Εκτός από Άγιο, είχε ψυχραιμία και τσαγανό η Όλγα που εγκλωβίστηκε στον καρτερό

Πώς σώθηκε η 20χρονη φοιτήτρια

Σώθηκε επειδή ήταν ψύχραιμη, έξυπνη και λογική η 20χρονη φοιτήτρια του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ), η μάχη της οποίας να κρατηθεί στη ζωή από ένα… στύλο, συγκλόνισε όσους την είδαν.

Και την είδαν χιλιάδες άτομα μέσα από το βίντεο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και αποτυπώνει την αγωνιώδη της προσπάθεια να μην παρασυρθεί από τα ορμητικά λασπόνερα που λίγο πριν είχαν παρασύρει και έθαψαν το μικρό της αυτοκίνητο.

Η Όλγα, σκέφτηκε ψύχραιμα, «ζύγισε» την κατάσταση και αποφάσισε να εγκαταλείψει το αυτοκίνητό της, πριν αυτό γίνει ο τάφος της. Η νεαρή τριτοετής φοιτήτρια δεν είχε μόνο Άγιο, είχε επίσης μυαλό και κριτική σκέψη, όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος αλλά και από τις σωτήριες κινήσεις που έκανε.

Η κοπέλα, όπως περιέγραψε στην «Π» ο πατέρας της, σώθηκε από δυο κινήσεις που έκανε: να αφαιρέσει τη ζώνη ασφαλείας της, να ανοίξει την πόρτα του συνοδηγού και να βγει από το όχημα όταν κατάλαβε ότι υπάρχει κίνδυνος να παρασυρθεί από τα ορμητικά νερά.

«Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος, γιατί σώθηκε το παιδί μου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ έχω μόνο για  τους διασώστες της ΕΜΑΚ που έσωσαν την κόρη μου, τους αστυνομικούς και όλους όσοι μας βοήθησαν» αναφέρει ο 52χρονος πατέρας της.

Η ίδια βρίσκεται αυτή την περίοδο στην Κρήτη και παρακολουθεί μαθήματα εξ αποστάσεως λόγω της διαμορφωθείσας κατάστασης στα πανεπιστήμια από τον κοροναϊό.

Προχθές, βλέποντας ότι ο καιρός δεν ήταν ακόμη «άγριος», έφυγε από το σπίτι της στην Αμνισό για να πάει να αγοράσει κάποια βιβλία αγγλικών από ένα βιβλιοπωλείο στην Αλικαρνασσό. «Όταν έφυγε το παιδί, απλώς ψιχάλιζε» μας λέει ο πατέρας της.

Η Όλγα έφτασε κάποια στιγμή στα μισά της διαδρομής. Έβλεπε οδηγούς από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας να της αναβοσβήνουν τα φώτα, προειδοποιώντας την ότι κάτι συμβαίνει λίγα μέτρα παρακάτω.

Ήταν και η στιγμή που είχαν ανοίξει οι ουρανοί και η νεροποντή δεν είχε προηγούμενο. «Βλέποντας τις αντιδράσεις άλλων οδηγών, το παιδί σταμάτησε να κινείτε προς την Αλικαρνασσό, όμως εγκλωβίστηκε».

Από εκείνο το σημείο και μετά ξεκίνησε η περιπέτειά της, που ευτυχώς είχε αίσιο τέλος. Η 20χρονη, όταν αποφάσισε να πάρει την τύχη αλλά και τη ζωή της, όπως αποδείχτηκε, στα χέρια της, η στάθμη του νερού ανέβαινε με ταχύτατους ρυθμούς. Σκέφτηκε αστραπιαία και έδρασε με την ίδια ταχύτητα.

Έβγαλε τη ζώνη ασφαλείας, προσπάθησε να κατέβει από την πόρτα του οδηγού, όμως αυτό δεν ήταν δυνατό. Άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και βγήκε έξω από το μάρκας «Άουρις» όχημά της. Η κακοκαιρία δεν είχε ακόμα φτάσει στο αποκορύφωμά της.

Το νερό ήταν μέχρι τα γόνατά της και η κοπέλα, όπως μας περιέγραψε ο πατέρας της, πρόλαβε να γαντζωθεί από την αντηρίδα. Λίγα λεπτά μετά, το όχημά της παρασύρθηκε και βυθίστηκε όλο στη λάσπη.

Δεν φαινόταν και κανείς δεν θέλει να σκεφτεί τι θα είχε γίνει εάν η 20χρονη δεν είχε προλάβει να το εγκαταλείψει.

Είχε αγκαλιάσει το μεταλλικό στήριγμα και περίμενε μία ώρα μέχρι τη στιγμή που την «ασφάλισε» δένοντας τη στο σώμα του με σκοινί, ο διοικητής της 3ης ΕΜΑΚ Κρήτης Σταύρος Καλογιαννάκης.

Την αναζήτησε

Η Όλγα προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τους γονείς της, να τους καθησυχάσει ότι είναι καλά. Όμως είχε χάσει το κινητό της τηλέφωνο στην προσπάθειά της να σωθεί από τους τόνους λάσπης.

Την ίδια ώρα οι γονείς της βλέποντας την κακοκαιρία αλλά και ακούγοντας ότι ο Καρτερός έχει βουλιάξει, ανησύχησαν για το παιδί τους, που ήξεραν ότι είχε φύγει για να πάει στην Αλικαρνασσό.

«Η σύζυγός μου, μου τηλεφώνησε ανήσυχη και με ρωτούσε για το παιδί. Πήρα την κλούβα και βγήκα με κατεύθυνση τον Καρτερό.

Με σταμάτησε όμως η Αστυνομία και δεν πλησίασα, ενώ δεν ήξερα και τι γινόταν στο σημείο, όπου βρισκόταν το παιδί μου» αναφέρει ο πατέρας της και προσθέτει: «όση ώρα γινόταν η διάσωσή της κόρης μου, εκείνη, όπως μας είπε μετά, σκεφτόταν ένα πράγμα.

Μην πάμε και την αναζητήσουμε και κινδυνεύσουμε κι εμείς. Αυτό σκεφτόταν και τη στεναχωρούσε που δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί μας, έχοντας χάσει το τηλέφωνό της. Μετά που τελείωσαν όλα, με κάλεσαν από την ΕΜΑΚ και μου είπαν να μιλήσω με το παιδί μου. Τότε, ήταν που ανάσανα».