Ένας γόρδιος δεσμός που περιπλέκεται συνεχώς είναι η πολυνομία που διέπει την αυτοδιοίκηση, ειδικά σε ό,τι αφορά στο θέμα των αρμοδιοτήτων όπου οι επικαλύψεις και ο τρόπος που ερμηνεύονται κάνει τους φορείς να «χάνονται στη μετάφραση» ή για την ακρίβεια να ερμηνεύουν τα πράγματα κατά το δοκούν. Έτσι, μετά τα όσα διαδραματίστηκαν στο πεδίο της αντιπαράθεσης των αντιπλημμυρικών έργων, αντίστοιχο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι διαφορετικές προσεγγίσεις που γίνονται σε σχέση με τους δρόμους, ποιος έχει την ευθύνη, ποιος την κυριότητα, ποιος εγκρίνει τις μελέτες και γιατί.
Είναι ενδιαφέρον, για παράδειγμα, το γεγονός ότι οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης όπως η Δικαιοσύνης, η Καλοκαιρινού, η Ικάρου και η 62 Μαρτύρων εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται ως κύριο δίκτυο – ως παλαιό εθνικό δίκτυο- την ίδια ώρα που είναι δρόμοι οι οποίοι διαπερνούν την «καρδιά» του κέντρου της πόλης.
Το να χαρακτηρίζεται ως κύριο δίκτυο ένας δρόμος όπως είναι η Καλοκαιρινού ή η Δικαιοσύνης, όπου σήμερα εκτελούνται μεγάλα έργα ανάπλασης, είναι σίγουρα, εκτός των άλλων, ένα θέμα που πραγματικά εντυπωσιάζει, καθώς μιλάμε για δύο οδούς που αποτελούν τον ορισμό της «καρδιάς» της πόλης και θα ανέμενε κάποιος να χαρακτηρίζονται δημοτικοί. Πρόκειται για μια ακόμα χαρακτηριστική περίπτωση όπου η γραφειοκρατία πραγματικά εντυπωσιάζει…
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης όμως, εκτός των άλλων, είναι ότι εδώ οι απόψεις διίστανται. Για την ακρίβεια η πλευρά του Δήμου δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό, ξεκαθαρίζοντας ότι τα ζητήματα αυτά τα λύνει το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, που ορίζει σαφώς ότι το κύριο δίκτυο σταματάει στα τείχη.
Επικαλείται ακόμα και τη μελέτη ανάπλασης της παλιάς πόλης την οποία υπέγραψε το αρμόδιο Υπουργείο το 2002 και στην οποία προβλέπεται ένα ευρύτατο δίκτυο πεζοδρομήσεων στην πόλη όπως και στη Δικαιοσύνης, πράγμα που σημαίνει ότι έχει αγνοήσει τον όποιο χαρακτηρισμό.
Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι πρόκειται για ζητήματα διαδικαστικά, αν δεν είχαν τόσο καθοριστική επιρροή στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται γύρω μας, αφού το ποιος έχει την κυριότητα και ποιος έχει την ευθύνη συντήρησης ενός δρόμου είναι ζητήματα κρίσιμα και αφορούν ολόκληρη την κοινωνία.
Για παράδειγμα, το αν, το πώς και από ποιον, αποκαθίστανται προβλήματα του οδικού δικτύου είναι εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα.
Όπως είναι επίσης σοβαρότατο θέμα ο τρόπος που υλοποιούνται τα έργα, τόσο σε σχέση με τη μελετητική τους επάρκεια, όσο και σχέση με τη διασφάλιση των αδειοδοτήσεων που θα πρέπει να εξασφαλίζονται.