν βγεις στην αναφορά παραπονούμενος, θα σου γυρίσει μπούμερανγκ και αυτό το ξέρουμε όλοι».
Όπως υπογραμμίζει, είναι αδιανόητο για παράδειγμα μία μονάδα π.χ. στο Καστελόριζο με 45 φαντάρους, να στέλνει άτομα σε φυλάκια, στη λέσχη στο Καστελορίζο και όπου αλλού χρειαστεί και άλλες μονάδες με 100 άτομα να μην στέλνουν κανένα και να έχουν 30-40 εξοδούχους κάθε μέρα. Έτσι την πληρώνουν οι άλλοι, οι λίγοι και σε κόπωση και σε ψυχολογική πίεση.