Δημιουργικός, οραματιστής, ευγενής, σεμνός, ακέραιος.
Ο τόπος που γεννήθηκε και αγάπησε βαθιά αποχαιρετά σήμερα έναν σπουδαίο Κρητικό, έναν μεγάλο Έλληνα, μα πάνω απ’ όλα έναν σπάνιο άνθρωπο.
Όλοι όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, να συνεργαστούν μαζί του, να παίξουν παρέα το αγαπημένο του άθλημα, το γκολφ, ξέρουν καλά ότι ο αυτοδημιούργητος, κορυφαίος αυτός επιχειρηματίας πορεύτηκε στη ζωή με οδηγό το ήθος.
Ο Θεόδωρος Βασιλάκης, με καταγωγή από την Τύλισο, που μεγάλωσε στο κέντρο του Ηρακλείου και πιτσιρικάς κουβαλούσε τενεκέδες με τα καύσιμα που πουλούσε ο πατέρας του σ’ ένα μαγαζί στο Καμαράκι, ποτέ δεν ξέχασε τον τόπο του, ποτέ δεν λησμόνησε τους φίλους του.
Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που είχε δώσει στη ζωή του, είχε μιλήσει στην “Π” για τους παιδικούς του φίλους αλλά και για εκείνα που θεωρούσε σημαντικά στη ζωή.
Τότε, τον Μάρτιο του 2001, μας είχε πει: “Εγώ βαθμολογώ τον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τις πράξεις του, δεν είμαι των λόγων, είμαι των έργων”. Ήταν η εποχή που είχε μπει σ’ αυτόν τον δύσκολο, απαιτητικό και άγνωστο, πριν λίγους μήνες, σ’ εκείνον επιχειρηματικό χώρο των αερομεταφορών και σε διάστημα μικρότερο των δύο χρόνων κατόρθωσε να δημιουργήσει έναν αεροπορικό κολοσσό.
Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από εκείνη την συνέντευξη:
“Ο αυτοσκοπός μου είναι η δημιουργία, όχι το χρήμα”
– Είστε ένας άνθρωπος αυτοδημιούργητος που ξεκίνησε από αντιπρόσωπος και εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους και πιο πλούσιους Έλληνες επιχειρηματίες. Σ’ έναν νέο άνθρωπο που τώρα ξεκινάει με όνειρα την επαγγελματική του πορεία τι συμβουλές θα του δίνατε για να πετύχει;
– Καταρχήν δεν είμαι από τους πιο πλούσιους Έλληνες και αυτή η λέξη με ενοχλεί και λίγο γιατί σε όλες μου τις προσπάθειες δεν ήταν αυτοσκοπός μου το χρήμα αλλά η δημιουργία. Τώρα, τι θα έλεγα σε ένα νέο παιδί που θέλει να πετύχει… Να είσαι σοβαρός. Η σοβαρότητα έχει μεγάλο έλλειμμα. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού, πιστεύω ότι κάθε γονιός πρέπει να συμβουλέψει το παιδί του ό,τι αποφασίσει να κάνει, το οτιδήποτε, το πιο μικρό και ασήμαντο, να το κάνει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
“Αποφεύγω τη δημοσιότητα όπως ο διάβολος το λιβάνι”
– Κε Βασιλάκη, γιατί δεν σας βλέπουμε σε αντίθεση με τους περισσότερους επιχειρηματίας και τους λεγόμενους επώνυμους στις κοσμικές στήλες των εφημερίδων και των περιοδικών;
– Αποφεύγω τη δημοσιότητα και τις κοσμικότητες όπως ο διάβολος το λιβάνι, γιατί δεν πιστεύω στην προβολή αλλά στο έργο κάθε ανθρώπου. Ο άνθρωπος που είναι συνέχεια στις κοσμικές στήλες των περιοδικών και των εφημερίδων σημαίνει ότι δεν ασχολείται παρα μόνο μ’ αυτό. Και απορώ και εξίσταμαι. Πώς αυτοί οι άνθρωποι προλαβαίνουν να κάνουν έργο; Εμένα πάντως ούτως ή άλλως δεν μου αρέσει η προβολή.
“Για μένα διακοπές σημαίνουν ηρεμία”
Σας αρέσει να ταξιδεύετε;
-Πολύ, αλλά δυστυχώς από την ημέρα που ασχολήθηκα με τις αερομεταφορές έπαψα να ταξιδεύω.
Δεν έχω χρόνο. Ταξιδεύω μόνο για δουλειά.
Μ’ αρέσουν τα ταξίδια, μ’ αρέσουν πολλές χώρες αλλά περισσότερο μ’ αρέσει η Ελλάδα.
Για μένα διακοπές σημαίνουν ηρεμία και ξεκούραση σε ένα άγονο νησί ή κάπου στην Κρήτη.
“Οι παιδικοί μου φίλοι”
– Οι καλοί σας φίλοι είναι επιχειρηματίες, είναι παιδικοί φίλοι, από ποιους χώρους προέρχονται;
Οι παιδικοί μου φίλοι, οι καλοί μου φίλοι που είμαστε χρόνια μαζί είναι από το Ηράκλειο όλοι.
Εχω και στην Αθήνα καλούς φίλους αλλά με τους παλιούς μάς συνδέουν άλλες ρίζες.
Μια από τις αγαπημένες μου στιγμές είναι να κατεβαίνω στην Κρήτη και να πίνουμε τσικουδιές με τους φίλους μου στο Κουτουλουφάρι, να τα λέμε, να θυμόμαστε παλιές ιστορίες.
Τι είχε πει μέσα στα χρόνια
Ο Θεόδωρος Βασιλάκης, που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, σε κάποιες από τις μετρημένες στα δάχτυλα συνεντεύξεις του, είχε ακόμη πει:
-“Κάνω πάντοτε αυτοέλεγχο. Και είναι πολύ αυστηρός. Τα βάζω συχνά με τον εαυτό μου. Εκνευρίζομαι μαζί του. Γι’ αυτό μου αρέσει και το γκολφ.
Γιατί δεν μπορώ να εκνευριστώ με τον συμπαίκτη μου αν πάει μια μπάλα στραβά – με τον εαυτό μου τα βάζω”.
-”Αυτό που με θυμώνει πιο πολύ είναι το “δεν βαριέσαι”. Αυτό δεν υπάρχει για μένα, και δεν υπάρχει και στην εταιρεία μας.
Λες “δε βαριέσαι” για το ένα, “δε βαριέσαι” για το άλλο και επεκτείνεται ένα ατέλειωτο “δε βαριέσαι” σε όλα, για όλα.
Υπάρχει, όμως, κάτι στη δική μας γλώσσα που μπορεί να το επιδιορθώσει και αυτό, αρκεί να το ξεθάψεις: το φιλότιμο. Και αυτό προσπάθησα να βγάλω από τον καθένα για να στήσουμε την εταιρεία από την αρχή”.
-“Όσο μεγαλώνεις και συσσωρεύεις εμπειρία, παύεις να πανικοβάλλεσαι εύκολα, όπως και να ενθουσιάζεσαι εύκολα. Ιδίως στις επιχειρήσεις, ο επιχειρηματίας δεν πρέπει ποτέ να χάνει την ψυχραιμία του. Αν υπερ-ενθουσιαστείς, ή υπέρ-απογοητευθείς, δεν μπορείς να έχεις διαύγεια στη σκέψη σου, για να πάρεις τις σωστές αποφάσεις”.
-”Σκέφτομαι αν ό,τι έχω κάνει μέχρι στιγμής στη ζωή μου, έχει σχέση με το κοινό. Αν έχει ωφελήσει γενικότερα κάποιους ανθρώπους και, κυρίως, τον ίδιο μου τον τόπο”.
-”Θαυμάζω πολλούς ανθρώπους για τις επιτυχίες τους στη ζωή. Για μένα όμως μετράει όχι μόνο το τι έκανες ή τι απέκτησες, αλλά και το πώς. Το ιστορικό σου, την πορεία που έχεις γράψει σαν άτομο. Είναι βασικό για μένα”.
“Ο φίλος μου ο Θοδωρής”
Αχώριστοι από παιδιά ήταν ο δημοσιογράφος και πρώην εκδότης Κώστας Γραμματικάκης με τον Θεόδωρο Βασιλάκη και πάντα έβρισκαν χρόνο για μια μπουγάτσα στα Λιοντάρια όταν εκείνος κατέβαινε για να παίξει το αγαπημένο του γκολφ.
Ο κ. Γραμματικάκης θυμάται τις εκδρομές τους, τις βόλτες τους, το μπλε Fiat 1400, το πρώτο αυτοκίνητο της Hertz με το οποίο τον οδήγησε στην εκκλησία για να παντρευτεί την αγαπημένη του Εμμανουέλα.
“Όταν ήμαστε 25-26 χρονών, ζούσαμε σε διπλανά διαμερίσματα και όπως πάντα συνεχίζαμε να κάνουμε στενή παρέα. Πηγαίναμε για ψάρεμα, κάναμε κατασκήνωση στα Μάλια και στο Σίσι, καλαμπουρίζαμε, μοιραζόμασταν τα όνειρά μας. Όταν γνώρισε την Εμμανουέλα, τη γυναίκα της ζωής του, εγώ και η Μαρίτα ήμασταν η “κάλυψη” για να τη βλέπει ο Θόδωρος και όταν παντρεύτηκα πρώτος εγώ, με πήγε στην εκκλησία μ’ αυτό το φιατάκι, το πρώτο και μοναδικό αυτοκίνητο της Hertz που είχε τότε.
Μετά παντρεύτηκε εκείνος και εγώ τον πήγα με το ίδιο αμαξάκι στην εκκλησία.
Τι ήταν ο Θόδωρος που λάτρευε την Κρήτη; Ήταν πολλά, μα ένα θα ξεχωρίσω. Ήταν αγνός. Έπαιζε με δισ. και κράτησε την αγνότητά του.
Αυτό το εργοστάσιο που βγάζει τέτοιους ανθρώπους, δεν υπάρχει πια, έχει κλείσει”.
“Τον αποχαιρετώ με αγάπη και απέραντο σεβασμό”…
Δεκάδες άνθρωποι, φίλοι και συνεργάτες του έγραψαν συγκινητικά λόγια για τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο. Αλλά ξεχωρίσαμε και παραθέτουμε τον αποχαιρετισμό μιας από τις πιο στενές του συνεργάτιδες, της υπεύθυνης επικοινωνίας της Aegean Σταυρούλας Σαλούτση.
“Τον Θεόδωρο Βασιλάκη θα τον θυμάμαι πάντα με αγάπη, απέραντο σεβασμό και ευγνωμοσύνη… για όλα αυτά που μου δίδαξε και προσέφερε…” έγραψε.
“Με απέραντη θλίψη αποχαιρετώ έναν μεγάλο Έλληνα, ένα σπουδαίο άνθρωπο που είχα την εξαιρετική τιμή, ευλογία και τύχη να συνεργαστώ μαζί του τα τελευταία 25 χρόνια.
Έναν διορατικό και ακούραστο ηγέτη, έναν οραματιστή, έναν ανιδιοτελή, ευγενή, δίκαιο, ακέραιο και σεμνό άνθρωπο, που αγαπούσε και σεβόταν όλους τους εργαζόμενους/συνεργάτες του και αφιέρωσε τη ζωή του στην προκοπή του τόπου του.
Ο Θεόδωρος Βασιλάκης θέλω να πιστεύω ότι θα παραμείνει κοντά μας για να μας συντροφεύει, να μας εμψυχώνει και να μας εμπνέει, όπως το έκανε ασταμάτητα όλα αυτά τα χρόνια και θα μας προτρέπει πάντα με υπόδειγμα το έργο του και τον χαρακτήρα του, να αναζητούμε την ποιότητα σε ό,τι κάνουμε και να υπολογίζουμε τη σημασία της αξίας των μικρών πραγμάτων, τη σημασία στη λεπτομέρεια, όπως του άρεσε να λέει.
Πάντα θα θυμάμαι τα λόγια του και ειλικρινά δεν ξέρω ποια να ξεχωρίσω «Προσπάθησα να βάλω στην επιχείρηση, όχι μόνο μεράκι, αλλά και ένα ακόμη χαρακτηριστικό, που θέλω να πιστεύω, με συνοδεύει από τότε που γεννήθηκα: την ακεραιότητα.
Σε όλες μου τις δουλειές, δεν κοίταξα το χωράφι του γείτονα, όπως λέμε και στην Κρήτη. Η πείρα μου με δίδαξε ότι ο αυτοέλεγχος και η βελτίωση του δικού μου χώρου είναι κλειδιά για την επιτυχία”.
Οι συμβουλές του στους νέους
Η ίδια συνεχίζει:
“Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις πατρικές συμβουλές που έδωσε στους νέους κατά τη διάρκεια της τελετής αναγόρευσής του σε Επίτιμο Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πειραιώς.
«…Ενώ ζούμε σε μια πρωτοφανή οικονομική κρίση, παράλληλα δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ζούμε και σε μια από τις πιο ιστορικές και πιο όμορφες χώρες του κόσμου, την Ελλάδα μας. Η Ελλάδα μας που σας περιμένει, σας χρειάζεται τώρα περισσότερο, και δακρύζει όταν σας χάνει στο εξωτερικό.
Έχω ακούσει να αναφέρονται, είμαι βέβαιος και εσείς θα το έχετε ακούσει, από ανεύθυνους και επιπόλαιους εκφράσεις και χαρακτηρισμοί για την πατρίδα μας, του ύφους “τι περιμένεις, αυτοί είναι οι Έλληνες εγώ θα σώσω την κατάσταση;” Αυτό μου δίδει την ευκαιρία, από αυτή τη θέση που βρίσκομαι, να σας διαβεβαιώσω ότι εμείς οι Έλληνες και η χώρα μας αποδεδειγμένα έχουμε τη δύναμη να κάνουμε θαύματα, αλλά πρέπει πρώτα αυτό, εμείς να το πιστέψουμε. Ο καθένας από εμάς”.
«Εγώ θα μείνω εδώ. Και θα σώσω την κατάσταση», προέτρεψε τους φοιτητές να πουν σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για τη χώρα και τους συμβούλευσε…
“Να βλέπετε πάντα τη φωτεινή πλευρά της Ελλάδας μας. Να βάζετε στόχους κάνοντας οράματα. Να έχετε την υπομονή να δραστηριοποιείστε στην κατάλληλη στιγμή.
Να δημιουργείτε χώρους εργασίας με ανθρώπους, που θα τους επιλέγετε από τον χαρακτήρα τους και μετά από τις γνώσεις τους και σε αυτό το σημείο επιμένω γιατί ήταν πάντα η αρχή μου.
Να κερδίζετε τους συνεργάτες σας και να βεβαιώνεστε ότι αγαπάνε αυτό που κάνουν, γιατί χωρίς αγάπη δεν υπάρχει επιτυχία και γιατί επιτυχία είναι οι συνεργάτες σας να αισθάνονται ασφαλείς και παραγωγικοί.
Να στοχεύετε διαρκώς στην ποιότητα και στην καινοτομία.
Για την πραγματοποίηση των οραμάτων σας και προσωπικών σας στόχων, να στηρίζεστε μόνο στις ικανότητές σας, και όχι σε εφήμερες γνωριμίες και βοήθειες τρίτων, που ίσως μεταγενέστερα να αποτελέσουν τροχοπέδη.
Θετικό θα είναι η κάθε προσπάθειά σας να έχει να κάνει άμεσα ή έμμεσα καλό στον μικρό ή μεγάλο κοινωνικό χώρο που δραστηριοποιείστε.
Έτσι μόνο θα απολαύσετε την αναγνώριση, την εκτίμηση, που σας διαβεβαιώνω είναι η καλύτερη ανταμοιβή….”.