- Οι δύο πρώτες λέξεις αποκτούν έννοια και σημασία συγκρινόμενες, καθ’ότι αντίθετες.
Ξεκινώντας από τη δεύτερη και με βάση κατ’ ελάχιστο τους χαρακτηρισμούς,που εκτοξεύτηκαν προς όσους ψήφισαν τη Συμφωνία των Πρεσπών, κατ’ανάγκη οι μη ψηφίσαντες προσδιορίζουν την έννοια της πρώτης.
Συνεπώς το κριτήριο της αποδοχής ή απόρριψης της συμφωνίας αυτής και από την κοινή γνώμη αποτελεί ομοίως προσδιοριστικό στοιχείο της έννοιας των δύο λέξεων και κατ’επέκταση κατά μία εκδοχή της έννοιας τη προδοσίας,της εσχάτης προδοσίας και των αναγκαίων προϋποθέσεων για επιβολή της εσχάτης των ποινών με θανατική εκτέλεση των αυτουργών και ηθικών αυτουργών.
- Κατά περίεργη σύμπτωση δεν συνέβη αντιστροφή.Δηλαδή οι αποδεχόμενοι τη συμφωνία δεν εκτοξεύουν τους ίδιους χαρακτηρισμούς στους αρνητές της.Έστω δε ότι οι θετικοί στη συμφωνία κυμαίνονται από 35-40%,δηλαδή σε ποσοστό μη ευκαταφρόνητο, και έστω ότι η μειοψηφία αυτή δικαιωθεί στο εγγύς μέλλον.Τότε θα σήμαινε αυτό ,ότι αθώοι εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες σε επίπεδο ανατροπής του καθεστώτος του Σάχη της Περσίας από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί ή όπως προτεινόταν το 1922 να γίνει άμεσα σε ένα πλοίο στο Σαρωνικό για τους έξι,που το 1929 αποκαταστάθηκαν λεκτικά από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και το 2010 δικαστικά από τον Άρειο Πάγο και αφού οι πληγές στο σώμα της Ελλάδας από την άφρονα εκτέλεσή τους ήταν χαίνουσες για δεκαετίες εθνικού διχασμού.
Η σχέση με τον Αγιατολάχ Χομεϊνί της επαναστατικής αντίληψης των φιλελλήνων προφανώς δεν έχει σχέση με δημοκρατικά καθεστώτα,αλλά με σήμερα αυταρχικά της Β.Κορέας και της Σ. Αραβίας.
- Ποιοί όμως είναι οι φιλέλληνες Βουλευτές και ποιοί οι υποστηρικτές τους;
Είναι μεταξύ άλλων η Χρυσή Αυγή και το Κ.Κ.Ε. Άρα με βάση τη συλλογιστική των αρνητών τα κόμματα αυτά και οι οπαδοί τους είναι φιλελληνικά και φιλέλληνες. Τούτο όμως είναι παραδοξολογία, καθ’ήν στιγμή συνεχώς αποτελούν στόχο τους για ανθελληνική ιδεολογία και στάση.
Είναι οι οπαδοί της Ν.Δ. του ΠΑΣΟΚ και παραφυάδων τους.
Πώς γίνεται όμως οι οπαδοί αυτοί να ακολουθούν με υπερηφάνεια τη Ζυρίχη,τα Ίμια,το MORATORIO στο Αιγαίο από το 1976,το Ελσίνκι του 1999 με αναγνώριση ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο,το ΝΤΑΒΟΣ του mea culpa του Αντρέα,την καταστροφή της οικονομίας και την αναγκαστική και παντελώς απροετοίμαστη εισαγωγή της Ελλάδας στον κλοιό των εξευτελιστικών μνημονίων της Επιτροπής του διεθνούς οικονομικού ελέγχου του 1897;
Με τη λογική του φιλελληνισμού τους θα έπρεπε να χαρακτηριστούν επιεικώς ανθέλληνες και ανεπιεικώς προδότες για εκτέλεση οι πολιτικοί εκφραστές τους (δεν είναι και λίγοι, που είχαν ή έχουν την άποψη αυτή, καραδοκώντας πάντοτε την ευκαιρία επίδειξης ακραίας εθνικοφροσύνης σε βάσεις ανέξοδου εθνικισμού ή τζάμπα μάγκες κατά Κώστα Σημίτη).
- Τι συμπεραίνεται από όλα αυτά και την ιστορία μας;
Ουδέν διδαχτήμαμ, σε τίποτα αλλάξαμε. Και νομίζουμε ότι έτσι αποδομούμε την κυβέρνηση, καίτοι πράγματι την ενισχύουμε γιατί πάντα αυτή νοιώθει υπερήφανη όταν βάλλει κατ’αυτής η αντιπολίτευση με τη λογική ότι αφού κραυγάζουν οι αντίπαλοι και τα υποστηρικτικά τους μέσα,άρα κάνουμε καλά τη δουλειά μας και αύριο θα τους πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα. Και δεν καταλαβαίνουν οι άφρονες αντιφρονούντες ένθεν και ένθεν ότι σκάβουν τον λάκκο της συνεχώς αφελληνιζόμενης με τρομερή υπογεννητικότητα και μετανάστευση πατρίδας τους.
Δεν κατανοούν ότι ο εχθρός είναι εντός των πυλών και είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.
*Ο Στέλιος Βασαλάκης, είναι συνταξιούχος νομικός σύμβουλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, συνταξιούχος δικηγόρος παρ’ Α.Π. του Δ.Σ.Η., πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών Επιστημών