Ανάστατοι και πικραμένοι οι κάτοικοι ζητούν από τον Μικρασιάτη Αρχιεπίσκοπο κ. Ευγένιο ν’ αφουγκραστεί την αγωνία τους

Οι καμπάνες σίγησαν χθες στο όμορφο προσφυγοχώρι των Δαμανίων  και μάταια οι πιστοί περίμεναν ν’ ανοίξουν οι θύρες του Ιερού  Ναού  του Τιμίου Σταυρού για να εκκλησιαστούν.

Η αναστάτωση που επικρατεί έκτοτε στους κατοίκους  είναι το   ίδιο μεγάλη με την  πίκρα που νιώθουν, αφού οι αλλαγές που έγιναν  στην κοντινή Μονή Επανωσήφη τούς στέρησε τον πατέρα Φιλάρετο   που τα τελευταία 25 τουλάχιστον  χρόνια ιερουργούσε  στην εκκλησία που με τόσο  κόπο έκτισαν οι πρόγονοι τους που  ήρθαν  από την Μικρά Ασία για να ρίξουν ρίζες  στην εύφορη γη του Μονοφατσίου.

Οι κάτοικοι ζητούν μετ’ επιτάσεως  ιερέα για να ιερουργεί  στα Δαμάνια, αφού ο «δικός τους παπάς»  όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν τοποθετήθηκε σε άλλο χωριό, στην  θέση του νεοεκλεγέντος Ηγουμένου στο Μοναστήρι του Επανωσήφη.

Χωρίς παπά το προσφυγοχώρι των Δαμανίων
Ανάστατοι και πικραμένοι οι κάτοικοι ζητούν από τον Μικρασιάτη Αρχιεπίσκοπο

Όπως είναι γνωστό πριν λίγες ημέρες  ο  Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Κασιμάτης εξελέγη, παμψηφεί, νέος ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη. Η θέση του ηγούμενου παρέμενε κενή, μετά την ανάθεση των καθηκόντων του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης στον Πανοσιολ. Αρχιμ. Βαρθολομαίο Βογιατζόγλου, που υπηρέτησε τη θέση για πάνω από 19 χρόνια.

Όπως λένε οι κάτοικοι  σταδιακά  έκλεισαν τα σχολεία του χωριού, πράγμα που είχε και έχει μεγάλο αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία η οποία δεν αντέχει  να δεχτεί άλλο ένα χτύπημα  για την περαιτέρω ερήμωσή του.

Όταν οι πρόσφυγες πρόγονοι τους εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, το μόνο κοινό που ίσως είχαν με τους γηγενείς Κρητικούς ήταν η πίστη και η θρησκεία τους που την διαφύλαξαν ως κόρη οφθαλμού στην χαμένη τους πατρίδα και με χίλιες δυσκολίες  έφεραν στη γη που τους δέχτηκε μερικά   λιγοστά θρησκευτικά κειμήλια.

«Τα Δαμάνια -λένε-είναι τώρα   πραγματικά ένα έρημο χωριό όπως όταν πρωτοήρθαν οι πατέρες μας κι οι μητέρες μας από την Μικρά Ασία και με πολύ κόπο δημιούργησαν τον Ναό όπου είναι πλέον το μοναδικό μέρος που είχε ζωή τις Κυριακές και τις μεγάλες γιορτές, όπου όλοι μαζί συγκεντρωνόμασταν».

Το ζήτημα όμως  δεν είναι μόνο λόγω καταγωγής ή του  έντονου θρησκευτικού αισθηματος που διακατέχει τους κατοίκους.

Η  Ενορία Δαμανίων, παρόλο που είναι μικρή, εξυπηρετεί ανάγκες των Δαμανιανών που παρόλο που έχουν μετοικήσει στο Ηράκλειο,  έρχονται στο χωριό για την εκκλησία που τους δένει με τις ρίζες τους.

Τώρα όλοι, τόσο αυτοί  που μένουν στο χωριό, όσο  κι αυτοί που  έρχονταν κάθε Κυριακή, θεωρούν ότι είναι η χαριστική βολή για τα Δαμάνια αφού όπως πιστεύουν  αρχικά   θα έρχεται εφημέριος στο χωριό  Κυριακή παρά Κυριακή κι ούτε καν σε όλες τις γιορτές, μέχρι αραιά και που να χτυπά η καμπάνα. Κάτι που δεν πρόκειται να δεχτούν.

Επιπλέον κανείς δεν τους ενημέρωσε για τις εξελίξεις όπως λένε, κάνοντας την πίκρα τους ακόμα πιο έντονη.

Γι’ αυτό τις επόμενες ημέρες θα επιδιώξουν συνάντηση για να ενημερωθούν από τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ευγένιο. Άλλωστε όπως υπενθυμίζουν και οι δικοί του άνθρωποι,  η οικογένειά του ήρθαν ως  πρόσφυγες στο νησί.

«Δεν θα ξεχάσουμε- λένε- ότι ενθρονίστηκε κρατώντας το Μικρασιατικό κειμήλιο της οικογένειάς του. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι θα αγκαλιάσει το θέμα μας και δεν θ’ αφήσει το προσφυγοχώρι μας να ερημώσει ακόμα πιο πολύ, αλλά θα καταλάβει ως γιος προσφύγων καλύτερα από τον καθένα την ανάγκη μας να λατρεύουμε τον Θεό».