Πλατεία Ελευθερίας. Ιστορική όχι μόνο με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αλλά και γιατί σε αυτήν έγραψαν και γράφουν τις δικές τους ιστορίες πολλές γενιές Ηρακλειωτών.
Από την εποχή ακόμα της Κρητικής πολιτείας ως και σήμερα σημείο συνάντησης όπως κι αν το έλεγαν. Για παράδειγμα την δεκαετία του 80 ήταν γνωστή ως καρέκλες και όλοι οι νέοι της εποχής έπιναν τον τελευταίο καφέ της μέρας πριν ξεκινήσουν τις βραδινές εξορμήσεις τους.
Η πλατεία το 1920
Ακόμα παλαιότερα φιλοξένησε μεζεδοπωλεία και ζαχαροπλαστεία, ενώ πολλά ειδύλλια ευοδώθηκαν με κοπελιές και νεαρούς να κάνουν τα σουλάτσα τους πάνω κάτω στην πλατεία.
Άλλοτε φιλοξένησε ορχήστρες αλλά συχνά και την φιλαρμονική του Δήμου στο κιόσκι ενώ τα Καλοκαιρινά πρωινά της Κυριακής, την δεκαετία του 80, οι πλατεία γέμιζε από κόσμο καθώς η πλατεία ήταν ανοιχτή σε αυτοκίνητα όπως και η Λεωφόρος Δικαιοσύνης. Εκεί περίμεναν όσοι πήγαιναν στην θάλασσα, αφού από την πλατεία περνούσαν τα αστικά λεωφορεία και για τις δύο κατευθύνσεις, το Τομπρούκ και την Αμμουδάρα.
Στην πλατεία γίνονταν οι μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις, ενώ ανάλογα με το πως γέμιζε η πλατεία γινόταν και το πολιτικό βαρόμετρο της εποχής.
Την πρώτη μάλιστα φορά που επιχειρήθηκε δραστική περικοπή στα μεγάλα δέντρα της πλατείας, ο αείμνηστος σκηνοθέτης Τάσος Μπιρσίμ που βρέθηκε στο Ηράκλειο για να καλύψει μια προεκλογική συγκέντρωση κι έγινε έξαλλος όταν διαπίστωσε ότι τα κομμένα δέντρα θα δημιουργούσαν κενά στον κόσμο.
Αλλά η ζωή στην πλατεία δεν σταματούσε ποτέ αφού ακόμα και τα ξημερώματα υπήρχε κόσμος. Τα χρόνια περνούσαν και το Ηράκλειο μαζί με την πλατεία του άλλαζε με χαρακτηριστικό το λιγόστεμα του πρασίνου.
Οι αλλαγές γίνονταν και οι Ηρακλειώτες, όπως και τώρα κάτι άλλο περίμεναν. Περιμένοντας για άλλη μια φορά το αποτέλεσμα του εξωραϊσμού, όπως χαρακτηρίστηκε ας δούμε την πλατεία σε διάφορες φάσεις της, όπως καταγράφεται από φωτογραφίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο.
