Αίτημα για να δοθεί άδεια από το Λιμεναρχείο Ηρακλείου ώστε να γίνει ωρίμανση φιαλών κρασιού στον βυθό της θάλασσας υπέβαλε πριν λίγες ημέρες ο Ηρακλειώτης δύτης Θοδωρής Σφαντός.
Πρόκειται για μια σκέψη του 62χρονου δύτη, ο οποίος είδε ότι ανάλογα project έχουν γίνει με επιτυχία, αλλά κυρίως με εκπληκτικά αποτελέσματα για την ποιότητα του οίνου σε χώρες του εξωτερικού, οι οποίες προώθησαν το προϊόν τους, έχοντας τεράστια απήχηση αλλά και κέρδη για τους επιχειρηματίες – οινοπαραγωγούς που τόλμησαν κάτι τέτοιο.
«Σε χώρες όπως η Κροατία, η Ιταλία, η Ισπανία, αλλά και αλλού, έχει γίνει αυτή η διαδικασία και το προϊόν που ωριμάζει στον βυθό της θάλασσας είναι εκπληκτικό» αναφέρει στην «Π» ο κ. Σφαντός.
Ο ίδιος τονίζει ότι βρίσκεται ήδη σε επαφές με οινοπαραγωγούς του νησιού, οι οποίοι του έχουν δώσει το «πράσινο φως», πιστεύοντας και οι ίδιοι ότι η ωρίμανση στο βυθό της θάλασσας θα απογειώσει τον ούτως ή άλλως εξαιρετικής ποιότητας κρητικό οίνο.
«Είμαι δύτης και ξέρω καλά τη θάλασσά μας. Σε πρώτη φάση σκέφτομαι να γίνει μια δοκιμή και αναλόγως το αποτέλεσμα, να προχωρήσουμε πιο δυναμικά και σε μεγαλύτερες ποσότητες» σημειώνει ο κ. Σφαντός και προσθέτει: «Η σκέψη είναι να βυθιστούν σε συγκεκριμένο σημείο περίπου 100 μπουκάλια τοπικού οίνου.
Λόγω της δουλειάς μου, μπορώ να παράσχω και φύλαξη, ώστε οι φιάλες να μην κλαπούν ή να μην χαθούν. Προσωπικά πιστεύω από την έρευνα που έχω κάνει και από όσα γνωρίζω ότι οι συνθήκες στον βυθό βοηθούν ώστε να προκύψει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Στον βυθό η θερμοκρασία είναι σταθερή, υπάρχει λιγότερος φωτισμός, γενικότερα υπάρχει αυτό που χρειάζεται για να ωριμάσει σωστά το κρασί».
Ο κ. Σφαντός δε θέλησε να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για το σχέδιό του, λέγοντας ότι εφόσον δοθεί η σχετική άδεια όλα θα κυλήσουν ομαλά και σύμφωνα με τον νόμο. «Η σκέψη είναι η βύθιση να ξεκινήσει από τα δέκα έως τα 60 μέτρα, όμως δεν μπορώ να αναφέρω περισσότερα στοιχεία» σχολίασε.
«Θέλουμε διευκρινίσεις» αναφέρει το Λ.Σ
Στελέχη του Λ.Σ ανέφεραν στην «Π» ότι το αίτημα εστάλη πριν από περίπου ένα μήνα, όμως δεν έχει εγκριθεί ακόμα. «Το αίτημα εξετάζεται. Υπάρχουν σημεία που πρέπει να διευκρινιστούν, όπως για παράδειγμα η θέση που θα γίνει η βύθιση. Κι αυτό γιατί εκτός από εμάς, υπάρχουν κι άλλες υπηρεσίες που θα πρέπει να αποσταλεί σχετικό αίτημα για να εγκριθεί.
Ζητάμε επίσης διευκρινίσεις για το αγκυροβόλιο της εγκατάστασης, τη χρονική διάρκεια, το υλικό των συσκευασιών για το εάν υπάρχουν χημικά αποδεκτές ύλες, αλλά κι άλλα ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί ακόμη» ανέφερε στέλεχος του Λ.Σ.
Μεγάλη αξία
Σε παλαιότερο δημοσίευμα του περιοδικού «Αθηνόραμα» είχε γίνει αφιέρωμα στη διαδικασία ωρίμανσης του κρασιού στον βυθό αλλά και για φιάλες κρασιού που βρίσκονταν στις κάβες ναυαγίων.
Ξεχωριστό παράδειγμα είναι το ναυάγιο της Βαλτικής που έγινε πριν 200 περίπου χρόνια κι απ’ το οποίο ανασύρθηκαν 168 φιάλες σαμπάνιας, κάποιες από αυτές πουλήθηκαν σε δημοπρασία σε τιμές που έφτασαν τα €15.000. Από τον Τιτανικό μέχρι στιγμής έχει επιτραπεί μόνον να φωτογραφηθούν οι φιάλες κρασιού που μετέφερε λόγω του περιπλεγμένου νομικού καθεστώτος ιδιοκτησίας.
Σε άρθρο δημοσιευμένο το 1828 στο περιοδικό «Philosophical Magazine» γίνεται μια προσπάθεια να ερμηνευτεί γιατί κάποιες φιάλες από βυθισμένα πλοία βρέθηκαν με ανέπαφο το φελλό αλλά γεμάτες με θαλασσινό νερό αντί για κρασί.
Πώς επηρεάζει το νερό την παλαίωση
Παλαίωση είναι το αποτέλεσμα των μεταβολών που φέρνει το πέρασμα του χρόνου στα συστατικά του κρασιού. Σημαντικό ρολό παίζει η επαφή του οξυγόνου με το κρασί. Οξείδωση του κρασιού είναι το αποτέλεσμα της βίαιης επίδρασης του οξυγόνου σε αυτό. Η παλαίωση στο βαρέλι (αργή οξείδωση) οφείλεται στο λιγοστό οξυγόνο που περνάει από το ξύλο. Η παλαίωση του κρασιού (αναγωγική) μέσα στη γυάλινη φιάλη επηρεάζεται από την ελάχιστη παρουσία οξυγόνου, που με πολύ κόπο καταφέρνει να περάσει από το φελλό.
Όσο καλά και να κλείσουμε μια φιάλη κρασιού το κρασί θα παλιώνει, δηλαδή θα μεταβάλλεται, περνώντας από ένα βέλτιστο, μέχρι τελικής πτώσεως. Για τον λόγο αυτό ακόμη και στη θάλασσα το κρασί συνεχίζει να παλιώνει, ίσως με διαφορετικό τρόπο από ό,τι στη στεριά, εξαιτίας της παντελούς (;) απουσίας οξυγόνου. Ερωτηματικά που θα λυθούν ίσως στο μέλλον.
Η παλαίωση (αργή οξείδωση στη φιάλη) θεωρείται, από την εμπειρία, ότι πρέπει να γίνεται σε σταθερή θερμοκρασία 13 βαθμών Κελσίου, σε απόλυτο σκοτάδι και απουσία κραδασμών. Στη θάλασσα για να έχουμε 13 βαθμούς πρέπει να φτάσουμε τα 400 μέτρα. Να σημειωθεί ότι στην ξηρά η ελάχιστη θερμοκρασία που μπορούμε να επιτύχουμε σε εύκρατο κλίμα είναι 17 βαθμοί. Πιο κάτω έχουμε αύξηση της θερμοκρασίας, αφού αρχίζουμε να πλησιάζουμε τον διάπυρο πυρήνα της Γης.
Επιστημονικά αποτελέσματα από την σύγκριση δειγμάτων δεν φαίνεται να υπάρχουν.