«Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται τα δέντρα του δήμου Ηρακλείου υπό το πρίσμα της Πολιτικής Προστασίας και όχι της προστασίας του πρασίνου και ούτε να επιχειρείται ο εφησυχασμός ότι για κάθε δέντρο που θα φεύγει θα φυτεύονται τέσσερα»…
Αυτό τονίζει με δηλώσεις της στην «Π» η γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης και πρόεδρος της Διεπιστημονικής Επιτροπής Μαρία Κοζυράκη με αφορμή την τροπή που έχει πάρει το θέμα των κοπών δέντρων από την πλευρά της Λότζια, μετά το τελευταίο περιστατικό που σημειώθηκε με την πτώση κλαδιού δέντρου επί της οδού Σμπώκου.
Όπως σημειώνει η κ. Κοζυράκη, οι χειρισμοί που γίνονται, έχουν προκαλέσει την αγανάκτηση των μελών της Διεπιστημονικής Επιτροπής που είχε συγκροτηθεί για το θέμα της διαχείρισης του πρασίνου στην πόλη. Η γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης και πρόεδρος της Διεπιστημονικής Επιτροπής Μαρία Κοζυράκη τονίζει ότι γίνεται επίκληση του έργου της Επιτροπής, το οποίο όμως παρουσιάζεται μονομερώς.
Ειδικότερα, όπως εξηγεί, η Διεπιστημονική Επιτροπή είχε εξετάσει δεκάδες δέντρα και είχε προτείνει κάποιες κοπές αλλά την ίδια ώρα είχε προτείνει και μια σειρά προληπτικών μέτρων αποκατάστασης και διόρθωσης προβλημάτων, τα οποία δεν έγιναν.
Όπως η ίδια περιγράφει, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται τα δέντρα του Ηρακλείου υπό το πρίσμα της Πολιτικής Προστασίας και όχι του πρασίνου. “Είναι μια αδιανόητη τακτική που οδηγεί σε ισοπεδωτικά αποτελέσματα σε σχέση με τις κοπές του πρασίνου”.
Η ίδια σημειώνει ότι το πράσινο και τα δέντρα της πόλης δεν έχουν σήμερα την απαιτούμενη φροντίδα που θα έπρεπε να έχουν και αυτό ασφαλώς έχει σαν αποτέλεσμα να πέφτουν κλαδιά και να προκύπτουν προβλήματα.
Παράλληλα η κ. Κοζυράκη σημειώνει ότι είναι σε εντελώς λάθος βάση η αντίληψη ότι για κάθε δέντρο το οποίο θα φεύγει, θα φυτεύονται τέσσερα, διότι είναι μία πρακτική που αποδίδει στο πεδίο του εντυπωσιασμού, αλλά στην ουσία του δεν έχει καμία επιστημονική βάση.
Όπως η ίδια εξηγεί, κάθε δέντρο δεσμεύει με βάση τον όγκο της φυλλικής του επιφάνειας, συγκεκριμένη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα και παράλληλα είναι καταφύγιο βιοποικιλότητας. Άρα λοιπόν η αφαίρεση κάθε μεγάλου δέντρου αποτελεί βαρύτατο πλήγμα και η αναπλήρωση της απώλειας της ωφέλειάς του δεν είναι ζήτημα αριθμητικής αντικατάστασης, όπως καθησυχαστικά επιχειρείται να εμφανιστεί.
Επίσης η κ. Κοζυράκη εκφράζει τη δυσφορία της διότι, όπως εξηγεί, χρησιμοποιείται χειραγωγικά και επί μέρους το έργο της Διεπιστημονικής επιτροπής για να προχωρήσουν μαζικές κοπές και να οξυνθούν οι αντιπαραθέσεις με τους πολίτες που προσπαθούν να στηρίξουν το πράσινο στην πόλη, την ίδια ώρα που είναι κοινό μυστικό το γεγονός ότι δεν υπάρχει η σωστή φροντίδα πρασίνου και εμφανίζεται ως μονόδρομος η επιλογή της μαζικής κοπής δέντρων.