Ένα σπίτι απόλυτα προσαρμοσμένο στο περιβάλλον μοιάζει το οικοδόμημα σε μορφή μιτάτου ανάμεσα στις καρυδιές, τις μηλιές και τις αχλαδιές στο Λιβάδι του Κρουσώνα. Το σπίτι ανήκει στον Κρουσανιώτη επιχειρηματία Χρήστο Κοντζεδάκη και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Νίκο Σκουτέλη και ολοκληρώθηκε την πρώτη πενταετία του 2000.
Στους χώρους έξω από το σπίτι φιλοξενείται ένας πανέμορφος και πρωτότυπος κήπος με λουλούδια που από όλο τον πλανήτη που βρήκαν την νέα τους πατρίδα στα Κρουσανιώτικα όρη.
Όπως παρουσιάστηκε σε ειδικά περιοδικά και sites ως ένα περίεργο σπίτι της Κρήτης, πρόκειται για μια κατοικία που έχει μιτάτο ακριβώς για την προσαρμογή του στο περιβάλλον καθώς όσα συμβαίνουν γύρω οδήγησαν σε μια σύνθεση από απλούς γεωμετρικούς όγκους και πρίσματα, που βρίσκουν τη θέση τους, ακουμπισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.
Όπως επισημαίνεται: «η αρχέτυπη φιγούρα, αποδίδει μια αυτονομία που τονίζει την ταυτότητα της κάθε μονάδας με διαφορετική λειτουργία και υπογραμμίζεται από τα υλικά επένδυσης. Όλο το σπίτι θέλει να είναι ένα σημείο, το κέντρο του κοίλου εσωτερικού του πυρήνα. Το σημείο-άξονας αποτελεί την εστία, εκεί όπου η τυχαία τάξη και οι σχέσεις των στοιχείων συνθέτουν τον χώρο.
Στη μελέτη συντάχτηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε η όλη σύλληψη να επιδράσει περισσότερο στην συναισθηματική αντίδραση του χρήστη, παρά στην ορθολογική συνείδησή του».
Στον κεντρικό κυκλικό χώρο εντάσσονται οι άλλοι δύο χώροι, ως συμπληρωματικοί, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του σύγχρονου τρόπου ζωής. Μιλάμε για την μονάδα του καθιστικού με το τζάκι, που έχει επενδυθεί εξωτερικά με την τοπική πέτρα και του κάτω υπνοδωματίου-ξενώνα, του οποίου το υλικό επένδυσης της εξωτερικής όψης είναι λωρίδες από μαύρο σίδερο.
Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού Χρήστος Κοντζεδάκης
Σε αυτό τον κεντρικό χώρο της κατοικίας, ως μια μεγέθυνση των μιτάτων, που φιλοξενεί την τραπεζαρία και τον μεγάλο ενιαίο μπάγκο της κουζίνας, δεσπόζει η μεγάλη μεταλλική σκάλα που οδηγεί στον επάνω όροφο. Με ένα μεγάλο άνοιγμα και με το καθιστικό και το τζάκι σε διαφορά επιπέδου τριών σκαλοπατιών, λειτουργεί ως ενιαίος χώρος. Ένας μικρός διάδρομος, πίσω από τον πάγκο της κουζίνας, οδηγεί στο λουτρό και το υπνοδωμάτιο.
Η σκάλα, ακολουθώντας το σκεπτικό των σκληρών επιφανειών στην πλέον φυσική τους μορφή και με την ελάχιστη επεξεργασία, δίνει μια κίνηση στροβίλου που συνεχίζει και έξω, για να τελειώσει στο εξωτερικό παρατηρητήριο στο δώμα και πάλι προς το εσωτερικό από τον κυκλικό φωταγωγό.
Οι τρεις διαφορετικοί όγκοι που συνθέτουν την κατασκευή, ουσιαστικά περιστρέφουν τα επιμέρους στοιχεία γύρω από έναν ιδεατό άξονα που συσχετίζεται με τις θέες, πρώτα με τον κήπο και στη συνέχεια με τις κορυφογραμμές που κλείνουν το οροπέδιο. Ένα ακανόνιστο μονοπάτι τραπεζοειδών σχημάτων μας οδηγεί προς τον κήπο και την είσοδο, όπου εμπλέκονται τα ίδια υλικά κτισίματος με του σπιτιού. Ξαναβρίσκουμε την πέτρα και τη μαύρη λαμαρίνα σε κοίλα και κυρτά, ως κατακερματισμένα τμήματα του σπιτιού.