Μόνο πόνο και θλίψη μπορεί να νιώσει κανείς διαβάζοντας τις επιστολές του Μιχάλη Λεμπιδάκη, τις οποίες έστειλε κατά την εξάμηνη κράτησή του στην οικογένειά και σε στενούς φίλους του.
Μέσα από τις τρεις επιστολές, που παρουσιάζει η «Π», φαίνονται πέρα από τη γενναιότητα, την ευγένεια του χαρακτήρα, το ήθος και τη σχέση του γράφοντος με τους δικούς του ανθρώπους, και οι συνθήκες που βίωνε, προσπαθώντας όμως να μην μεταφέρει τον «εφιάλτη» του σε ανθρώπους που αγαπά και αγωνιούν για τη ζωή του.
Ο Μιχάλης Λεμπιδάκης για όλους όσοι τον γνωρίζουν και τον γνώρισαν μετά την απελευθέρωσή του, είναι ένας άνθρωπος που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή που τον γνωρίζεις. Αυτό άλλωστε φάνηκε όταν, παρά την καταπόνησή του, βρήκε το κουράγιο να πάει στην επιχείρησή του και να δεχτεί να απαντήσει σε όλους τους δημοσιογράφους που τον περίμεναν καρτερικά.
Το περιεχόμενο των επιστολών του, ο γραφικός του χαρακτήρας, ο δομημένος λόγος του αποκαλύπτουν τη δύναμη του, παρά τις κακουχίες που ζούσε.
Οι επιστολές αυτές, οι οποίες βρίσκονται στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών, γράφτηκαν από τον ίδιο (αναγνωρίστηκε ο γραφικός του χαρακτήρας από την πρώτη στιγμή) και σφραγίστηκαν με το… αίμα του! Οι ειδικοί επιστήμονες της ΕΛ.ΑΣ ανέλυσαν το γενετικό υλικό (στάμπα με αίμα) που υπήρχε σε κάποιες από αυτές και φαίνεται ξεκάθαρα σε μία από τις 3 που παραθέτουμε το σημάδι με το αίμα του Ηρακλειώτη επιχειρηματία.
Οι επιστολές του Μιχάλη Λεμπιδάκη βρέθηκαν εντός κι εκτός Κρήτης και το περιεχόμενό τους υπαγορεύτηκε από τους απαγωγείς, ώστε να λυγίσουν οι συγγενείς.
Οι αποδέκτες αυτών των επιστολών διαβάζοντάς τις είναι βέβαιο ότι χαίρονταν που έβλεπαν ότι το παιδί τους είναι ζωντανό, αργοπέθαιναν όμως ταυτόχρονα, όταν σκέφτονταν το μαρτύριο του δικού τους ανθρώπου.
“Αγαπημένε πατέρα”
Στην πρώτη επιστολή του ο Μ.Λ γράφει:
«Αγαπημένε μου πατέρα,
Καταλαβαίνω τον πόνο και την αγωνία όλων σας. Όμως μετά από 24 μέρες στην απομόνωση έχω φτάσει στα όρια της ανθρώπινης αντοχής και αρχίζει η τρέλα. Μην με αφήσετε άλλο εδώ σας εκλιπαρώ. Πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας, δώστε μια λύση γιατί δεν αντέχω άλλο. Ξέρω πως δεν έχουμε ούτε κατά διάνοια τα υπέρογκα ποσά που ακούω πως ζητάνε, αλλά να βρεθεί κάτι που κι εσείς μπορείτε και θα είναι και γι’ αυτούς αποδεκτό.
Γρήγορα σας παρακαλώ γιατί κάθε μέρα που περνά, ίσως φέρει κινδύνους που δεν μπορείτε να φανταστείτε. Μην αφήσετε την αστυνομία να δυσχεράνει τη «συναλλαγή». Και προς Θεού μη βάλετε κοριούς ή πλαστά γιατί τότε θα κινδυνεύσει η ζωή μου.
Για να υπάρξει μυστική επαφή χωρίς να παρεισφρήσει η Αστυνομία, χρησιμοποιήστε το κινητό του (αναφέρεται όνομα φίλου του). Συνθηματικό «Α.Β»
Είδα σήμερα τον πρώτο γύρο γαλλικών εκλογών, Μακρόν και Λεπέν.
Ο Θεός να δίδει κουράγιο σε όλους μας. Ελπίζω να είστε καλά, όσο γίνεται, πέστε στην Κατερίνα μου, τα παιδιά, τη μαμά και το Μανόλη πως σας αγαπώ.
Μιχάλης 23/4/2017».
«Οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν»
«Αγαπημένοι μου γονείς, Κατερινούλα, παιδιά μου, Μανόλη,
Είμαι ζωντανός, τρέφομαι καλά, όμως οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν.
Με ρωτάνε αν έλαβα το μήνυμα του H… Δε θυμάμαι σε ποιο μήνυμα αναφέρεστε. Περάσαμε θαυμάσια το προηγούμενο Πα/Σα/Κο/ στο Montabaur με την Κατερίνα, στη γιορτή για τα 50 χρόνια, με τους 100 περ. καλεσμένους των 4 φίλων που γιόρταζαν. Το μινωικό κόσμημα φαίνεται να άρεσε στη γυναίκα του…
Παρακαλώ, αν μπορείτε κάντε λίγο γρήγορα. Μου λένε, να μην κάνετε πολλές διαπραγματεύσεις κι άλλα «κόλπα».
Πειστήρια θα πάρετε ακόμα μια φορά μόνο.
Οι άνθρωποι που είναι εδώ που με κρατάνε, μου φέρονται καλά. Μη γίνει κάποιο λάθος παρακαλώ.
Να θυμάστε συνθηματικό Α.Β.
Σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ. Αντιλαμβάνομαι τον πόνο, την αγωνία και τις δυσκολίες σας».
Η τρίτη επιστολή
«Μάνο μου,
Σε παρακαλώ δώσε αυτό το σημείωμα στα χέρια του πατέρα μου.
Αν λείπεις, παρακαλώ να το δώσει η Χρύσα και γύρισε να μας βοηθήσεις.
Σ’ ευχαριστώ
Μιχάλης».