Γιατί το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ηρακλείου αποφάσισε, αν και στο στάδιο της διάσκεψης για την έκδοση ετυμηγορίας στην υπόθεση θανάτου της 4χρονης Μελίνας, να διακόψει για τις 15 Ιανουαρίου και να ζητήσει τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης προκειμένου να απαντηθούν κρίσιμα ιατρικά ζητήματα;
Ήταν μία εξέλιξη που αιφνιδίασε τους πάντες και κυρίως τους γονείς του άτυχου παιδιού. Ήταν προετοιμασμένοι ψυχολογικά να ακούσουν την απόφαση του δικαστηρίου και τώρα αναπόφευκτα παρατείνεται η αγωνία τους.
Από την άλλη η εξέλιξη αυτή καταδεικνύει ότι οι τρεις δικαστές έχουν ακόμα σοβαρά ερωτηματικά, τα οποία δεν απαντήθηκαν στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας. Δεν είναι γιατροί και εκεί έγκειται η δυσκολία εκδίκασης τέτοιων υποθέσεων που αφορούν ιατρικά λάθη, αμέλειες και παραλείψεις αλλά ούτε και Θεοί. Είναι σαφές ότι δεν θέλουν να πάρουν μία απόφαση ελαφριά την καρδιά.
Παλεύουν και αγωνιούν να εκδώσουν μία δίκαιη απόφαση, αναλογιζόμενοι αφενός ότι χάθηκε ένα παιδί και μία οικογένεια ζητά δικαίωση, αφετέρου στο εδώλιο κάθεται μία αναισθησιολόγος που ισχυρίζεται με σθένος ότι έκανε παραπάνω απ’ όσα προβλέπονται για να σώσει το κοριτσάκι, όμως ήταν πάνω από τις δυνάμεις και την επιστήμη της λόγω της σπάνιας αλλεργικής αντίδρασης που παρουσίασε στο χορηγούμενο αντίδοτο της νάρκωσης.
Το δικαστήριο έχει συντάξει μία λίστα με έξι κρίσιμα ερωτήματα και υπο-ερωτήματα, τα οποία καλούνται να απαντήσουν εμπειρότατοι γιατροί, οι οποίοι και διορίστηκαν από το δικαστήριο στη διάρκεια της διάσκεψης. Πρόκειται για έναν κορυφαίο καθηγητή καρδιολογίας, μία επίκουρη επιμελήτρια ιατροδικαστικής και έναν αναισθησιολόγο, διευθυντή αναισθησιολογικής κλινικής.
Μεταξύ άλλων, το δικαστήριο ζητά επιστημονικά τεκμηριωμένες απαντήσεις:
-αν η Μελίνα μεταφέρθηκε νεκρή ή ζωντανή από το Βενιζέλειο στο ΠΑΓΝΗ, με βάση τα έγγραφα της δικογραφίας.
– σε περίπτωση αλλεργικής αντίδρασης σε ένα παιδί στην ηλικία και στα κιλά της Μελίνας, με συμπτώματα έντονου και επιμένοντα βρογχόσπασμου, υποξυγοναιμίας, υπότασης, βραδυκαρδίας και σοβαρής αιμοδυναμικής κατάρρευσης, ενδείκνυται η χορήγηση αδρεναλίνης; Και αν ναι, σε ποια δόση και με ποιο τρόπο, ενδομυϊκά ή ενδοφλέβια, και με ποιο ρυθμό;
-με βάση το κατηγορητήριο στο παιδί χορηγήθηκε δεκαπλάσια ποσότητα αδρεναλίνης από την ενδεδειγμένη και χορηγήθηκε ενδοφλέβια και όχι ενδομυϊκά.
Το δικαστήριο ζητά να μάθει σε περίπτωση που πράγματι κριθεί υπερβολική η χορηγούμενη δόση αδρεναλίνης για την αντιμετώπιση του πρώτου επεισοδίου: 1ον αν επηρέασε αρνητικά την αποτελεσματικότητα (δράση) της αδρεναλίνης για την λύση-αποκατάσταση του βρογχόσπασμου και 2ον αν επιβάρυνε την καρδιακή λειτουργία.
-σε περίπτωση επιβάρυνσης της καρδιακής λειτουργίας λόγω χορηγήσεως υπερβολικής δόσης αδρεναλίνης, πότε, με ποιον τρόπο και με ποια συμπτώματα θα εκδηλωνόταν η επιβάρυνση αυτή.
-αν εκτός από την αδρεναλίνη, θα έπρεπε να χορηγηθεί και βρογχοδιασταλτικό (aerolyn) για τη λύση του βρογχόσπασμου
-αν με βάση τα έγγραφα της δικογραφίας και τα αποτελέσματα των εξετάσεων «αερίων αίματος» προκύπτει ότι δεν είχε γίνει επαναδιασωλήνωση της 4χρονης μετά την αποσωλήνωση της με το πέρας του χειρουργείου και το πρώτο επεισόδιο που εμφάνισε μέχρι την ώρα 10.33.