Σε μια πολύ σοβαρή καταγγελία προχώρησε η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία του Δήμου Ηρακλείου που με σχετική ανακοίνωσή της καυτηριάζει «μια απίστευτη ιστορία αυταρχισμού και μεροληψίας που εκτυλίσσεται από τον περασμένο Μάιο στον Οργανισμό Προσχολικής Αγωγής του Δήμου Ηρακλείου (ΔΟΠΑΦΜΑΗ).
Ειδικότερα όπως τονίζεται στη σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων, «εργαζόμενες στον παιδικό σταθμό των Ασιτών κλήθηκαν σε ένορκη διοικητική εξέταση (Ε.Δ.Ε.) από την πρόεδρο του Οργανισμού κ. Θ. Λεμονή, με την κατηγορία της κλοπής του βιβλίου συμβάντων του σταθμού.
Αφού από τη διαδικασία της ΕΔΕ δεν προέκυψε πειθαρχικό αδίκημα, εκδόθηκαν ταυτοχρόνως αποφάσεις μετακίνησης τεσσάρων εργαζομένων από το παιδικό σταθμό των Aσιτών σε άλλες δομές εξαιτίας υπηρεσιακών αναγκών όπως αναφέρουν, ενώ τα κενά που δημιουργούνται στη δομή των Ασιτών επιχειρείται να καλυφθούν με μετακινήσεις εργαζομένων από διαφορετικούς παιδικούς σταθμούς.
Η διοίκηση του ΔΟΠΑΦΜΑΗ δεν δίστασε να κατηγορήσει τις εργαζόμενες για ποινικό και όχι πειθαρχικό αδίκημα, αφού είχε προηγηθεί καταγγελία από τη δ/τρια του παιδικού σταθμού σε Αστυνομικό Τμήμα, αντιμετωπίζοντας τις συναδέλφισσες ως συμμορία, αδιαφορώντας για τον αντίκτυπο που θα μπορούσε να έχει για τις ίδιες και τις οικογένειές τους μία τέτοια ψευδή κατηγορία στη μικρή κοινωνία των Ασιτών.
Μετά τη διενέργεια της ΕΔΕ και αφού δεν μπόρεσαν να στοιχειοθετήσουν πειθαρχικό αδίκημα και πώς θα μπορούσαν άλλωστε(!), οι συναδέλφισσες, τιμωρητικά όπως φαίνεται από την χρονική αλληλουχία, μετακινήθηκαν σε δομές μακριά από τον τόπο διαμονής και εργασίας τους, κατηγορώντας τις για προβλήματα στο παιδαγωγικό τους έργο.
Τι και αν ο Σύλλογος Γονέων του παιδικού σταθμού με παρεμβάσεις του στην πρόεδρο του Οργανισμού γνωστοποίησε ότι ουδέποτε αντιμετώπισαν αυτοί ή τα παιδιά τους οποιαδήποτε δυσλειτουργία στη συνεργασία τους με τις εν λόγω εργαζόμενες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ασκώντας στο έπακρο την εξουσία που απορρέει από τις θέσεις που κατέχουν αιρετοί και υπηρεσιακοί παράγοντες του Οργανισμού, κινούνται ανενόχλητοι εκτός ακόμα και του πλαισίου που βάζει ο υπαλληλικός κώδικας, προκειμένου να επιβάλλουν τις απόψεις τους σε εργαζόμενες που ξέρουν τα δικαιώματά τους.
Στο γαϊτανάκι αυτό του αυταρχισμού πρώτη θέση έχει το σωματείο εργαζομένων, με την πλειοψηφούσα παράταξη να ενημερώνεται, να υποστηρίζει θερμά τη Διοίκηση (εργοδοσία) και να εγκρίνει τις πράξεις που επιβλήθηκαν στις εργαζόμενες.
Ακύρωσαν την όποια προσπάθεια καταβλήθηκε από τη ΔΑΣ για συνεννόηση και συνεργασία ώστε να έχουν οι εργαζόμενες το σωματείο συμπαραστάτη στον αγώνα τους και επέλεξαν από τη μία να βάζουν εμπόδια στις επιλογές της ΔΑΣ και από την άλλη να προκρίνουν τη «λύση» στην οποία κατέληξε η εργοδοσία μετά από πιέσεις, να παραμείνουν δηλαδή στα πόστα τους κάποιες εργαζόμενες με την προϋπόθεση να απομακρυνθούν κάποιες άλλες, με την τηλεφωνική παρέμβαση του ίδιου του προέδρου στις εργαζόμενες που παραμένουν ενωμένες μία γροθιά έχοντας οδηγό το δίκιο τους.
Αλήθεια σε αυτή την περίπτωση λύνονται τα παιδαγωγικά προβλήματα που επικαλούνται; Η ΔΑΣ συνεχίζει αταλάντευτα τον αγώνα της για την υπεράσπιση των εργαζομένων, δηλώνοντας ότι μόνο ο συλλογικός, οργανωμένος αγώνας βάζει εμπόδια σε τέτοιες τακτικές της εργοδοσίας και των εκπροσώπων του εργοδοτικού συνδικαλισμού».