Ο επί 17 χρόνια δραπέτης της Αλικαρνασσού

Για να γλιτώσει τους βιασμούς από τον βαρυποινίτη, με τον οποίο μοιράζονταν το ίδιο κελί στην Αλικαρνασσό, δεν επέστρεψε στη φυλακή ύστερα από άδεια που πήρε ο κρατούμενος που προσπάθησε, αν και φυγάς, να κάνει καριέρα στις πίστες και τα τηλεοπτικά πλατό.

Αυτό τουλάχιστον υποστήριξε ο 43χρονος σήμερα, μιλώντας στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου στο ΣΚΑΪ.

Ο φυγάς που έκανε όλα αυτά τα χρόνια τον τραγουδιστή και τον παρουσιαστή, αναφερόμενος στο πώς οδηγήθηκε στη φυλακή είπε: «Το αδίκημα συνέβη το 1999 όταν ήμουν 23 ετών και το 2002 φυλακίστηκα μετά από τελεσίδικη ποινή φυλάκισης περίπου τεσσάρων ετών.

Μπαίνοντας στη φυλακή ξεκίνησα να εργάζομαι. Το αδίκημα είναι γνωστό και δεν θέλω να αναφερθώ για αυτό που έκανα τότε. Η Δικαιοσύνη καλά έκανε και με καταδίκασε, καθώς αυτή είναι η δουλειά της, αφού είχα μπλέξει με παρέες που δεν έπρεπε.

Με έστειλαν στην πιο σκληρή φυλακή και δεν το κατάλαβα ποτέ αυτό. Ήταν μια φυλακή που υπήρχαν μόνο βαρυποινίτες. Με έβαλαν στο ίδιο κελί με έναν Κρητικό που εξέτιε ποινή δις ισόβια για τη δολοφονία τεσσάρων ανθρώπων».

Όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους παραβίασε τους όρους της άδειάς του και απέδρασε, σε εμφανή συναισθηματική φόρτισε είπε: «Την πέμπτη μέρα στη φυλακή βαρυποινίτης ήρθε στο κρεβάτι μου.

Γυρίζω πίσω το χρόνο και αυτό μου κάνει κακό. Έκανα καιρό ψυχανάλυση για να το ξεπεράσω, δεν θέλω να το συζητάω αλλά πρέπει. Την πέμπτη μέρα που ήμουν στη φυλακή ο βαρυποινίτης που μοιραζόμασταν το κελί ήρθε στο κρεβάτι μου…

Καταλαβαίνετε τι περνούσα πάνω από έναν χρόνο στη φυλακή και δεν μπορούσα να αντιδράσω γιατί ήταν βαρυποινίτης. Μου έλεγε να μην πω τίποτα σε κανέναν. Και άλλα παιδιά με συμβούλευσαν να μην μιλήσω και να μην πάω το θέμα στο πειθαρχικό.

Αν σου βγει το όνομα στη φυλακή ότι είσαι “ρουφιάνος” θα σε ακολουθεί και έξω από τη φυλακή» και συμπλήρωσε ο τραγουδιστής φυγάς: «Μοναδικό όπλο που είχα ήταν η άδεια. Δεν ήθελα να αποδράσω…

Όταν όμως μου έδωσαν την άδεια και βγήκα έξω, ανάσανα και δεν ήθελα να γυρίσω μέσα γιατί ήξερα τι θα συμβεί και πάλι. Ή θα γύριζα πίσω και θα ανεχόμουν την κατάσταση ή θα τον σκότωνα και θα ήμουν ακόμα στη φυλακή.

Αν αυτό συνέβαινε στις μέρες μας, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Ο βιασμός είναι έγκλημα, πολύ μεγάλο έγκλημα και ο λόγος που έγινα δημοσιογράφος ήταν για να καταφέρω να αντιμετωπίσω και να αναδείξω το θέμα…».