Μια νέα ζωή στα λιβάδια της Ολλανδίας περιμένει τη Γιαννούλα, το ανάπηρο αρνάκι που έσωσε πριν 2 χρόνια στον χιονισμένο Ψηλορείτη το ζευγάρι από την Κρήτη και ζεί σ’ ένα διαμέρισμα της πόλης. Το πρωί της Κυριακής το αρνί ταξιδεύει από το Ηράκλειο με αεροπλάνο της Aegean έχοντας ως προορισμό μια φάρμα που φιλοξενεί ανάπηρα ζώα.
Θα τη συνοδεύσουν οι άνθρωποι που τη φροντίζουν στο σπίτι τους και την τάιζαν με το μπιμπερό για να μεγαλώσει, η γυμνάστρια Νίκη Μανωλάκη και ο καθηγητής Πληροφορικής Ανδρέας Γεωργόπουλος, οι οποίοι εδώ και μήνες έψαχναν τρόπο να τη μεταφέρουν στο εξωτερικό για να της εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή μέσα στη φύση.
Η Aegean είπε το “ναι”
Καμιά αεροπορική εταιρεία δεν δεχόταν να το κάνει και τελικά είπε το “ναι” η Aegean Airlines. Η εταιρεία θα μεταφέρει δωρεάν το αρνάκι που κινείται με αναπηρικό καροτσάκι μέσα σε ειδικό ξύλινο κουτί που κατασκεύασε το ζευγάρι.
Η Νίκη Μανωλάκη είπε στην “Π”: “Επιτέλους τα καταφέραμε. Εξασφαλίσαμε όλες τις σχετικές άδειες από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και νωρίς το πρωί της Κυριακής πετάμε με μια στάση στην Αθήνα για την Ολλανδία.
Είμαστε εδώ και καιρό σε επικοινωνία με την ιδιοκτήτρια της φάρμας η οποία φιλοξενεί πολλά ζώα και χαιρόμαστε πάρα πολύ που το αρνάκι μας θα μπορεί πλέον να ζει μέσα στο πράσινο και όχι σε ένα διαμέρισμα”.
Όπως είχε γράψει τον Μάρτιο η “Π”, όσες προσπάθειες είχε κάνει στο παρελθόν το ζευγάρι για τη μεταφορά του ζώου είχαν πέσει στο κενό. Ένα ταξίδι σαν κι αυτό θα ήταν πανεύκολο να οργανωθεί για έναν σκύλο, αλλά για ένα ζωντανό αρνί, που δεν πηγαίνει για σφαγή, έμοιαζε σχεδόν απαγορευτικό.
Η ίδια είτε τότε εξηγήσει: “Ενώ επιτρέπεται νομοθετικά να ταξιδέψει με αεροπλάνο, οι κρούσεις έως τώρα σε αεροπορικές είχαν αρνητική απάντηση. Επίσης η προσπάθεια να μεταφερθεί οδικώς και δωρεάν από εξειδικευμένη μεταφορική εταιρεία που συνοδεύει άλογα στο εξωτερικό απέβη κι αυτή άκαρπη, καθώς η ευρωπαϊκή νομοθεσία επιτρέπει μόνο σε αδειοδοτημένα οχήματα για πρόβατα να κάνουν αυτή τη μεταφορά.
Ζητήσαμε μέσω της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας Ηρακλείου να γίνει εξαίρεση μόνο για την περίπτωσή της ως ειδική και ούτε αυτό έγινε δεκτό. Επιπλέον η μεταφορά του με ιδιωτικό αυτοκίνητο απαγορεύεται δια ροπάλου. Δεν σταματάμε τις προσπάθειες, το αρνάκι δεν μπορεί να συνεχίσει να μένει στο διαμέρισμα”.
Η ιστορία της Γιαννούλας
Η ιστορία της “Γιαννούλας” είχε συγκινήσει πολλούς όταν ο Ανδρέας είχε γράψει στην “Πατρίδα” πώς την έσωσαν και τη μεγάλωσαν.
“Το αρνάκι μας το βρήκα αρχές Δεκέμβρη στον Ψηλορείτη. Επέστρεφα από ορειβασία στο χιονισμένο βουνό και το είδα να σέρνεται στον παγωμένο δρόμο. Το είχε εγκαταλείψει η μητέρα του, προφανώς διότι δε μπορούσε να ακολουθήσει το κοπάδι. Κατάλαβα ότι ήταν καταδικασμένο! Γνωρίζοντας ότι θα έχω συμμάχους μου την εμπειρία της Νίκης με τα αδέσποτα και την αμέριστη συμπαράστασή της, το έβαλα στο αυτοκίνητο μαζί με τη σκυλίτσα μου τη Μορένα. Έκτοτε, οι τρεις τους είναι αχώριστες…
Τον παππού της Νίκης, ο οποίος ήταν κτηνοτρόφος μέχρι τα βαθιά γεράματα, τον λένε Γιάννη. Προς τιμήν του, το αρνάκι βαπτίστηκε Γιαννούλα! Η Γιαννούλα, λοιπόν, είναι άκακη και ήσυχη… σαν αρνάκι. Βρέθηκε παράλυτη στα πίσω πόδια. Τις περισσότερες ώρες της μέρας τις περνά στο καλαθάκι της κουκουλωμένη. Εκεί δέχεται συχνές επισκέψεις για χάδια και φιλιά από τη Μορένα.
Εξαίρεση αποτελούν οι ώρες που την ταΐζουμε ή παίζουμε μαζί της ή κάνουμε ασκήσεις ενδυνάμωσης για τα πίσω πόδια. Η κινητική της κατάσταση έχει βελτιωθεί αισθητά! Δε μπορεί ακόμη να σηκωθεί μόνη, όμως αν την τοποθετήσεις όρθια και δεν έχει εμπόδια στο δρόμο της, προχωρά δειλά-δειλά.
Τα κινητικά της προβλήματα μάλλον είναι και ο λόγος που δεν κάνει ζημιές. Η αλήθεια είναι πως θα χαρούμε πολύ να επιστρέψουμε από τη δουλειά μια μέρα, να βρούμε το σπίτι άνω κάτω και να τη δούμε να πηδά στους καναπέδες. Χαλάλι! Γενικότερα, οι απαιτήσεις της δεν είναι πολλές, αλλά αν θέλει κάτι, το θέλει πολύ. Ειδικά αν πεινάει, μπορεί να γίνει έξαλλη! Επίσης, δεν της αρέσει καθόλου να φεύγουμε από το σπίτι. Το έχει καταστήσει και αυτό σαφές. Το ξέρουν και οι γείτονες… Αν είμαστε παρέα και είναι χορτάτη, δεν έχει κανένα παράπονο!
Όσον αφορά στις γαστρονομικές προτιμήσεις της, αυτές ποικίλλουν… Συγκεκριμένα, λατρεύει να πίνει γάλα, γάλα, γάλα… Α, και γάλα! Πολλά λίτρα… Αυτή τη βδομάδα ξεκινήσαμε και λίγο τριφύλλι, οπότε το μενού έγινε πιο gourmet!
Τα υπόλοιπα ζώα για τη Γιαννούλα είναι όλα υποψήφιες μαμάδες! Η Μορένα, ο σκύλος μας, συγκεκριμένα, έχει μπερδευτεί λίγο με τις απέλπιδες προσπάθειες της Γιαννούλας να θηλάσει από αυτήν… Το μόνο που ζητά γενικότερα είναι στοργή.
Δε μπορείς να θυμώσεις μαζί της ό,τι και να κάνει. Είναι πολύ ευγνώμων και το δείχνει. Ειδικά οι στιγμές που την καθαρίζουμε ή της αλλάζουμε πάνα και αρχίζει να πιπιλίζει ότι βρεθεί μπροστά της, είναι ανεκτίμητες!
Αν πιάσει και το λοβό από το αυτί σου, η αίσθηση είναι άκρως γαργαλιστική. Η αγαπημένη της στιγμή είναι αργά το βράδυ που εισπράττει χάδια και αγκαλιές.
Η ζωή μας έχει αλλάξει αρκετά μετά τον ερχομό της. Κοιμόμαστε λιγότερο, καθαρίζουμε περισσότερο και προσπαθούμε να σώσουμε τη Γιαννούλα από τον σκύλο μας τον Τιτάνα, τον “Μεγάλο Μη Φιλικό Γίγαντα” της οικογένειας, τον οποίο βρήκαμε βάναυσα κακοποιημένο.
Φροντίζουμε, λοιπόν, με πολύ κόπο, να μη γνωριστούν ποτέ οι δυο τους. Σίγουρα η συμβίωση με τόσα ‘‘ιδιαίτερα’’ ζώα δεν είναι εύκολη, αλλά η μάχη που δίνει αυτό το αρνάκι και η εξέλιξή του μέχρι σήμερα αποτελούν πηγή έμπνευσης και μας δίνουν κουράγιο.
Έχει τρομερή θέληση για ζωή, παρά τις αντιξοότητες και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει. Τέλος, μια πολύ σημαντική αλλαγή που έχει επέλθει είναι και το γεγονός ότι δε μπορούμε πλέον να ξαναφάμε αρνί. Αν τύχει να μεγαλώσουμε γουρουνάκι, μοσχαράκι και κότα, προβλέπω να γινόμαστε χορτοφάγοι!”.
Από τότε, 2 χρόνια τώρα, πολλά άλλαξαν. Η Γιαννούλα είναι πλέον 30 κιλά. Τρέφεται με τριφύλλι και μείγμα τροφής για πρόβατα και το ζευγάρι τής έχει αγοράσει έως τώρα 3 αναπηρικά καροτσάκια αφού μεγάλωνε και έπρεπε να προσαρμοστούν στον όγκο της. Το αρνάκι παίζει με τα σκυλιά τους και εκείνους τους ακολουθεί παντού μέσα στο σπίτι γιατί τους θεωρεί… κοπάδι του.
Η Νίκη μάς είχε πει: “Οσο μπορούμε το βγάζουμε έξω αλλά κι εμείς εργαζόμαστε και επιπλέον δεν μπορούμε να πάμε πουθενά, γιατί δεν έχουμε πού να το αφήσουμε. Δεν είναι σκύλος να το δώσουμε για λίγες μέρες σ’ έναν φίλο μας.
Είναι ένα αρνί που ζει σ’ ένα διαμέρισμα στον Πόρο, ενώ θα μπορούσε να ζει με άλλα ζώα μια πολύ καλή ζωή στη φάρμα.
Ελπίζω να βρούμε μια αεροπορική εταιρεία να τη μεταφέρει εκεί. Ασφαλώς θα πληρώσουμε και εγώ θα τη συνοδεύσω μέχρι εκεί. Περιμένουμε να ακούσουμε το “ναι” και είμαστε έτοιμοι να φύγουμε!”.
Ένας δύσκολος αποχαιρετισμός
Όμως ο αποχαιρετισμός με ένα πλάσμα που το ταΐζεις από μικρό με το μπιμπερό για να μεγαλώσει είναι δύσκολος.
“Τα συναισθήματά μας είναι ανάμικτα” λέει η Νίκη. “Καταρχάς είμαστε πολύ χαρούμενοι που ο Ανδρέας και εγώ θα τη συνοδεύσουμε μέχρι το νέο της σπίτι. Θα μείνουμε μαζί της λίγες ημέρες για να προσαρμοστεί κι αυτό κάνει πιο εύκολο τον αποχωρισμό. Ξέρουμε ότι θα είναι με άλλα ζώα, ότι θα νιώθει ελεύθερη στα λιβάδια, ότι θα έχει μια καλύτερη ζωή. Όμως θα μας λείψει και μάλιστα πολύ, όπως πιστεύω ότι θα της λείψουμε κι εμείς.
Αισθανόμαστε στοργή γι’ αυτό το ιδιαίτερο πλάσμα. Θα την αναζητούν τα σκυλιά μας αλλά και οι φίλοι μας γιατί ήταν η μασκότ της παρέας. Θα μας λείψει και το βέλασμά της, πάντα “φώναζε” όταν φεύγαμε από το σπίτι. Αλλά ευτυχώς υπάρχει και το διαδίκτυο. Θα παρακολουθούμε τη ζωή της από μακριά και θα ξέρουμε ότι είναι ευτυχισμένη”.