Πρόκληση για την κοινωνία αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο η δημοτική Αρχή Μαλεβιζίου διαχειρίζεται τους ελεύθερους χώρους χρησιμοποιώντας πρακτικές που προσβάλλουν το δημόσιο αίσθημα περί ηθικής, ισονομίας και δικαιοσύνης.
Αυτό τονίζεται μεταξύ άλλων σε σχετική ανακοίνωση της παράταξης των Ελεύθερων Πολιτών Μαλεβιζίου στην οποία τονίζονται μεταξύ άλλων τα εξής: «στο δήμο Μαλεβιζίου δημόσιος χώρος διαχρονικά είναι κάτι το σχετικό: Μπορεί να το διαχειρίζεται η εκάστοτε δημοτική αρχή και εξουσία κατά το δοκούν.
Τη μια φορά χρειάζεται η εκκλησία χώρο στο κέντρο του Γαζίου, μιας πνιγμένης από την κυκλοφορία και την έλλειψη λειτουργικών και ωφέλιμων για τον πολίτη δημόσιων υποδομών πόλης (χώρων στάθμευσης, παιχνιδιού, άθλησης, περιπάτου, πρασίνου κτλ), την άλλη επιχειρηματίες επιθυμούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους επίσης σε παρακείμενους δημόσιους χώρους… κτλ
Όλα αυτά μπορεί να γίνονται με τρόπο νομότυπο, αλλά προκαλούν το δημόσιο αίσθημα περί ηθικής, ισονομίας και δικαιοσύνης. Δεν μπορεί να γίνονται ούτε στο όνομα της πίστης, ούτε στο όνομα της «ανάπτυξης», ούτε στο όνομα ενός κοντόφθαλμου οικονομικού οφέλους. Η μη αξιοποίηση των δημόσιων χώρων και η εν συνεχεία μεταβίβασή τους με οποιονδήποτε τρόπο σε οποιαδήποτε άλλα ιδιωτικής φύσης συμφέροντα, αποτελούν μη αποδεκτές πρακτικές.
Η δημοκρατία υπάρχει για να εξισορροπεί τα αντικρουόμενα συμφέροντα, με τρόπο που να ωφελείται η πλειοψηφία των πολιτών και να διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον. Τα δε στελέχη της αυτοδιοίκησης πρέπει να λειτουργούν και να πολιτεύονται με γνώμονα το κοινό καλό.
Για να μην καταντήσουμε να έχουμε μια δημοκρατία των μπίζνες, θα πρέπει τα αυτοδιοικητικά στελέχη να διαχωρίζουν τις μπίζνες από το λειτούργημα που ασκούν. Ο τρόπος που οι αυτοδιοικητικοί διαχειρίζονται την όποια εξουσία κατέχουν έχει επιπτώσεις για το πώς ο πολίτης βλέπει τα δημόσια πράγματα, την πολιτική, το δήμο, τα κοινά.
Σε αυτά τα φαινομενικά μικρά και ασήμαντα κρίνεται η αξιοπιστία της τοπικής αυτοδιοίκησης. «Όταν ο Νόμος και η Ηθική συγκρούονται μεταξύ τους, ο πολίτης έχει τη σκληρή επιλογή είτε να χάσει την αντίληψή του περί ηθικής, είτε να χάσει το σεβασμό του προς τους Νόμους». Frederic Bastiat Γάλλος οικονομολόγος και πολιτικός (1801-1850)».