Ένας αρχοντικός ξενώνας ετοιμάζεται να λειτουργήσει μέχρι το τέλος του 2024, στο γνωστό στους Ηρακλειώτες κονάκι του μπέη Σεκεριά, στην οδό Αποκορώνου, έναν δρόμο κάθετο στην οδό Γιαμαλάκη.
Το 2019 το κτίσμα, που ανήκε στη Σκεύω Μπλαβάκη, περιήλθε στην ιδιοκτησία της Λεμονάκης Α.Ε., που λειτουργεί το Dom Boutique Hotel.
“Μεράκι του πατέρα μου”
Ο Γιώργος Λεμονάκης μιλώντας στην “Π” για την απόφαση της οικογένειάς του να αγοράσει και να αξιοποιήσει το ιστορικό κτίσμα μετά από χρόνια εγκατάλειψης, μάς είπε: “Είναι ένα μεράκι του πατέρα μου του Νίκου. Αγαπάει τα ιστορικά κτήρια, του αρέσει να επισκέπτεται και θα ήθελε να φροντίσει ένα τέτοιο κτίσμα στην πόλη μας κι αυτό είναι το κονάκι του μπέη Σεκεριά”.
Η επένδυση
Πρόκειται για μια επένδυση άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ. Ο κ. Λεμονάκης σημείωσε ότι θα δημιουργηθούν 7 σουίτες (σε δεύτερη φάση το ξενοδοχείο θα επεκταθεί σε διπλανό χώρο όπου θα κατασκευαστούν 14 δωμάτια, θα γίνει αναπαλαίωση υ/δ, του χαμάμ, θα λειτουργήσουν εστιατόριο και καφέ στον κήπο, ανοικτά όχι μόνο για τους πελάτες του καταλύματος αλλά για οποιονδήποτε θα ήθελε να το επισκεφτεί.
Ο φάκελος του διατηρητέου, που χρονολογείται προ του 1893, δόθηκε στις αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες το 2019 και σχεδόν 4 χρόνια αργότερα δόθηκε η άδεια για την αποκατάστασή και μετατροπή του σε ξενοδοχειακή μονάδα. Ο αρχιτέκτονας που ανέλαβε το έργο είναι ο Γιώργος Πετράκης.
“Όλα θα γίνουν με απόλυτο σεβασμό στο σημαντικό αυτό μνημείο”, τονίζουν οι νέοι ιδιοκτήτες του. Άλλωστε πρόκειται για την αποκατάσταση ενός σημαντικού μνημείου του Ηρακλείου.
“Το αρχοντικό αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βαλκανικής αρχιτεκτονικής, με σαφείς νεοκλασικές επιρροές. Η πρόσοψή του χαρακτηρίζεται από σαχνισί που στηρίζεται σε απλά μεταλλικά φουρούσια και είχε διακοσμητικά κολονάκια στις ακμές του. Το σαχνισί στέφεται με αέτωμα πλαισιωμένο με σύνθετο ξύλινο γείσο. Το μέγεθος του κτηρίου, η διάρθρωση των χώρων του, η ποικιλία των μορφών των επιμέρους τμημάτων του και η υψηλή αισθητική αντίληψη που αποπνέει το καθιστούν μοναδικό για το Ηράκλειο”.
«Δείγμα αστικής βαλκανικής αρχιτεκτονικής»
Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας έδωσε ο αρχιτέκτονας Γ. Πετράκης: «Το κτήριο κατασκευάστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα και αποτελεί αξιόλογο δείγμα αστικής βαλκανικής αρχιτεκτονικής της περιόδου αυτής.
Η κύρια όψη του προς την βορεινή αυλή είναι διαρθρωμένη με τη χρήση αξόνων συμμετρίας, όπου και διαμορφώνεται το άνοιγμα της κύριας εισόδου στο κέντρο του κτίσματος, πλαισιωμένο με παράθυρα, τόσο στο ισόγειο όσο και στους ορόφους που φέρουν διακοσμητικά στοιχεία βαλκανικής και μωαμεθανικής αρχιτεκτονικής.
Στο ισόγειο στεγάζονταν οι κοινόχρηστες χρήσεις του κτηρίου, ενώ στον όροφο έχουμε το κύριο καθημερινό κοινόχρηστο χώρο (σοφάς ή οντάς) με την χαρακτηριστική προεξοχή (σαχνισί) και τα υπνοδωμάτια.
Στον κεντρικό ισόγειο χώρος υποδοχής βρίσκεται και η κεντρική κλίμακα ανόδου προς το κύριο καθιστικό του ορόφου. Στον Β’ όροφο (σοφίτα) ο οποίος διαθέτει μόνο ένα δωμάτιο, η πρόσβαση γίνεται με εσωτερική ξύλινη κλίμακα στην νοτιοανατολική γωνία του κτηρίου.
Στην βορειοδυτική γωνιά του κτηρίου διακρίνονται ίχνη μεταγενέστερης μικρής βοηθητικής ξύλινης κλίμακας η οποία οδηγεί μέσω ξύλινης καταπακτής σε ένα από τα υπνοδωμάτια του ορόφου. Όλα τα δωμάτια διαθέτουν οροφογραφίες με θεματολογία κυρίως γραμμικών κοσμημάτων, επήρειας Οθωμανικής αρχιτεκτονικής.
Τα ανοίγματα όλων των ορόφων περιβάλλονται με ξύλινα πλαίσια. Οι εσωτερικές θύρες είναι περαστές. Οι εξωτερικές πόρτες καθώς και τα παράθυρα όλων των ορόφων έχουν ξύλινα παραθυρόφυλλα γαλλικού τύπου. Η κεντρική εξώθυρα είναι ταμπλαδωτή με φεγγίτη (μεσοκάσι) και κοσμείται από λεπτοδουλεμένη σιδεριά με γεωμετρικά κοσμήματα.
Το πάτωμα του πρώτου ορόφου αποτελείται από διαμήκη ξύλινα δοκάρια με επικάλυψη καρφωτών σανίδων επί των δαπέδων και σανίδωμα ραμποτέ επί των ψευδοροφών του. Τα πατώματα του δεύτερου ορόφου και η κατασκευή της στέγης αποτελούνται από διαμήκη και εγκάρσια ξύλινα δοκάρια. Η επικοινωνία μεταξύ του ισογείου και του Α’ ορόφου γίνεται μέσω κυκλικής ξύλινης κλίμακας με ξύλινα τορνευτά κατακόρυφα κιγκλιδώματα και κυλινδρικό χειρολισθήρα. Η όψη στην κορυφή του Α’ ορόφου καθώς και στο τμήμα του Β’ ορόφου στέφεται με κεντρικό αέτωμα και ταινιωτό ξύλινο γείσο (κορωνίδα).
Στην ανατολική πλευρά της Αυλής υπάρχει περίτεχνο βοηθητικό ισόγειο κτίσμα περιορισμένων διαστάσεων, στο οποίο είναι ενσωματωμένο το πηγάδι και το πλυσταριό.
Το βοηθητικό κτίσμα της λιθόκτιστης κρήνης, ακολουθεί μορφολόγηση με στοιχεία της ενετικής περιόδου του νησιού. Συμμετρικά της κρήνης ως προς τον άξονα του κεντρικού διαδρόμου από την είσοδο της αυλής έως την είσοδο του κονακιού, διατάσσεται μικρό κυκλικό σιντριβάνι. Τον υπόλοιπο χώρο της αυλής συμπληρώνουν σε γεωμετρική διάταξη παρτέρια για φύτευση».