Πριν λίγο καιρό ο Σύλλογος Θαλασσαιμίας “Αιματοκρήτης” του ζήτησε να γράψει ένα κείμενο που να προβάλλει το μήνυμα της δωρεάς οργάνων.
Ο Αντώνης Γιαλελάκης, πολιτικός επιστήμονας από τη Νεάπολη Λασιθίου, ο οποίος έκανε μεταμόσχευση καρδιάς πριν 15 χρόνια, έγραψε:
“Για κάποιους λόγους δεν έχω την ηρεμία να γράψω αυτήν την περίοδο.
Καταθέτω όμως αυτήν την φωτογραφία: κάποιου που όλοι είχαν καταδικάσει.
Που ο ίδιος δεν περίμενε να τα καταφέρει.
Που μετά την μεταμόσχευση καρδιάς που υποβλήθηκε, μπήκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Που έκανε οικογένεια.
Που έστησε επιχειρήσεις.
Που σήμερα δεκαπέντε χρόνια μετά την μεταμόσχευση, κοινοποιεί την πρώτη του σέλφι στο χωράφι που δουλεύει.
Δεκαπέντε χρόνια τώρα δεν έχω σταματήσει να αγωνίζομαι για την δικαιοσύνη, τον σεβασμό, την αξιοπρέπεια”.
Στην κορυφή του Ψηλορείτη
Ο Αντώνης Γιαλελάκης αυτή τη φορά έστειλε ένα ακόμη ηχηρό μήνυμα ζωής ανεβαίνοντας στην κορυφή του Ψηλορείτη.
“Ό,τι έκανα το έκανα για να μεταδώσω το μήνυμα της δύναμης που όλοι μας έχουμε μέσα μας”, είπε μεταξύ πολλών άλλων στην εκπομπή του Λατώ 103,3 “ΠΑΜΕ ΑΕΡΑ” με τον Θάνο Κορομπύλια.
Ο ίδιος εξήγησε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, τις σκέψεις που έκανε και γιατί προχώρησε μόνος του σε αυτό το παράτολμο εγχείρημα.
Μίλησε για την πίστη που πρέπει να έχουμε μέσα μας, την βοήθεια που του παρείχαν φίλοι και γνωστοί μέσα από τα social media σε όλη την διαδρομή, το δέος που ένιωσε φτάνοντας στα 2456 μέτρα και τόνισε ότι πρέπει όλοι μας να εκτιμήσουμε την ζωή μας και την υγεία μας.
“Πάρα πολλοί άνθρωποι παραμένουν σε λίστες. Ας δώσουν τον άνθρωπό τους που έφυγε δώρο σε κάποιον άλλο και ο άνθρωπός τους θα συνεχίσει να ζει μέσα από αυτόν”, είπε.
“Χάρη σ’ αυτό το πολύτιμο δώρο είμαι στη ζωή”
Αλλωστε και εκείνος χάρη σ’ ένα τέτοιο πολύτιμο δώρο βρίσκεται σήμερα στη ζωή.
“Ημουν αιμοδότης και σε ηλικία 30 ετών, έκανα τσεκ απ με αιματολογικές εξετάσεις και καρδιογράφημα. Το καρδιογράφημα έδειξε ότι υπάρχει πρόβλημα στην καρδιά, ωστόσο το μόνο που έκανα ήταν να προσέξω περισσότερο τη διατροφή μου.
Ωστόσο, μέσα σ’ ένα χρόνο, ο οργανισμός μου είχε καταρρεύσει. Από 95 κιλά που ζύγιζα, βρέθηκα να ζυγίζω 40 κιλά. Οι γιατροί μου είπαν ότι η μόνη λύση για να ζήσω, ήταν η μεταμόσχευση, ωστόσο τότε δεν ήθελα καν να το σκεφθώ. Δεν μπορούσα να σκεφθώ ότι θα πεθάνει κάποιος για να ζήσω εγώ.
Επιπλέον δεν πίστεψα ότι η κατάσταση της υγείας μου ήταν τόσο σοβαρή.
Εφυγα μ’ έναν δικό μου άνθρωπο και τον αδελφό μου και πήγαμε στο Columbia στη Νέα Υόρκη, τον Σεπτέμβριο του 2002. Εκεί οι γιατροί μου είπαν: “Αν δεν κάνεις μεταμόσχευση, έχεις ελάχιστες πιθανότητες να ζήσεις μέχρι τα Χριστούγεννα. Το έλεγαν σε μένα, που ποτέ δεν κάπνιζα, δεν έπινα κι έκανα υγιεινή διατροφή.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, πήρα την απόφαση και πάλι με δυσκολία. Μάλιστα ένας γιατρός που με παρακολουθούσε, ο Γιάννης Νανάς, μου έδωσε χαστούκι για να συνέλθω, να καταλάβω τη σοβαρότητα της κατάστασής μου, και να πω το ναι, για να μπω στη λίστα για μεταμόσχευση. Εκανα το σταυρό μου και συμφώνησα”.
Περίμενε στη λίστα για 10 ημέρες κι ένα βράδυ χτύπησε το τηλέφωνο. “Με πήραν από το Ωνάσειο, για να μου πουν ότι το μόσχευμα είχε βρεθεί. Επρόκειτο να το πάρει άλλος ασθενής, αλλά είχε λοίμωξη κι εγώ ήμουν ο επόμενος. Πήγα στο νοσοκομείο το Δεκέμβριο του 2002 κι έμαθα ότι ο δότης ήταν ένα παλικάρι της ηλικίας μου, θύμα τροχαίου”.
“Η μεταμόσχευση έγινε από τους καρδιοχειρουργούς Αλιβιζάτο και Πέτρο Σφυράκη. Επαθα εγκεφαλικό επεισόδιο, αλλά το ξεπέρασα. Γιόρτασα στο Ωνάσειο την Πρωτοχρονιά! Γιατί; Γιατί μέσα στο θάλαμο του νοσοκομείου, ένιωσα την αγάπη, τη φροντίδα, το νοιάξιμο, το αληθινό ενδιαφέρον από τους πάντες. Ηξερα ότι για εμένα αρχίζει μια νέα ζωή…”.