«Είναι ωραία να τελειώνεις! Ξεκίνημα από Μονή Τοπλού και τερματισμός στον Μπάλο Χανίων, διέσχισα όλη την Κρήτη καλύπτοντας απόσταση 541 χιλιόμετρων, πολύ δύσκολο εγχείρημα γι’ αυτή την εποχή με τόση ζέστη, αλλά το απόλαυσα στο μέγιστο. Διέσχισα την Κρήτη που αγαπώ, την Κρήτη μου!
Γνώρισα Ανθρώπους που με εντυπωσίασαν, απλούς, που μου πρόσφεραν, χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα και τους ευχαριστώ, που έτυχαν στο διάβα μου»: διαβάζω τα λόγια, με τα οποία ανακοίνωσε την επιτυχή κατάληξη του δύσκολου εγχειρήματος της διάβασης του ευρωπαϊκού μονοπατιού (Ε4)* της Κρήτης μέσα σε 16 μόνο μέρες (από 26 Ιουνίου ως 11 Ιουλίου) ο Θανάσης Κολοτούρος, μέλος του Δ.Σ. του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου!
Δεν είναι μικρό το κατόρθωμα αλλά ούτε και τυχαίος ο Θανάσης: μέλος σχεδόν όλων των Ορειβατικών Συλλόγων του Νομού Λασιθίου εδώ και μια δεκαετία, έδειξε νωρίς την αγάπη του για την ορειβασία και τη φύση, κάτι που σε συνδυασμό με τις φυσικές του δυνατότητες, τον οδήγησαν γρήγορα πολύ ψηλά είτε στην ανάβαση σε χιονισμένο πεδίο είτε στο ορεινό τρέξιμο και δεν είναι λίγες οι πεζοπορίες του, που εμείς οι υπόλοιποι δεν θαυμάσαμε και δεν κρυφοζηλέψαμε!
«Ξεκίνησα απ’ το Τοπλού –δεν είναι ακριβώς Ε4, αλλά με βόλευε- (ο Θανάσης είναι κάτοικος Σητείας, να πούμε εδώ!). Ξεκινούσα πάντα χαράματα 5-6 η ώρα και περπατούσα ως το μεσημέρι. Τις ζεστές ώρες ξεκουραζόμουν σε μέρη σκιερά και το απόγευμα ξεκινούσα πάλι, ώσπου να βραδιάσει. Σε γενικές γραμμές ήξερα από πριν, που θα ξεκουραζόμουν. Σαν ορειβάτης είχα ήδη περπατήσει κατά διαστήματα και περιστασιακά το μεγαλύτερο μέρος του μονοπατιού κι ήξερα τις ιδιομορφίες του τοπίου –αυτό βοήθησε σίγουρα.
Έπειτα δημιούργησα ένα πλάνο, έψαξα τα χιλιόμετρα, τις διαδρομές, τα μέρη ξεκούρασης, διανυκτέρευσης, φαγητού, ανεφοδιασμού, ακόμα και τις πηγές φρέσκου νερού στον δρόμο. Ήμουν τυχερός και το πλάνο μού βγήκε», μου λέει, καθώς τον πήρα τηλέφωνο να τον συγχαρώ. Όσοι όμως τον γνωρίζουν θα σου πουν ότι είναι οργανωμένος, σοβαρός κι αφοσιωμένος στον στόχο του. Ξέρουν πως αυτό δεν είναι τύχη, αλλά μακρύς και χρονοβόρος σχεδιασμός και μελέτη. «Είναι πολύ σημαντικός ο σχεδιασμός» λέει και συμβουλεύει να μην μπαίνει κανείς στον δρόμο χωρίς αυτόν, γιατί μπορεί να αποβεί επικίνδυνο.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο σημείο της διαδρομής τον ρωτάς. «Σίγουρα η απόσταση από Αγία Ρούμελη προς Σούγια, έχει πολλά ανεβοκατεβάσματα με υψομετρική διαφορά και σημεία εκτεθειμένα κι επικίνδυνα. Αλλά κι από Ασίτες ως Λιβάδεια, επειδή έχει πολλές βουνοκορφές, πάνω από 2.000 μέτρα υψομετρική διαφορά κι αυτή με εξοπλισμό ως και 20 κιλά, που κουβαλάς».
Μα πώς και ξεκίνησε τέτοια εποχή με τέτοια ζέστη; «Είχα προγραμματίσει να κάνω το ταξίδι Μάιο, αλλά μου το χάλασαν οι εκλογές.
Εκτός από τη ζέστη επιβαρυντικό είναι και το νερό που κουβαλάς μαζί σου καλοκαιριάτικα. Ήταν μέρες που κάλυψα και 50 χιλιόμετρα σε μια μέρα!». Κάποια απρόοπτα, που θυμάται; «Μόνο μια φορά στον Σελάκανο αναγκάστηκα να κοιμηθώ έξω στο κρύο και τον αέρα –κουβαλούσα μόνο έναν υπνόσακο-, καθώς ήταν ήδη 8 η ώρα και δεν προλάβαινα να φτάσω κάπου πιο ‘προστατευμένα’.
Στο οροπέδιο Λασιθίου πάλι έτυχε να είναι κλειστή η ταβέρνα κι έμεινα χωρίς φαγητό, αλλά πήρα τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη, που όταν άκουσε τι κάνω, μου έφερε φαγητό με το αγροτικό. Γενικά ευχαριστώ όλους αυτούς τους ανθρώπους, που συνάντησα στο δρόμο μου και μου πρόσφεραν από νερό, φαγητό, διαμονή, παρέα ή και έστω κάποια ενθαρρυντικά λόγια, πολύ σημαντικά για μένα και μου έδωσαν δύναμη να συνεχίσω».
Αποδελτιώνοντας τις φωτογραφίες από τη διαδρομή, που πόσταρε κάθε μέρα ο Θανάσης –δεινός φωτογράφος επίσης-, συγκλονίζεσαι από την ποικιλία της γεωμορφολογίας του νησιού μας: αμμοθίνες ή βραχοσχηματισμοί, κρυφές παραλίες, ερημωμένα ξωκλήσια, ρυάκια, κοιλάδες και φαράγγια, δύσβατες λαγκαδιές, δάση, γυμνές κορυφές βουνών, κοπάδια αιγοπροβάτων, αρχαιολογικοί χώροι, γραφικά χωριά, αυλές νοικοκυρεμένες και κηπούλια, φιλόξενοι κάτοικοι: «η Κρήτη, που αγαπώ, η Κρήτη μου», επαναλαμβάνω τα λόγια του!
Διαβάζοντας τα σχόλια κάτω από τα ποστ δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις ότι οι πρώτοι που έσπευσαν να τον ενθαρρύνουν είναι εκείνοι, που είχαν ήδη κάνει τη διάσχιση του Ε4 Κρήτης: η Κων/να Αρετάκη από τη Ζάκρο κι ο Μπάμπης ο Φαλαγκάρας, που πραγματικά ‘το πήρε απάνω του’ ! Δεν είναι τυχαίο, είναι αυτοί που ξέρουν τι κόπο θέλει και τι κουράγιο, για να πραγματοποιήσεις ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα!
Οι υπόλοιποι του εύχονται «καλή δύναμη, καλό κουράγιο, τον επαινούν για τις ωραίες φωτογραφίες, που ‘μας κάνουν να ταξιδεύουμε μαζί σου’, άλλοι τον καλωσορίζουν όταν περνά από την περιοχή τους, άλλοι εκφράζουν το θαυμασμό τους κι άλλοι του εύχονται ‘καλό τερματισμό’.
Πολύ περισσότερα βέβαια τα μηνύματα επιβράβευσης μετά την ολοκλήρωση του στόχου. Κι εμείς με τη σειρά μας, σαν Ορειβατικός Αγίου Νικολάου θα θέλαμε να τον συγχαρούμε για την επιτυχία του και να του ευχηθούμε …«Καλή Συνέχεια», γιατί σίγουρα δεν θα μείνει σε αυτό! Φίλε Θανάση, να είσαι γερός και δυνατός, να κάνεις πολλά ταξίδια ακόμα, να δεις μέρη που αγαπάς, να συναντήσεις ανθρώπους αυθεντικούς!
*Το Ε4, για όσους δεν ασχολούνται με πεζοπορία, είναι ευρωπαϊκό πεζοπορικό μονοπάτι που διασχίζει πολλές χώρες της Ευρώπης, ανάμεσά τους και την Ελλάδα και τερματίζει στην ανατολική Κρήτη. Βασίζεται σε παλιά μονοπάτια, τα οποία ενώνει.
Είναι ένας αγαπητός στόχος πολλών πεζοπόρων όσο και τουριστών, επειδή είναι καθαρισμένο και καλά σηματοδοτημένο.
Περισσότερες φωτογραφίες, πληροφορίες, σχέδιο διαδρομής στο blog του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου:
ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ.