Πολλές αναμνήσεις, μία φωτογραφία, 49 χρόνια αναμονής και η μεγάλη βοήθεια των χρηστών του διαδικτύου για να εκπληρωθεί μια επιθυμία. Η επιθυμία του Κύπριου Ανδρέα Λαζανίτη, να εντοπίσει και να μιλήσει με τον Ηρακλειώτη φίλο του Γιώργο Παπαδάκη, τον συμπολεμιστή του στην Κύπρο, με τον οποίο γνωρίστηκε πριν από περίπου μισό αιώνα, στο νησί της Αφροδίτης, την δοκιμαζόμενη από τότε Κύπρο.
Οι χρήστες του facebook έκαναν το θαύμα τους και έφεραν ξανά σε επαφή τους δύο συναγωνιστές, βάζοντας τέλος στις προσπάθειες που για χρόνια έκανε ο κ. Λαζανίτης να εντοπίσει τον κάτοικο του Καστελλίου, ο οποίος είχε μοιραστεί με τον φίλο του από την Κύπρο στιγμές αγωνίας αλλά και χαράς το διάστημα που οι δύο νεαροί τότε άνδρες υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία στη Μεγαλόνησο. Ο κ. Λαζανίτης μίλησε στην «Π», συγκινημένος που κατάφερε να εντοπίσει και να επικοινωνήσει με τον φίλο του Γιώργο Παπαδάκη, θέλοντας παράλληλα να ευχαριστήσει Κρήτες και Κύπριους, οι οποίοι επέδειξαν, όπως τονίζει, μία συγκινητική και μαζική ανταπόκριση στο κάλεσμα για βοήθεια που απηύθυνε.
Το 1974 Έλληνες και Κύπριοι υπηρετούσαν μαζί στα Τεθωρακισμένα στην Κύπρο (21 ΕΑΝ). «Στη μονάδα μου ήμασταν μισοί Κύπριοι, μισοί Έλληνες» τονίζει ο ίδιος και προσθέτει ότι με τον κ. Παπαδάκη γνωρίστηκε τον Ιανουάριο του ’74. Ο κ. Λαζανίτης, ένας άνθρωπος κοινωνικός και φιλόξενος, δεν άργησε να δεθεί και με τους Έλληνες που υπηρέτησαν μαζί του στη Λευκωσία. Μεταξύ αυτών ήταν και ο κάτοικος του Καστελλίου, τον οποίο ποτέ δεν ξέχασε. Ο ίδιος θυμάται ότι στις λιγοστές εξόδους του τότε από τη μονάδα που υπηρετούσε, καλούσε στο σπίτι του κάποιους από τους Έλληνες, ενώ έπαιρνε και τα ρούχα κάποιων από αυτών για να τα πλύνει η μητέρα του.
«Με το Γιώργο κάναμε πολλή και καλή παρέα. Του τηλεφώνησα. Όμως δεν με θυμήθηκε αμέσως, έχουν περάσει άλλωστε και τόσα χρόνια. Στην κουβέντα πάνω όμως, οι μνήμες του επανήλθαν» μας λέει. Θυμήθηκε, όπως αναφέρει, ότι είχε επισκεφτεί και το χωριό του. Οι δύο φίλοι χωρίστηκαν το Πάσχα του 1974, όταν ο Κρητικός τότε φαντάρος μετατέθηκε από τη Λευκωσία στην Αμμόχωστο, «όπου και τον βρήκε ο πόλεμος».
«Θυμηθήκαμε πολλά από τα γεγονότα που ζήσαμε μαζί, θυμηθήκαμε αρκετούς κοινούς μας φίλους» σημειώνει. Ο κ. Παπαδάκης, όπως μας εξηγεί ο κ. Λαζανίτης, του έδωσε μία φωτογραφία του, όταν βρίσκονταν στο χωριό του δεύτερου. «Δεν θυμάμαι εάν του έδωσα κι εγώ φωτογραφία μου, όμως τη δική του την κράτησα».
Η επιθυμία του κ. Λαζανίτη να συναντηθεί με τον κ. Παπαδάκη είχε ως αφετηρία της το γεγονός ότι ο τελευταίος ήταν από τους λίγους Έλληνες που δεν είχαν βραβευθεί από τον κυπριακό σύνδεσμο εφέδρων τεθωρακισμένων για την προσφορά τους στον αγώνα των Κυπρίων το 1974. « Κάθε χρόνο, το μήνα Ιούλιο, επέτειος της εισβολής του Αττίλα, εδώ και πολλά χρόνια, ο σύνδεσμός μας βραβεύει τους Έλληνες συμπολεμιστές μας. Τους δίνουμε μία πλακέτα ως αναγνώριση για το γεγονός ότι πολέμησαν στην Κύπρο και την προσφορά τους στον πόλεμο.
Το 2010 είδαμε ότι δεν είχαμε βραβεύσει, γιατί δεν είχαμε εντοπίσει, τον Γιώργο. Κάπως έτσι ξεκίνησε η προσπάθειά μου να τον εντοπίσω και τελικώς η βοήθεια ήρθε μέσα από facebook και τη συγκινητική ανταπόκριση Κυπρίων και Κρητικών» αναφέρει ο ίδιος και προσθέτει ότι τον είχε αναζητήσει και τη δεκαετία του ‘90 όταν είχε επισκεφθεί τα Χανιά, αλλά δεν τον είχε εντοπίσει. «Δεν ήξερα ότι το επίθετο Παπαδάκης είναι τόσο σύνηθες στο νησί σας» σημειώνει.
Σύμφωνα με τις επισημάνσεις του κ. Λαζανίτη, «περιμένουμε με την πρώτη ευκαιρία τον συμπολεμιστή μας να έρθει στην Κύπρο να τον βραβεύσουμε. Εάν εκείνος δεν τα καταφέρει, θα τον συναντήσω εγώ, το Μάιο που θα έρθω στην νησί σας» καταλήγει.