“Οι λέξεις και οι φωτογραφίες δεν μπορούν να περιγράψουν την παλέτα των χρωμάτων στη θάλασσα και τον ουρανό” μας γράφουν.
“Οι λέξεις και οι φωτογραφίες δεν μπορούν να περιγράψουν την παλέτα των χρωμάτων στη θάλασσα και στον ουρανό” μας γράφει ο σκίπερ του ιστιοπλοϊκού Safari Γιώργος Νικολαΐδης που συνεχίζει μαζί με το πλήρωμα του σκάφους του το μακρινό ταξίδι για την Καραϊβική. Οι θαλασσοπόροι είδαν φάλαινα για πρώτη φορά, ένας από αυτούς έκανε την πρώτη του βουτιά στον Ατλαντικό, ενώ στο τραπέζι τους υπάρχουν από γεμιστά, μέχρι φαλάφελ.
Ο καπετάνιος γράφει στο “Ημερολόγιο καταστρώματος”:
“Η αναχώρηση από το Γιβραλτάρ αποτυπώθηκε σε νου και καρδιά με δύο ιδιαίτερα γεγονότα. Ήταν η τελευταία κρύα νύχτα στο ταξίδι μας, ο αποχαιρετισμός του παγωμένου αέρα που ειδικά τις σκοτεινές ώρες διαπερνούσε εύκολα τον εξοπλισμό μας. Η κρύα στεριά της Ευρώπης ήταν παρελθόν, αρμενίζοντας σταθερά προς τον νότο και σε τόπους που ο χειμώνας μεταφράζεται σε εικοσιπέντε και πλέον βαθμούς κελσίου. Ασφαλώς τώρα πια απαιτείται και υπομονή, με σίγουρη θέα γης μετά από δύο εβδομάδες. Η δεύτερη πραγματικότητα ήταν η πρώτη επαφή με τον ωκεανό, με το απέραντο γαλάζιο του Ατλαντικού που κανένας δε θέλει να δει το άσχημο πρόσωπό του.
Οι κρυφές, κοινές ευχές μας για ευνοϊκό αέρα και βατά κύματα εισακούστηκαν και ταξιδεύουμε ασταμάτητα με πανιά, έχοντας γρήγορη πλεύση και αποζημιώνοντας εαυτούς από την καθυστέρηση των προηγούμενων ημερών στα λιμάνια της Ευρώπης.
Περνώντας ανάμεσα στην Μαδέιρα και τις Κανάριες νήσους, έχουμε καλύψει 750 ναυτικά μίλια σε τέσσερις ημέρες. Το δελτίο καιρού μάς υπόσχεται αέρα και για τις επόμενες 5 ημέρες, κάνοντας τον διάπλου μας ευχάριστο κι ενδιαφέροντα. Είδαμε την ταχύτητά μας κάποια στιγμή να ξεπερνάει τους 20 κόμβους… Χωρίς να είναι στόχος μία πολύ γρήγορη πλεύση που μπορεί να προβληματίσει, μικρά γεγονότα όπως αυτό δίνουν χαμόγελα ικανοποίησης.
Είδαμε την πρώτη φάλαινα -έστω και για πολύ λίγο χρονικό διάστημα- και μας υπενθύμισε ότι πλέουμε πάνω σε μία μεγάλη θάλασσα, σε έναν απίστευτο όγκο νερού που κρύβει δυνάμεις διαφορετικές από αυτές που έχουμε συνηθίσει.
Άλλωστε αδιάψευστος μάρτυρας είναι τα κύματα που χωρίς να μας έχουν δημιουργήσει ανησυχίες αποτυπώνουν με την κορμοστασιά τους την ενέργεια που υπάρχει μέσα τους και μπορεί να εκφραστεί υπό συνθήκες σε αυτήν τη θάλασσα.
Ένα σχοινί μπλεγμένο στη δεξιά προπέλα του σκάφους ήταν και η αιτία ώστε ο Γιώργος να κάνει την πρώτη του βουτιά στον Ατλαντικό, τουλάχιστον στην ανοιχτή θάλασσα. Πολύτιμη η βοήθειά του αλλά και συνδυασμός δουλειάς και απόλαυσης… ενώ το σχοινί χρειάστηκε είκοσι λεπτά για να καθαριστεί, ο Γιώργος απόλαυσε -με βάση τις μαρτυρίες του και την μεγάλη του εμπειρία ως δύτη- νέους χαρακτηριστικούς ήχους κάτω από την επιφάνεια τις θάλασσας που πιστεύει ότι προέρχονται από φάλαινες ή δελφίνια. Η περίεργη αίσθηση του να κολυμπάς σε 4000 μέτρα βάθος θα τον ακολουθήσει πιστεύω για πολύ καιρό.
Σταθερή αξία στο ταξίδι μας, η ποικιλία αλλά και ο όγκος του φαγητού που αποτελεί όπως φαίνεται μία εναλλακτική ισορροπία στη σχετική μας απομόνωση. Με σπιτικές γεύσεις, η ζωή στο σκάφος γίνεται σίγουρα πιο ευχάριστη και ο χρόνος τρέχει χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Η Κυριακή φαίνεται να πήρε πρωτοβουλία στην κουζίνα αυτήν την εβδομάδα και το τραπέζι μας πρέπει να το ζηλεύει κάθε σκάφος που επιχειρεί τον διάπλου.
Γεμιστά, φασόλια, φακές, φαλάφελ με φρέσκια πίτα, κοκκινιστό κοτόπουλο με πατάτες κ.ά. σεβιρίστηκαν στο πιάτο μας για να μας αποδείξουν πως η ζωή εν πλω έχει καλύτερη γεύση από αυτήν που πολλοί πιστεύουν…
Χωρίς έντονα καιρικά φαινόμενα, το ταξίδι μας συνεχίζεται με ασφάλεια προς το Μπαρμπάντος της Καραϊβικής. Αυτό που δυστυχώς οι λέξεις αλλά και οι φωτογραφίες δεν μπορούν ν’αποτυπώσουν είναι η παλέτα των χρωμάτων στη θάλασσα και στον ουρανό.
Ας μείνει όμως και κάτι που θα είναι πάντα μόνο δικό μας…”.