Οι αιφνίδιοι θάνατοι και μάλιστα νέων ανθρώπων, φαινομενικά υγειών, συνεχίζονται στην Κρήτη και προκαλούν μεγάλη ανησυχία.
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για αυτούς, την στιγμή μάλιστα που υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να σωθούν αν αξιολογούσαν συγκεκριμένα συμπτώματα;
Ο αιφνίδιος θάνατος είναι στο 30% έως 40% των περιπτώσεων, η πρώτη και η τελευταία εκδήλωση της στεφανιαίας νόσου για έναν άνθρωπο που φεύγει ξαφνικά από την ζωή, χωρίς καν να γνωρίζει από τι έπασχε.
Ο διευθυντής ΕΣΥ καρδιολόγος του ΠΑΓΝΗ και περιφερειακός σύμβουλος κ. Βαγγέλης Ζάχαρης, είπε στην «Π» ότι πάντα υπήρχαν αιφνίδιοι θάνατοι ανθρώπων όλων των ηλικιών και υπογράμμισε ότι σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται, όπως πιστεύουν πολλοί, στους εμβολιασμούς κατά της covid.
Eξήγησε ότι ο κόσμος δεν γνωρίζει ότι εκτός από την πανδημία του κοροναϊού πανελλαδικά, αλλά και στην Κρήτη, έχουμε, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, πανδημία παχυσαρκίας, σακχαρώδη διαβήτη, καρδιαγγειακών νοσημάτων που παραμένουν η πρώτη αιτία θανάτου.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε σε επίπεδο πρόληψης, είναι να διακόψουμε το κάπνισμα, να προσέχουμε την διατροφή και το βάρος μας, να ελέγχουμε την πίεση και την χοληστερίνη μας.
Ο κ. Ζάχαρης υπογράμμισε ότι η υψηλή χοληστερίνη χωρίς θεραπεία δημιουργεί στενώσεις και στεφανιαία νόσο.
Πρόσθεσε ότι αν είμαστε γενικά ασυμπτωματικοί, πρέπει απο την ηλικία των 35-40 ετών να κάνουμε υπερηχοκαρδιογράφημα, αλλά και ένα τέστ κοπώσεως.
Σήμερα στην Ελλάδα το 39% του πληθυσμού έχει υπέρταση το 60% υψηλή χοληστερίνη, το 11,6% διαβήτη, το 32% παχυσαρκία, ενώ ποσοστό άνω του 38% των πολιτών είναι καπνιστές, νούμερα ανησυχητικά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο καρδιολόγος τονίζει ότι μπορούμε να προλάβουμε έναν ξαφνικό θάνατο αν δεν αγνοήσουμε κάποια συμπτώματα λίγες μέρες ή ώρες πριν, τα οποία δεν είχαμε στο παρελθόν.
Αυτά είναι δύσπνοια όταν για παράδειγμα περπατάμε, πόνος, βάρος ή κάψιμο στο στήθος την ώρα που δουλεύουμε ή ταχυκαρδία.
Όπως είπε, πολλοί άνθρωποι δεν δίνουν σημασία και τα αποδίδουν σε άλλες αιτίες.
«Θα μπορούσαν όμως να σωθούν, τόνισε, αν αξιολογούσαν τέτοιους είδους πρώιμα συμπτώματα που χτυπούν το «καμπανάκι», αλλά εμείς επιμένουμε να μην το ακούμε».