Ο Ζαχάρης Φασουλάς, ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Νίκου Ξυλούρη κι ένας από τους πιο σημαντικούς λαουτιέρηδες, έφυγε προχθες σε ηλικία 82 ετών.
Φίλοι και συγγενείς θα του πουν το τελευταίο “αντίο” σήμερα Πέμπτη στις 10 το πρωί, στην Παναγία στο Τσαλικάκι.
Ο Ζαχάρης Φασουλάς γεννήθηκε στ’ Ανώγεια το 1936 και όπως τονίζει το δισκοπωλείο, “Ο Ζαχάρης Φασουλάς είχε συνεργαστεί με όλους τους Ανωγειανούς καλλιτέχνες της εποχής του αλλά κυρίως αφιερώθηκε για χρόνια δίπλα στον Νίκο Ξυλούρη. Αφήνει πίσω του βαριά κληρονομιά, μιας και το παίξιμό του στο λαούτο ήταν χαρακτηριστικό και αγαπήθηκε πολύ”.
“Πάντα είμαστε μαζί. Αυτός τραγούδι – έλεγε σε παλαιότερη συνέντευξή του στην Ανωγή και στον Γιώργο Καλογεράκη για τον Νίκο Ξυλούρη – εγώ λαούτο αλλά ήτανε και η ορχήστρα. Στο τέλος του προγράμματος έπαιζε ο Νίκος λύρα και γινότανε χαμός.
Κατεβαίναμε και στην Κρήτη και κάναμε συναυλίες. Μια φορά σε μια συναυλία, στου Εργοτέλη το Γήπεδο, εγκρέμισε ο κόσμος τσι πόρτες. Συναυλίες εκάναμε πολλές.
Με τον Ξαρχάκο, με τον Λεοντή, γράψαμε τότε και το «Καπνισμένο Τσουκάλι», τα «Αντιπολεμικά» με το Κόκοτο, τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» με τον Μαρκόπουλο, γράψαμε πολλούς δίσκους. Εκάναμε είκοσι χρόνια μαζί. Εκάναμε και μια καλοκαιριά με την Κωχ, τον Ανδρεάδη και ο Νίκος στην Πλάκα σ’ ένα οικόπεδο. Σε μια μάντρα ρημαγμένη, την καθαρίσανε και παίζαμε μέσα.
Εκεί ήτανε που έγινε το σώσε. Μέσα στη δικτατορία κι αυτό. Το ’χε ένας Ζαχαρόπουλος και το μαγαζί είχε μια είσοδο. Και είχε ένα τσακουμά σοκάκι, ένα στενό εκατό μέτρα.
κόσμος περίμενε ν’ αδειάσει όλο το μαγαζί, να φύγουνε όλοι για να μπούνε αυτοί που περιμένανε. Αυτό γινότανε κάθε βράδυ. Θυμάμαι που μας έδινε διπλά μεροκάματα ο Ζαχαρόπουλος”.