Ο φόβος να μην σκοτώσει εκείνη ή τη μητέρα της είχε σφραγίσει το στόμα της για μία πενταετία. Ήταν τα χρόνια του μαρτυρίου στα χέρια του ίδιου της του πατέρα, ο οποίος την κακοποιούσε σωματικά και σεξουαλικά. Ήταν μικρό κορίτσι, μόλις 12 ετών, όταν ξεκίνησε ο προσωπικός της Γολγοθάς. Πάλευε μέσα της να μην καταρρεύσει… Κινητήριος δύναμη η πίστη της στον Θεό, όπως εξομολογείται στην «Πατρίς».
«Αν έπεφτα κάτω, ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να σηκωθώ. Με βοήθησε ο Θεός… Μέσα μου έχω πολλή πίστη και αυτή με έσωσε» τονίζει η 20χρονη κοπέλα, η οποία σήμερα έχει δημιουργήσει τη δική της οικογένεια και είναι μητέρα.
Ακόμα και χθες, κατά την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό, όπως αποκαλύπτει, κρατούσε διαρκώς τον σταυρό που κρέμεται στο λαιμό της και προσευχόταν να δικαιωθεί. «Το είπα και στο δικαστήριο… Αν δεν τιμωρηθεί αυτός ο άνθρωπος, δεν θα ηρεμήσω ποτέ μέσα μου… Όμως δικαιώθηκα και εύχομαι να μπορούν να δικαιωθούν όσοι βρίσκονται σε ανάλογη θέση. Αυτό είναι και το μήνυμα που στέλνω: να βρουν τη δύναμη να μιλήσουν. Αν κρατάμε το στόμα μας κλειστό, κανείς δεν θα ακούσει το “βοήθεια”».
Η Μ. είναι ένα γλυκύτατο πλάσμα που προσπαθεί να διαχειριστεί όλο αυτό που της συνέβη, με τη βοήθεια του συζύγου της, της οικογένειάς της και στενών φίλων. Όπως λέει, αυτοί οι άνθρωποι τη στήριξαν και τη στηρίζουν χωρίς ερωτηματικά και αποσιωπητικά. Βρίσκονται στο πλευρό της με σθένος και πίστη.
Στα αυτιά της η λέξη «μπαμπάς» ηχεί παράξενα όταν τη ρωτούν (και δεν ξέρουν) για τον δικό της πατέρα. «Συγνώμη, δεν έχω πατέρα…» απαντάει κοφτά. Ακόμα και στα δικά της παιδιά έχει πει ότι ο δικός της μπαμπάς έχει πεθάνει. «Έτσι τον αντιμετωπίζω. Για μένα είναι ένα «τίποτα». Δεν θα τον συγχωρέσω ποτέ. Κατέστρεψε ό,τι μπόρεσε να καταστρέψει. Είπα όμως ότι θα συνεχίσω, θα προχωρήσω, θα τραβήξω τον δρόμο μου… Και το έκανα».
Η Μ. βρήκε τη δύναμη να μιλήσει λίγο πριν ενηλικιωθεί. Χρόνια περίμενε αυτή τη μέρα. «Ή θα το κάνω τώρα ή θα αφήσω τα κοκκαλάκια μου» είπε.
Όπως λέει, στο πρώτο δικαστήριο, ακόμα έτρεμε μέσα της. Την έπιανε ταραχή, είχε ρίγη. «Φοβόμουν τόσο πολύ ότι θα ξεφύγει, θα με πιάσει και θα με σκοτώσει… Δεν ήθελα να τον αντικρίσω».
Μετά και την καταδίκη του από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, η Μ. νιώθει πλέον λυτρωμένη και προσπαθεί να αφήσει όλη αυτή την ιστορία πίσω της μια για πάντα. Θέλησε ωστόσο να μοιραστεί μαζί μας κάποια πράγματα μόνο και μόνο για να δώσει δύναμη σε όσα θύματα παραμένουν εγκλωβισμένα στο σκοτάδι της σιωπής. Και το έκανε με την παρότρυνση και τη στήριξη του συζύγου της.
Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Ανατολικής Κρήτης έκρινε ένοχο τον κατηγορούμενο και του επέβαλε συνολική ποινή κάθειρξης 8 ετών.
Το πρωτόδικο δικαστήριο στο Λασίθι είχε επιβάλει στον κατηγορούμενο συνολική ποινή κάθειρξης 17 ετών, κατά συγχώνευση, όμως είχε δοθεί αναστέλλουσα δύναμη στην έφεση.
Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο αν και δέχτηκε ότι ο πατέρας τέλεσε τις αποδιδόμενες πράξεις, εντούτοις αναγνώρισε το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη.
Ο ίδιος επέμενε ότι είναι αθώος και απέδωσε τις σε βάρος του κατηγορίες σε σκευωρία.
Ο δικηγόρος της πολιτικής αγωγής κ. Γιώργος Καρούτσος εξέφρασε την ικανοποίησή του για την απόφαση, καθώς, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, συνιστά δικαίωση για την εντολέα του που έζησε τόση φρίκη μέσα στο ίδιο της το σπίτι και βρήκε το σθένος να «σπάσει» τη σιωπή της και να αποκαλύψει όσα βίωνε από τον ίδιο της τον πατέρα.