Μία από τις σημαντικότερες μορφές της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Ρεθυμνιώτης Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, Στυλιανός, εκοιμήθη χθες, έπειτα από μακρόχρονη ασθένεια. O Στυλιανός Χαρκιανάκης ήταν 83 ετών και τον τελευταίο καιρό έδινε «μάχη» με τον καρκίνο.
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο στις 29 Δεκεμβρίου 1935. Σπούδασε Θεολογία στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από όπου αποφοίτησε το 1958.
Χειροτονήθηκε διάκονος το 1957 και ιερέας το 1958. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη συστηματική Θεολογία και τη Φιλοσοφία της θρησκείας στη Βόννη της Γερμανίας, από το 1958 έως το 1966. Στους διδασκάλους του συμπεριλαμβανόταν ο Καρδινάλιος Γιόζεφ Ράτσινγκερ, ο οποίος αργότερα έγινε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’.
Έγραψε τη διατριβή του στην ιδέα πως η Ορθόδοξη Εκκλησία κατείχε το αλάθητο όταν ενεργούσε από κοινού με συνοδικότητα (π.χ. τα Οικουμενικά Συμβούλια).
Τη περίοδο αυτή, η ιδέα του αλάθητου φαινόταν πως ανήκε αποκλειστικά στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και ήταν εντελώς ξένη στην Ορθόδοξη.
Το 1965, ενώ ολοκλήρωνε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, ανακυρήχθηκε καθηγητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το 1966 ορίστηκε ηγούμενος στη Μονή Βλατάδων στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ιδρυτικό μέλος, στη συνέχεια αντιπρόεδρος και εν τέλει πρόεδρος, του Πατριαρχικού Ινστιτούτου Πατερικών Μελετών στη μονή.
Από το 1969 έως το 1975, δίδαξε συστηματική Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1970, εξελέγη Τιτουλάριος Μητροπολίτης Μιλητουπόλεως (ενώ παρέμενε στην Ιερά Μονή Βλατάδων) ως έξαρχος υπεύθυνος για θέματα που απασχολούσαν τη βόρεια Ελλάδα και το Άγιον Όρος.
Το 1975, ο Στυλιανός Χαρκιανάκης εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας και Έξαρχος Ωκεανίας. Κατέχοντας αυτή τη θέση, συμμετείχε σε αρκετούς διαλόγους μεταξύ της Ορθοδοξίας και άλλων χριστιανικών ομάδων.
Η πλέον περίοπτη θέση που κατείχε ήταν αυτή του αντιπροέδρου του θεολογικού διαλόγου με τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, αλλά και ως αντιπρόεδρος με τις αγγλικανικές ομολογίες.
Δίδασκε Θεολογία και πνευματικότητα στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ από το 1975. Το 1986, αναγορεύθηκε ο πρώτος κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Αγίου Ανδρέα, όπου επίσης κατείχε τη θέση του διδάκτορα στη Συστηματική Θεολογία.
Το 1973, τού απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο Χέρντερ. Επίσης του απονεμήθηκε το Βραβείο Ποίησης από την Ακαδημία Αθηνών το 1980, ως αξιοσημείωτου ποιητή με εκτενή βιβλιογραφία.
Το 1985 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ από το Πανεπιστήμιο του Λούμπλιν στη Πολωνία. Ακόμη, ένα από τα ποιήματά του, το «Μετά Εφιάλτου», μελοποιήθηκε από τον Κώστα Τσικαδέρη. Το 2014 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Σε δήλωση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα εξής: Ο Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός είχε γύρω του τέσσερις βοηθούς Επισκόπους, δύο εις την Μελβούρνη έναν εις το Σίδνεϊ και έναν εις την Αδελαΐδα και με πολλούς άλλους κληρικούς, φυσικά, προσπαθούσε να εξοικονομήσει τα πράγματα, διότι όταν μετέβη εκεί βρήκε ένα σχίσμα, τους λεγομένους κοινοτικούς.
Ευτυχώς, αυτό το σχίσμα εξέλιπε στην Μελβούρνη και στο Σίδνεϊ, όμως εξακολουθεί δυστυχώς να υπάρχει εις την Αδελαΐδα όπου ο αδελφός Άγιος Δορυλαίου κ. Νίκανδρος αγωνίζεται να επουλώσει αυτήν την πληγήν του σχίσματος. Τώρα, με την κοίμησιν του Αρχιεπισκόπου Στυλιανού δημιουργούνται νέες συνθήκες, η Μητέρα Εκκλησία, η Αγία και Ιερά Σύνοδος, θα προσπαθήσει να λάβει τας καλυτέρας αποφάσεις».