Η πορεία για την εκλογή νέου Προέδρου, εκτυλίσσεται ως «μάθημα δημοκρατίας»
Ο πολιτικός που θα ηγηθεί της αντιπολίτευσης αλλά και θα οδηγήσει την κεντροαριστερά στην διακυβέρνηση της χώρας, θα είναι αυτός που θα εκλεγεί στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, όπως υποστηρίζει με συνέντευξη του στην «Π» ο Βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ Φραγκίσκος Παρασύρης.
Ο βουλευτής «ανοίγει τα χαρτιά του» εκφράζοντας ξεκάθαρα την στήριξη του στην πορεία προς τις κάλπες στο Νίκο Ανδρουλάκη, υποστηρίζοντας ότι εγγύηση γι΄ αυτό αποτελούν «Η πορεία του μέχρι σήμερα, συνιστά εχέγγυο αδιαμφισβήτητο. Η παρουσία του μέσα στη Βουλή, τους λίγους μήνες που προηγήθηκαν».
Σχολιάζοντας την διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία κάνει λόγο για μετατόπιση πολιτικών προτεραιοτήτων χωρίς παραγωγική βάση και την παρομοιάζει ως μια βραδυφλεγή βόμβα, η οποία μπορεί να εκραγεί με καταστρεπτικές συνέπειες για την οικονομία και τελικά την κοινωνία. Ολόκληρη συνέντευξη έχει ως εξής:
-Απομένουν ακόμα λιγότερο από δύο βδομάδες ως την εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ και οι δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας «μιλούν» για ντέρμπι. Εσείς, ως βουλευτής, που γνωρίζετε και ίσως αντιλαμβάνεστε τα πολιτικά μηνύματα με διαφορετικό τρόπο, πιστεύετε ότι τελικά η εκλογή θα είναι ντέρμπι;
«Σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δίνετε. Η ταχύτητα του πολιτικού χρόνου εκ των πραγμάτων ξεπερνά την έννοια ενός αγώνα που φαίνεται ντέρμπι. Σε πολιτική, όμως, βάση θα διαφωνήσω με τον όρο αυτό. Είναι φανερό ότι τούτη την περίοδο το κομματικό φαινόμενο, συγχρονίζεται και εκσυγχρονίζεται μέσα στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ.
Και αν αναλογιστούμε, τι συμβαίνει στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ, τότε θα συμφωνήσετε μαζί μου. Ότι η πορεία για την εκλογή του νέου Προέδρου, εκτυλίσσεται ως «μάθημα δημοκρατίας». Γιατί πίσω από τις υποψηφιότητες για την ηγεσία της Παράταξης, υπάρχουν αξιοσέβαστες πολιτικές διαδρομές, μνήμες συλλογικές και ατομικές, παλιές και νέες αγωνίες, φιλοδοξίες και ενίοτε και ματαιοδοξίες.
Όλη όμως η συζήτηση διεξάγεται με όρους καθαρά πολιτικούς. Για ακόμα μια φορά και να είστε βέβαιη γι΄ αυτό, το ΠΑΣΟΚ θα ολοκληρώσει τη διαδικασία εκλογής Προέδρου, με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία του και προπάντων έχοντας πλήρη συνείδηση του καθοριστικού και ταυτοτικού του ρόλου, στο πολιτικό μας σύστημα.
Προχωράμε, επομένως, σε μια εκλογή πολιτική και αξιακή, σε μια διαδικασία, όπως έχω επισημάνει που δεν ήταν αναγκαία, αλλά θα εξελιχθεί ξυπνώντας τα αντανακλαστικά της «διανοητικής και συναισθηματικής ευφυΐας» της βάσης της παράταξης. Και αυτό είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό».
-Ποια είναι τα χαρακτηριστικά, που κατά την άποψη σας, θα πρέπει να συγκεντρώνει ο νέος πρόεδρος; Διακρίνετε έναν από τους υποψηφίους που να διαθέτει αυτά που θα τον έκανε ιδανικό για να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στην επόμενη μέρα;
«Ξέρετε, τα κόμματα συζητούν δυσανάλογα για το παρελθόν. Περιφέρουν τη Μεταπολίτευση σαν το άγαλμα που δεν χάνει την αίγλη του. Και επειδή αυτή η χώρα το 1974 άναψε μια φλόγα, η κοινωνία περιμένει από το ΠΑΣΟΚ αυτό το φως. Χωρίς νέες στάχτες, δίχως μονόδρομους και κυρίως χωρίς διχασμούς.
Το ΠΑΣΟΚ το επόμενο διάστημα οφείλει να μετατρέψει την τελμάτωση της πατρίδας σε ενέργεια που θα δίνει ελπίδα, θα συνεπάγεται αντίληψη της πραγματικότητας και όραμα. Άλλωστε, η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Της ειλικρίνειας και της διαρκούς κίνησης. Πριν λίγες μέρες γιορτάσαμε τα 50 χρόνια από την 3η του Σεπτέμβρη.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης από το Ζάππειο παρουσίασε μια συνεκτική ιδεολογική θεώρηση για το πώς θα προχωρήσει στο τιμόνι της Παράταξης, σε μια εξαιρετικά απαιτητική εποχή. Η πορεία του μέχρι σήμερα, συνιστά εχέγγυο αδιαμφισβήτητο.
Η παρουσία του μέσα στη Βουλή, τους λίγους μήνες που προηγήθηκαν, αποδεικνύει την ικανότητά του να ηγείται της αντιπολίτευσης και την ετοιμότητά του να ηγηθεί της επόμενης κεντροαριστερής, σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης του τόπου».
Το ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει ο βασικός συντάκτης του κοινωνικού συμβολαίου.
-Ποιο θεωρείται ότι θα είναι ή θα πρέπει να είναι το ΠΑΣΟΚ στις 7 Οκτωβρίου και ποιο ρόλο μπορεί να παίξει σε αυτό η ψήφος του κάθε πολίτη – ψηφοφόρου που θα προσέλθει στις κάλπες;
«Όσοι είχαν την τύχη να παρευρεθούν στον εορτασμό της επετείου των πενήντα χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των τόσο σημαντικών θέσεων που εκφράστηκαν από όλους ανεξαιρέτως τους ομιλητές, αναφέρθηκε και η φράση για τις «ραψωδίες της πασοκικής εποποιίας».
H εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια κρίση αποτελεσματικότητας, αντιπροσωπευτικότητας, οικονομικής και πολιτικής αστάθειας, το ΠΑΣΟΚ την επομένη των εκλογών και με την ηγεσία που θα προκύψει, οφείλει να καταθέσει στον ελληνικό λαό, τα κεφάλαια ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.
Το έχω πει πολλές φορές, το έχω καταθέσει και σε άρθρα που κατά καιρούς έχουν φιλοξενηθεί στην Εφημερίδα σας. Το ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει ο βασικός συντάκτης του κοινωνικού συμβολαίου. Αμέσως μετά τη διαδικασία του Οκτωβρίου, η οποία εύχομαι να είναι όσο το δυνατόν πιο μαζική, προχωράμε στη βάση του ολοκληρωμένου σχεδίου για τη χώρα.
Προγραμματικά, χωρίς ετεροπροσδιορισμούς, χωρίς συμψηφισμούς και ουδετερότητες, πολιτικά αυτόνομα, μέσα και έξω από τη Βουλή, σε κάθε πόλη και χωριό, θα καταθέσουμε το κυβερνητικό μας πρόγραμμα.
Αυτή τη φορά, έχοντας μάθει από τα λάθη μας, θα το πράξουμε με τρόπο πιο αποτελεσματικό και σίγουρα πιο στοχεύμενα, σε μεγάλες και πλατιές κοινωνικές ομάδες και βεβαίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, εκεί που τα προβλήματα της καθημερινότητας μεγεθύνονται, εκεί που το ΠΑΣΟΚ κατέγραψε δυσανάλογα χαμηλά ποσοστά σε σχέση με άλλες εκλογικές περιφέρειας και δη της Κρήτης».
-Αυτήν την περίοδο στην πολιτική ζωή της χώρας διαδραματίζονται καθοριστικά γεγονότα που αλλάζουν τους συσχετισμούς, αφού πλέον η Κυβέρνηση φαίνεται να χάνει μέρος της αποδοχής των πολιτών αλλά η μείζων και η ελάσσων αντιπολίτευση βρίσκονται στην αναζήτηση νέων αρχηγών. Σε αυτά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι όλες οι δημοσκοπήσεις φέρνουν το ΠΑΣΟΚ σε ανοδική πορεία. Γίνεται πιστεύετε ξανά το ΠΑΣΟΚ «κόμμα εξουσίας» και αν ναι πως θα μπορούσε να το διαχειριστεί για να γίνει Κυβέρνηση;
«Η αριστερά μεταξύ «υπνοβασίας και ονειροπόλησης», η δεξιά ανάμεσα στη φθορά του χρόνου και την αρχή της κατηφόρας. Δέκα λέξεις που μπορούν να περιγράψουν παραστατικά τη φωτογραφία της στιγμής.
Το αποτυπώνουν και όλες οι μετρήσεις της κοινής γνώμης από την έναρξη της πολιτικής χρονιάς. Η lifestyle ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η μετατροπή του σε σκηνή επιθεώρησης, αποδείχθηκε διαλυτική ουσία. Οι γραμμές της συγκόλλησης ράγισαν, και για την ώρα δύσκολα θα επανέλθουν. H κυβέρνηση, την ίδια στιγμή, φαίνεται ότι έπιασε ταβάνι.
Η περίοδος χάριτος ολοκληρώθηκε. Η ακρίβεια που «κατατρώει» το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, η ολιγοπωλιακή διάρθρωση της οικονομίας, δημιουργούν ένα πολιτικό περιβάλλον που σίγουρα θα αναζητήσει βαλβίδα εκτόνωσης.
Επί της ουσίας το ΠΑΣΟΚ, δεν έπαψε ποτέ να είναι κόμμα εξουσίας. Από το 1981 και μετά, η εμπειρία των στελεχών που άσκησαν τη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά πολύ περισσότερο οι μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, έχουν εντυπωθεί στο πολιτικό DNA της παράταξης.
Θα σας απαντήσω καθαρά. Το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης, είναι έτοιμοι να αναλάβουν και να υπηρετήσουν την εντολή του ελληνικού λαού. Την κοινωνία που υπηρετήσαμε πάντα, θα υπηρετήσουμε όποτε κληθούμε».
Η κυβέρνηση έχει χτίσει μια ολιγοπωλιακή οικονομία
-Ποια είναι κατά την άποψη σας η κατάσταση που θα παραλάβει η επόμενη Κυβέρνηση την χώρα, αν τελικά δεν εκλεγεί στις επόμενες εκλογές η Νέα Δημοκρατία;
«Πριν λίγες μέρες δημοσιεύτηκε η έκθεση Ντράγκι. Όσοι δεν διάβασαν τους τίτλους και τις ερμηνείες, αλλά έδωσαν βάση στο περιεχόμενο, μπορούν να καταλά- βουν τη σημερινή κατάσταση της χώρας και να προοικονομίσουν το τι θα παραλάβουν οι επόμενοι.
Μια μετατόπιση των πολιτικών προτεραιοτήτων, χωρίς σοβαρή παραγωγική βάση, χωρίς καινοτομία και με τεράστιο ενεργειακό κόστος, δημιουργεί την ψευδαίσθηση του παρόντος. Στην ουσία, η μάχη της χώρας τα επόμενα χρόνια θα δοθεί ξανά στην οικονομία.
Με δεδομένο, μάλιστα, το γεγονός ότι το 2032 λήγει η περίοδος χάριτος για τα δάνεια και τα χαμηλά επιτόκια, είμαστε αναγκασμένοι να ακολουθήσουμε το δρόμο των πολύ υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Μόνο έτσι θα ανταπεξέλθουμε στην ανελαστικότητα των αριθμών.
Δυστυχώς, όμως, η κυβέρνηση έχει χτίσει μια ολιγοπωλιακή οικονομία, παγιδεύοντας την κοινωνία και την παραγωγική βάση σε αυτή.
Οι μεγάλες συγκρούσεις δεν θα γίνουν ποτέ, ο ανταγωνισμός είναι ασθενικός, η ελεύθερη αγορά θεωρητική, ενώ το τεράστιο ιδιωτικό χρέος, που συσσωρεύεται και διογκώνεται αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα, η οποία μπορεί να εκραγεί με καταστρεπτικές συνέπειες για την οικονομία και τελικά την κοινωνία. Καταλαβαίνετε ότι η αφετηρία για την επόμενη κυβέρνηση δεν αφορά μια καθαρή αρχή, αλλά το μέσον μιας διαδρομής ανηφορικής και δύσκολης».