Τη δεκαετία του 2000, αλλά και παλαιότερα, που η τεχνολογία δεν είχε εισβάλει για τα καλά στις ζωές μας, όταν ακόμα δεν υπήρχαν “έξυπνα” τηλέφωνα με ενσωματωμένες φωτογραφικές μηχανές , gps ελεύθερο ίντερνετ κοκ, οι Αρχές ασφαλείας αλλά και τα συνεργαζόμενα γραφεία πληροφοριών σε λιμάνια, αεροδρόμια και στρατιωτικές μονάδες του νησιού είχαν πολλές φορές ασχοληθεί με ζητήματα που ήταν ή έμοιαζαν με κατασκοπευτικά θρίλερ, όπως εκείνο της Ρόδου.
Άλλωστε η γεωστρατηγική θέση της Κρήτης, ο στρατιωτικός εξοπλισμός που υπήρχε εκείνη την περίοδο τα αεροδρόμια και άλλα σημεία έντονου ενδιαφέροντος, παρείχαν πρόσφορο έδαφος για να υπάρξουν καταγγελίες, έρευνες αλλά ακόμα και συλλήψεις ατόμων που είτε αφέθηκαν ελεύθερα, καθώς δεν προέκυψε κάτι εναντίον τους είτε σχηματίστηκαν δικογραφίες και οδηγήθηκαν ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Αξιωματούχοι που υπηρέτησαν σε ειδικές υπηρεσίες είχαν αντιμετωπίσει περιστατικά με πρωταγωνιστές ανθρώπους υπεράνω πάσης υποψίας, αλλά για κάποιους από αυτούς αποδείχτηκε ότι η σύλληψη και η απαγόρευση της παρουσίας τους στη χώρα ήταν μονόδρομος.
Υπήρξαν μάλιστα συγκεκριμένες χρονικές περίοδοι κατά τις οποίες ακόμα και φαινομενικά απλοί τουρίστες ή πληρώματα εμπορικών πλοίων, κρουαζιερόπλοιων κτλ, έπαιξαν ένα σκοτεινό ρόλο για την ασφάλεια της Κρήτης.
Πρώην υψηλόβαθμος αξιωματούχος αναφέρει στην «Π» ότι την περίοδο που ήταν σε θέση-«κλειδί» είχαν υπάρξει αρκετά περιστατικά με Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι είχαν – όπως αποδείχτηκε από την πορεία της έρευνας- στενούς αλλά αφανείς δεσμούς με άλλες χώρες. Στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις αυτό που οδήγησε σε προσαγωγή ή σύλληψη ήταν το γεγονός ότι απαθανάτιζαν με τις φωτογραφικές μηχανές τους ευαίσθητα σημεία, χωρίς φυσικά τη σχετική άδεια. Τότε είχε υπάρξει κατάσχεση των μηχανών, τα φιλμ έδειξαν αυτό που ανέφεραν οι πληροφορίες- και ακολουθήθηκαν τα προβλεπόμενα.
Μια υπόθεση που χειρίστηκαν οι Αρχές και έγινε γνωστή στα ΜΜΕ αφορούσε στον εντοπισμό ενός Ιταλού, ο οποίος ήρθε για διακοπές στο νησί με τη σύζυγο και το παιδί του και «πιάστηκε» να φωτογραφίζει τις προσγειώσεις και τις απογειώσεις αεροσκαφών στην 126 Σμηναρχία Μάχης, αλλά και τη δραστηριότητα της μονάδας. Είχε στην κατοχή του ειδικό εξοπλισμό και ο εντοπισμός του είχε γίνει αρχικά από ένα ψαρά ο οποίος και ενημέρωσε τα στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας στο Ηράκλειο.
Τότε, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες εκείνης της περιόδου, είχαν βρεθεί στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του διάφορα φωτογραφικά φιλμ, τα οποία όταν εμφανίστηκαν έδειχναν τα αεροσκάφη αλλά και χώρους της Σμηναρχίας. Η περαιτέρω έρευνα έδειξε ότι ο συγκεκριμένος Ιταλός πραγματοποιούσε συχνά πυκνά ταξίδια στην Τουρκια. Όταν οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη η κατηγορία που αντιμετώπισε δεν ήταν της κατασκοπείας, αλλά της φωτογράφισης απαγορευμένων περιοχών. Καταδικάστηκε, πλήρωσε το ανάλογο πρόστιμο και αφέθηκε ελεύθερος.
Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, ανάλογο περιστατικό είχε καταγραφεί με έναν ακόμα αλλοδαπό στην περιοχή του Τυμπακίου.
Το φθινόπωρο του 2001 μία ομάδα τουριστών με ισραηλινά διαβατήρια είχαν εντοπιστεί να βιντεοσκοπούν στρατιωτικές εγκαταστάσεις δυτικά του νησιού. Αν και αθωώθηκαν από το δικαστήριο, υπήρξε η πληροφορία ότι και στην Κύπρο λίγα χρόνια πριν είχαν συλληφθεί για τον ίδιο λόγο…
Στη δυτική Κρήτη επίσης την άνοιξη του 2006 είχε συλληφθεί ένας Τούρκος ο οποίος φωτογράφιζε τις εγκαταστάσεις στη Σούδα. Εργαζόταν σε εταιρεία που έκανε επισκευές σε φρεγάτες. Και σε αυτή την περίπτωση ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία…
Τέλος από τις σοβαρότερες υποθέσεις, όπως έλεγαν αστυνομικοί, ήταν εκείνη με πρωταγωνιστή τη δεκαετία του 80 πρώην στέλεχος της Σοβιετικής πρεσβείας στην Αθήνα. Ο άνθρωπος αυτός στη διπλή του κατασκοπευτική καριέρα, αφού δούλευε για λογαριασμό της πατρίδας του αλλά και της Αμερικής, είχε αναπτύξει έντονη δραστηριότητα και στην Κρήτη.
Κάτι που μαρτυρούν οι επισκέψεις του σε Ηράκλειο και Χανιά για τη συλλογή πληροφοριών, που αφορούσαν τις αμερικανικές βάσεις που λειτουργούσαν τότε και στους δύο νομούς.